Verjaardagscadeau voor weeskinderen

Lieve lezers,

Ons vertrek nadert, nog tien dagen aftellen. Dit geldt echter niet voor mijn bagage, die staat al half ingepakt gereed met de nodige vulling. Mijn inzamelingsactie heeft dit keer vier laptops en vier iPhones opgeleverd en die zou ik graag zo snel mogelijk overdragen aan de nieuwe gebruikers. Voor zover nog nodig heb ik elk toestel leeggemaakt, aangepast aan de andere taal en tijdzone en voorzien van een nieuwe oplader. Wie de nieuwe eigenaren worden is deels bekend en wordt deels ter plekke beslist. Sonja heeft daar doorgaans wel ideeën over, kan goed inschatten waar een laptop of telefoon op dat moment het meest nodig of gewenst is. Dit kan variëren van een organisatie tot een particulier. Aan alle donateurs, wederom grote dank.

Het is nu bijna tien jaar geleden dat ik voor het eerst in Nepal neerstreek, tijdens mijn sabbatical van drie maanden. Dit soort van jubileum vraagt om een feestje. Dat ik zo vaak zou terugkeren had ik destijds nooit vermoed. Het land heeft weliswaar heel veel te bieden, maar vooral Bardia met haar bevolking zorgt bij mij voor magnetische aantrekkingskracht. BBAS Memorial School wordt jaarlijks voorzien van educatieve materialen en nieuwe boeken voor de bibliotheek. Maar ook particuliere studenten en hun families genieten steun vanuit mijn omgeving, zoals bekend. In contact met Sonja hoor ik veel over de bewoners van Thakurdwara en omliggende dorpen, wat mijn blote oog niet kan zien. Mensen houden er doorgaans ook niet van om vuile was buiten te hangen, met armoede te koop te lopen. Daar rondlopend is het voor een westerling snel duidelijk dat er vele noden zijn, al is dit ook weer relatief. Armoede in onze cultuur heeft een andere kleur en niveau dan in Nepal. Primitief is geen synoniem voor armoedig.

En zo kwamen Sonja en ik al pratend tijdens mijn vorige bezoek al uit bij het weeshuis in de buurt. Familieverbanden zijn in oosterse culturen van grotere waarde dan bij ons in deze tijd. Ik hoef waarschijnlijk niet uit te leggen dat kinderen die zonder ouders moeten opgroeien het extra moeilijk hebben. Godzijdank wordt er wel voor gezorgd, maar het is en blijft een instituut. Ik pretendeer niet hierin een verzorgende rol te kunnen spelen, maar wil er graag een kijkje gaan nemen en zien in welke vorm ik van betekenis kan zijn. Een of meer creatieve workshops lijkt me een goed begin, zeker voor wat nader contact met de kinderen en hun verzorgers. Maar daarnaast verwacht ik er meer te kunnen betekenen door middel van donaties, al dan niet in de vorm van benodigde materialen.

Terug naar dat feestje. Halverwege mijn bezoek aan Nepal word ik 64 en deze verjaardag wil ik graag vieren op het binnenplein bij Sonja en Budhi, samen met een aantal Nepalese vrienden. Het mooiste cadeau voor deze verjaardag zou zijn een mooi geldbedrag ten behoeve van het weeshuis. Voor al diegenen die normaalgesproken iets willen geven voor mijn verjaardag wil ik vragen om vooraf een bedrag te storten op onderstaand rekeningnummer, waarna ik dit persoonlijk kan doneren aan de weeskinderen en hun verzorgers. En natuurlijk… wie het kleine niet eert…

Ook donaties voor BBAS Memorial School blijven van harte welkom. Door de Australische Jacqui Holth en haar team van Bright Futures of Bardia heeft deze school in enkele jaren tijd een enorme sprong voorwaarts gemaakt, maar er is nog een lange weg te gaan. Hier lag het begin van mijn verbinding met de gemeenschap van Bardia en dat blijf ik koesteren. En liefst zou ik iedereen naar een betere toekomst willen helpen, maar ook de kleine stapjes blijven van belang. De resultaten bij kinderen die via mij en mijn omgeving ondersteuning hebben ontvangen zijn zichtbaar en dat is mooi. Jonge mensen die uiteindelijk op eigen benen kunnen staan, een stevige stam vormen die zich verder kan vertakken. Ik ga proberen wat persoonlijke verhalen op te tekenen tijdens mijn verblijf. Helaas van vrij korte duur, maar juist deze persoonlijke ontmoeting is altijd waardevol voor verdieping van bestaande en een begin van nieuwe banden.

