Een warm weerzien.
Door: Mieke Simons
Blijf op de hoogte en volg Mieke
23 Februari 2017 | Nepal, Kathmandu
Beste lezers,
De nachten hier zijn nog best fris, maar niet ijskoud zoals toen. Ik heb onrustig geslapen door het verwerken van de busreis en andere indrukken. Bovendien is de keelontsteking flink actief, dus het leed is nog niet helemaal geleden. Als je alles van tevoren zou weten zou je niet gauw aan een dergelijke klus beginnen, maar eenmaal begonnen moet je door en komt het voor een deel aan op levenskunst om van de nood een deugd te maken. En zoals jullie weten, het volk hier is goed, overdag schijnt de zon en wordt het al flink warm. Nu is de avond ingetreden en voel ik muggen door mijn sokken heen prikken. Misschien toch maar eens de klamboe openklappen vanavond?
Sonja en Budhi bereiden een barbecue voor met oa. een scharrelkip die enkele uren geleden nog vrij rondliep. In de verte klinkt feestmuziek. Er wordt deze dagen driftig getrouwd in Thakurdwara. Gisteren was er al een bruiloft, vandaag maar liefst twee.
Na een ontbijt van gebakken eieren en drie banaantjes dacht ik 'laat ik eens naar Pramesh gaan hier iets verderop'. Hij is de jonge man die bij zijn bar een bibliotheek opbouwt en ik voorzie hem regelmatig van tweedehands boeken. Ik kon er nu acht voor hem meenemen. Hij was 'very happy' me te zien, ik werd verwelkomd met massalathee, die ik niet lust maar beleefdheidshalve toch heb opgedronken. Pramesh houdt van diepgaande gesprekken en heeft meteen hele verhalen. Een mooie jongen van ongeveer 30 jaar, ongehuwd en woont nog bij zijn ouders. Hij vertelde dat enkele maanden geleden een Nederlandse vrouw bij hem kwam die graag een boek wilde lezen. Hij bood daarop het door mij geschreven boek aan over kinderloze moeders. Even later was de vrouw in tranen. Dit lot bleek ook haar te treffen. Je kunt het niet aan iemand zien, maar zodra de pleister van de wonde gaat kan het best heftig zijn. In een land als Nepal vindt men dit erger voor vrouwen dan bij ons.
Later wandelen we een stukje naar de drinkplek voor olifanten, waarover ik veel gehoord had maar nog niet gezien. Mooie vergezichten en er komen zelfs olifanten uit het bos, maar er is flink watertekort, dus de rivier is zo goed als leeg. Straks, in mei en juni, regent het weer te veel, een keihard klimaat. In de komende week haalt Pramesh me een keer op met zijn motor en gaan de befaamde zonsondergang daar aanschouwen. Het tweede warme weerzien hier in Bardia.
Vanmiddag ben ik na de lunch opnieuw gaan lopen, een flink stuk naar het dorp om even mijn gezicht te laten zien aan alle bekenden. Eerst naar BBAS Memorial School, waar ik zowat werd platgedrukt door de enthousiaste leerlingen. De nieuwe gebouwtjes zijn klaar, er zitten dus geen klasjes meer buiten, maar daar is ook alles mee gezegd. Het blijft toch zeer armoedig allemaal. Met mijn slechte stem kwam ik niet boven de kinderen uit, maar ze weten inmiddels dat ik vanaf zondag probeer een paar uur per dag te komen, met verrassingen! Wat groeien sommige kinderen hard in veertien maanden tijd.
De schooldag zat er net op en zo kon ik met Bikram, het schoolhoofd, meelopen naar zijn huis om de rest van zijn familie terug te zien. Met behulp van zijn broer in Australie hebben ze ook daar kunnen bijbouwen. Mijn tijgerkamer is er gelukkig nog en deze wordt voor overmorgen gereserveerd. Ook hier blije gezichten, zwarte thee als welkom, enkele herinneringen en veel hartelijkheid. Subasj is inmiddels getrouwd en opgeleid tot junglegids.
Na deze wandelingen over stoffige paden heb ik een stem om cokes mee te kloppen, maar ik vertrouw op spoedige genezing, nieuwe energie en een paar waardevolle weken.
Geen spannend verhaal vandaag, maar ik hoop de moeite van het lezen waard. Tot spoedig.
De nachten hier zijn nog best fris, maar niet ijskoud zoals toen. Ik heb onrustig geslapen door het verwerken van de busreis en andere indrukken. Bovendien is de keelontsteking flink actief, dus het leed is nog niet helemaal geleden. Als je alles van tevoren zou weten zou je niet gauw aan een dergelijke klus beginnen, maar eenmaal begonnen moet je door en komt het voor een deel aan op levenskunst om van de nood een deugd te maken. En zoals jullie weten, het volk hier is goed, overdag schijnt de zon en wordt het al flink warm. Nu is de avond ingetreden en voel ik muggen door mijn sokken heen prikken. Misschien toch maar eens de klamboe openklappen vanavond?
Sonja en Budhi bereiden een barbecue voor met oa. een scharrelkip die enkele uren geleden nog vrij rondliep. In de verte klinkt feestmuziek. Er wordt deze dagen driftig getrouwd in Thakurdwara. Gisteren was er al een bruiloft, vandaag maar liefst twee.
