Van Lutjebroek naar Bardia, op de fiets.

Van Lutjebroek naar BARDIA

Op de FIETS

Lieve lezers,

Op de valreep van het oude jaar wil ik afsluiten met een mooie gedachte. Hopelijk heeft ieder van jullie de Kerstdagen fijn doorgebracht of overleefd. Nu op naar 2024, een nieuw jaar met Ups en Downs, maar ook nieuwe Hoop en Vertrouwen.

Mijn extreem zware jetlag werd achteraf verklaard door een coronabesmetting. Weliswaar gevaccineerd kan dit toch gewoon toeslaan. Het duurde even voordat dit weer in mijn systeem kwam en ik besloot een test te doen. Positief dus en wonderlijk genoeg testte Anton negatief, ondanks vele dagen van nabijheid. Maar goed, van voorbijgaande aard en dan weer verder. Onze afgelopen week werd vooral beheerst door drama van een andere aard, waarover ik hier geen verdere mededelingen doe. Insiders weten wat ik bedoel. Tot zover de Downs.

Gelukkig zijn er ook Ups te melden en deze keer betreft het een grootse actie in de richting van Bardia. Eerder dit jaar schreef ik al over Marc Kuijn, een jonge Nederlander uit Lutjebroek, die sinds mei van dit jaar per fiets onderweg is vanuit zijn woonplaats naar Bardia. Hij heeft zijn tocht verbonden aan Bright Futures of Bardia, de Australische organisatie die in enorm tempo geld inzamelt voor ‘onze’ school en met wie ik regelmatig samenwerk. Mensen konden hem volgen en doneren voor dit goede doel.

Omdat ik zelf niet alleen verbonden ben aan Nepal en Bardia, maar ook gepassioneerd wielerliefhebber, draag ik deze actie in het bijzonder een warm hart toe. In mijn jonge jaren heb ik heel wat kilometers per racefiets weggevreten en na mijn vijftigste zocht ik opnieuw de uitdaging per fiets door tijdens onze camperreizen één col per jaar te bedwingen. Dit lukte bij de Mont Ventoux, de Aubisque en de Alpe d’Huez, waarbij de afdaling nog wel eens mis dreigde te gaan. Meerdaagse tochten heb ik vooral te voet afgelegd, waaronder de bekende Camino de Santiago. Nog steeds zijn dit hoogtepunten in mijn leven en ben ik blij deze avonturen niet te hebben opgeschoven naar periodes waarin het lichaam steeds vaker tegensputtert.

Hoe mooi is het als een jonge man, Marc Kuijn in dit geval, geen beren op de weg ziet maar een plan smeedt om een groots fietsavontuur te koppelen aan een mooi doel. Dit vormt voor mij de kern van de Kerstgedachte, een combinatie van Hoop en Vertrouwen. Op weg gaan, in het vertrouwen dat je in heel zware omstandigheden gedragen wordt door iets groters dan jezelf, daarmee anderen hoop gevend dat er altijd licht gloort achter de horizon. Al lijkt die hoop nu verder weg dan ooit, zeker voor iedereen in de door oorlog geteisterde gebieden waar Marc tussendoor fietste.

Maar, en dat is heel vaak zo, het grote nieuws uit deze landen overschaduwt het individuele waarmee je vooral te maken krijgt als je de mensen ontmoet op een moedige reis als deze. Marc heeft op zijn tocht vol ontberingen ook allerlei mooie ervaringen opgedaan, hulp ontvangen van mensen in nog zwaardere omstandigheden en met extra geestelijke bagage zijn eigen weg vervolgd. Heel symbolisch voor het leven zelf, zoals ik ooit in 2001 mijn Camino de Santiago als symbool zag voor mijn levensweg. Juist in moeilijke tijden komt het er op aan elkaar te steunen en te dragen, waarmee ik beslist niets wil afdoen aan de slachtoffers van heel veel oorlogsgeweld en ander menselijk leed. Dan is een vrijwillige fiets- of voettocht toch van een andere orde, daarvan ben ik me heel goed bewust.

Toen ik zes jaar geleden bij Sonja en Budhi in Bardia verbleef ontmoette ik daar een Nederlands koppel, Miek en Peet. Deze zestigers ondernamen elk jaar een fietstocht door Azië en op mijn vraag hoe zij het chaotische verkeer trotseerden volgde het antwoord: ‘wij doen niets, er wordt voor ons gedaan’. Beetje zweverig wel, maar ik denk dat je zo’n instelling nodig hebt voor ondernemingen als deze. Mijn dierbare vrienden en voormalige wereldfietsers Willeke en Be kunnen hierover uitgebreid meepraten.

Ik dwaal weer af, terug naar Marc. Na vele Ups en Downs, figuurlijk én letterlijk, fietst hij momenteel al in Noord-India en nadert zijn bestemming. Over minder dan drie weken wordt zijn aankomst in Bardia verwacht en deze mag niet ongemerkt voorbijgaan. Vanuit Australië is Jacqui Holth druk met de organisatie van o.a. een fantastische intocht. Het idee is dat scholieren van BBAS Memorial School Marc per fiets gaan vergezellen tijdens zijn laatste dagen. Geweldig toch?! Dawa Sherpa, de berggids én representant in Nepal, neemt ter plekke de organisatie voor zijn rekening.

Maar ook in Nederland mag deze bovenmenselijke prestatie niet ongemerkt voorbijgaan. Uiteraard heeft Marc Kuijn zelf al veel media-aandacht gegenereerd, maar elke vorm van publiciteit blijft welkom. Dus heb jij toegang tot relevante media, zowel wat betreft de wielerwereld, andere organisaties van wereldreizigers en/of -fietsers, meld je dan zo snel mogelijk of deel dit verhaal. Ook donaties blijven van harte welkom. En er is goed nieuws, want rechtstreekse donaties aan Bright Futures of Bardia, waaraan ook ik zijdelings verbonden ben, zijn sinds kort ook in Nederland belasting-aftrekbaar.

Koester jij ook deze mooie gedachte van nieuwe Hoop en Vertrouwen en wil je dit vormgeven door Marc Kuijn nog wat extra wind in de rug te geven, ten behoeve van ‘mijn’ schoolproject in Bardia? Hieronder vind je alle benodigde gegevens en links naar websites.

Om 19.15 Nederlandse tijd knalt Nepal het nieuwe jaar in, dan sta ik stil bij mijn afgelopen avontuur en al mijn dierbare mensen daar. Ik heb die hoop hard nodig in deze tijd, jullie ook?

Voor jullie allen liefde en vrede gewenst in 2024.

Liefs, Mieke

https://netherlands2nepal-gdg-j1126n.raisely.com/

About - Bright Futures Of Bardia