Schoonzus Clementine staat in de startblokken om naar Nederland te komen. Ook zij heeft voorbereidingen getroffen om niet met lege handen in Bardia aan te komen. Des te mooier als zij nu daadwerkelijk kan kennismaken met een aantal mensen en hun aanstekelijke glimlach.

Nu nog vanuit Munstergeleen, binnenkort vanuit Kathmandu.

Tot spoedig.

Voor donaties aan weeshuis, school of particuliere studenten:

NL56 TRIO 0786929669 t.n.v. MGPG Simons

ENGLISH VERSION

Dear readers,

Our departure is approaching, just ten more days to count down. However, this does not apply to my luggage, which is already half-packed and ready with the necessary filling. My fundraising campaign has yielded four laptops and four iPhones this time and I would like to transfer them to the new users as soon as possible. As far as still necessary, I have emptied each device, adjusted it to the other language and time zone and provided it with a new charger. Who the new owners will be is partly known and partly decided on the spot. Sonja usually has ideas about this, can estimate well where a laptop or telephone is most needed or desired at that moment. This can vary from an organization to a private individual. To all donors, once again many thanks.

It has now been almost ten years since I first settled in Nepal, during my three-month sabbatical. This kind of anniversary calls for a party. I never imagined at the time that I would return so often. The country has a lot to offer, but Bardia in particular, with its population, has a magnetic attraction for me. BBAS Memorial School is provided with educational materials and new books for the library every year. But private students and their families also enjoy support from my environment, as is known. In contact with Sonja I hear a lot about the residents of Thakurdwara and surrounding villages, which my naked eye cannot see. People generally do not like to air their dirty laundry, to flaunt their poverty. Walking around there, it quickly becomes clear to a Westerner that there are many needs, although this is also relative. Poverty in our culture has a different colour and level than in Nepal. Primitive is not synonymous with poor.

And so Sonja and I, while talking during my previous visit, already ended up at the orphanage in the neighbourhood. Family ties are of greater value in Eastern cultures than they are in our time. I probably do not have to explain that it’s hard for children who have to grow up without parents. Thank God they are taken care of, but it is and remains an institution. I do not pretend to be able to play a caring role in this, but I would like to take a look and see in what way I can be of significance. One or more creative workshops seems like a good start, certainly for some closer contact with the children and their caregivers. But in addition, I expect to be able to do more by means of donations, whether or not in the form of necessary materials.

Back to that party. Halfway through my visit to Nepal I will be 64 and I would like to celebrate this birthday in the courtyard at Sonja and Budhi, together with a number of Nepalese friends. The best gift for this birthday would be a nice sum of money for the orphanage. For all those who normally want to give something for my birthday, I would like to ask to deposit an amount in advance into the account number below, after which I can personally donate this to the orphans and their caregivers. And of course... those who do not honour the small...

Donations for BBAS Memorial School are also very welcome. Thanks to Australian Jacqui Holth and her team from Bright Futures of Bardia, this school has made a huge leap forward in just a few years, but there is still a long way to go. This place was the beginning of my connection with the Bardia community and I will continue to cherish that. And I would like to help everyone towards a better future, but the small steps also remain important. The results in children who have received support from me and my environment are visible and that is beautiful. Young people who can eventually stand on their own two feet, form a strong trunk that can branch out further. I will try to record some personal stories during my stay. Unfortunately, this will not last long, but this personal encounter is always valuable for deepening existing and the beginning of new ties.

Sister-in-law Clementine is in the starting blocks to come to the Netherlands. She has also made preparations so that she does not arrive in Bardia empty-handed. It will be even better if she can actually get to know a number of people and their infectious smiles.

Now from Munstergeleen, soon from Kathmandu.

See you soon.

For donations to orphanages, schools or private students:

NL56 TRIO 0786929669 t.n.v. MGPG Simons