Na een ontbijt van gebakken eieren en drie banaantjes dacht ik 'laat ik eens naar Pramesh gaan hier iets verderop'. Hij is de jonge man die bij zijn bar een bibliotheek opbouwt en ik voorzie hem regelmatig van tweedehands boeken. Ik kon er nu acht voor hem meenemen. Hij was 'very happy' me te zien, ik werd verwelkomd met massalathee, die ik niet lust maar beleefdheidshalve toch heb opgedronken. Pramesh houdt van diepgaande gesprekken en heeft meteen hele verhalen. Een mooie jongen van ongeveer 30 jaar, ongehuwd en woont nog bij zijn ouders. Hij vertelde dat enkele maanden geleden een Nederlandse vrouw bij hem kwam die graag een boek wilde lezen. Hij bood daarop het door mij geschreven boek aan over kinderloze moeders. Even later was de vrouw in tranen. Dit lot bleek ook haar te treffen. Je kunt het niet aan iemand zien, maar zodra de pleister van de wonde gaat kan het best heftig zijn. In een land als Nepal vindt men dit erger voor vrouwen dan bij ons.
Later wandelen we een stukje naar de drinkplek voor olifanten, waarover ik veel gehoord had maar nog niet gezien. Mooie vergezichten en er komen zelfs olifanten uit het bos, maar er is flink watertekort, dus de rivier is zo goed als leeg. Straks, in mei en juni, regent het weer te veel, een keihard klimaat. In de komende week haalt Pramesh me een keer op met zijn motor en gaan de befaamde zonsondergang daar aanschouwen. Het tweede warme weerzien hier in Bardia.
Vanmiddag ben ik na de lunch opnieuw gaan lopen, een flink stuk naar het dorp om even mijn gezicht te laten zien aan alle bekenden. Eerst naar BBAS Memorial School, waar ik zowat werd platgedrukt door de enthousiaste leerlingen. De nieuwe gebouwtjes zijn klaar, er zitten dus geen klasjes meer buiten, maar daar is ook alles mee gezegd. Het blijft toch zeer armoedig allemaal. Met mijn slechte stem kwam ik niet boven de kinderen uit, maar ze weten inmiddels dat ik vanaf zondag probeer een paar uur per dag te komen, met verrassingen! Wat groeien sommige kinderen hard in veertien maanden tijd.
De schooldag zat er net op en zo kon ik met Bikram, het schoolhoofd, meelopen naar zijn huis om de rest van zijn familie terug te zien. Met behulp van zijn broer in Australie hebben ze ook daar kunnen bijbouwen. Mijn tijgerkamer is er gelukkig nog en deze wordt voor overmorgen gereserveerd. Ook hier blije gezichten, zwarte thee als welkom, enkele herinneringen en veel hartelijkheid. Subasj is inmiddels getrouwd en opgeleid tot junglegids.
Na deze wandelingen over stoffige paden heb ik een stem om cokes mee te kloppen, maar ik vertrouw op spoedige genezing, nieuwe energie en een paar waardevolle weken.
Geen spannend verhaal vandaag, maar ik hoop de moeite van het lezen waard. Tot spoedig.
-
23 Februari 2017 - 15:39
Louise:
Hoi Mieke,
Leuk om je ervaringen te lezen. Je schrijft in een voor mij beeldende manier, haast of dat ik er zelf bij ben, leuk! Jammer dat je nog een zere keel hebt, hoop dat die snel geneest.
Heel veel plezier verder, geniet ervan!
Liefs, Louise -
23 Februari 2017 - 17:08
Sandra:
Hoi Mieke, mooi verhaal weer. Geniet van het warme welkom. Ontroerend wat je zelfs in Nepal te weeg brengt met je boek. Hier overigen ook volop muggen seizoen. Beterschap met je keel. xxx Sandra -
23 Februari 2017 - 18:04
Lida:
Hoi Mieke,
Het hoeft toch niet altijd 'n spannende dag te zijn, dan is de belevenis van het avontuur zo weg!
Nu moet je genieten van die mooie mensen die jou natuurlijk heel apart vinden en dat ben je ook!
Ben zeer benieuwd naar je nieuwe uitdaging!
Liefs, Lida
-
23 Februari 2017 - 20:15
Gertie:
Mieke......nou.....fijn genoeg om te lezen. I.i.g. even geen "Murphy", vooral houden zo. Je mag van mij voortdurrend op reis zodat we bijna iedere dag je verhaal kunnen lezen....heerlijk. Groetjes vanuit Maastricht -
23 Februari 2017 - 21:52
Elske:
Hallo Mieke, interessant zijn je belevenissen. Leuk om te lezen.
groetjes Elske -
24 Februari 2017 - 07:09
Charlotte:
Leuk om te lezen Mieke! het brengt me weer even terug. Geniet ze daar!
groetjes x -
24 Februari 2017 - 10:17
Tabitha:
Wat fijn om weer bij bekenden te zijn en een blij weerzien te hebben. Geniet er maar van. Benieuwd naar de volgende ervaringen. -
24 Februari 2017 - 14:30
Gemma:
Mieke, we genieten van je verhalen en van je doorzettingsvermogen.
Anton komt het weekend naar het westen, op de vlucht voor carnaval, ik zal de geprinte versie meegeven voor onze moeder zodat ook zij kan meegenieten.
Ter relativering en om met John Lennon te spreken: life is what happens to you while you are busy making other plans. Liefs, Gemma.
P.S. thee met (halve) citroensap, verse gember door knoflookpers en honing is een prima medicijn bij (keel)ontstekingen. Beterschap.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
