Terugblikken.
Door: Mieke Simons
Blijf op de hoogte en volg Mieke
14 Maart 2017 | Nepal, Bardiya
Het zit er bijna op. Het reizen per bus in ieder geval helemaal, tenzij....
Gisteren werd ik op tijd wakker in mijn raamloze kamertje in Butwal, kon daardoor de bus halen van half negen, die uiteindelijk pas echt begon te rijden om half tien. Eerst wachten tot elke stoel bezet is. Ik moet zeggen, voor Nepalese begrippen een schone stad met een zekere allure, waar de traditionele heilige Koe nog in ere wordt gehouden. Deze was ik in Nepal überhaupt nog niet tegengekomen, maar in de Indiase steden is de Koe grotendeels weggepoetst, alle heiligheid ten spijt. Het eerste stuk liep lekker, totdat we in de bergen kwamen en de wegwerkzaamheden nog steeds in volle gang waren. Dan heb je vaak maar een vrije rijbaan en moet je regelmatig een half uur tot een uur wachten. En zo werden zeven reisuren uiteindelijk twaalf, kwam ik in het donker aan in Kathmandu, moest daar nog een taxi nemen en toen bleek mijn hotel volgeboekt. Ik had deze keer de kamer per e-mail geboekt, op verzoek van de hotelhouder, maar als deze niet in zijn e-mail kijkt, tja....
Hij zorgde wel voor een vervangende kamer op korte afstand en vandaag werd er een kamer voor mij vrijgehouden. Dit betekende opnieuw verkassen. Het trekkingsseizoen is begonnen en vanwege Holi kwamen ook veel extra toeristen. Gelukkig ben ik gevrijwaard gebleven van elke Holi-activiteit. Veel toeristen vinden dit soort festivals heerlijk om te beleven, maar ik ben daar niet geschikt voor. Zo ben ik ook geen carnavalist. En de Nepalezen maar zeggen 'how bad you had to travel at Holí'. Ik laat hen maar in de waan.
Vandaag en morgen staan deels in het teken van wat kleine inkopen voor het thuisfront, zeer bescheiden weliswaar. Verder probeer ik de smerigheid wat weg te poetsen, was wat kleren op de hand die vervolgens aan de lucht van Kathmandu gedroogd worden. Even voor de vorm om niet op mijn smerigst huiswaarts te keren aanstaande donderdag en vrijdag, via Delhi en Moskou naar Dusseldorf. Ja, zo kom je nog eens ergens, al blijft het beperkt tot vliegvelden.
Afgelopen week heb ik best nog flink doorgewerkt, zoals ik al aangaf, om mijn geplande schoolactiviteiten rond te krijgen. Het was iedere keer een feest om de Kaplahoutjes weer over de kinderen uit te storten. Zeker toen ik de twee stevige stabiele vierkante meter hout erbij kon gebruiken ontstonden ineens meer mogelijkheden dan bouwen op tafeltjes die schots en scheef zijn. Toen de eerste torens tot het plafond gingen reiken maakte ik de kinderen attent op de grond, starten vanaf de vloer, waardoor uiteindelijk torens van meer dan honderd verdiepingen gebouwd konden worden. Competitie tussen de jongens en de meisjes. En om zo hoog te kunnen reiken werden banken op tafels gezet en meer capriolen uitgehaald. Ik bespeurde geen enkele angst voor valpartijen en dit gebeurde ook gewoon nooit.
Verder heb ik nog wat nieuwe mensen ontmoet. Een Schots/Duits koppel, pas afgestudeerd, een jaar op wereldreis, de jongen kunstschilder, het meisje heeft in Rishikesh een cursus gedaan tot yogadocente. Deze combinatie zagen ze als mogelijkheid om eventueel enkele dagen op de school te werken en iets over te brengen, mede ingegeven door mijn enthousiasme. Twee Franse jongens, al ruim twee jaar onderweg, langdurig door Australie getrokken en gewerkt, nu nog wat maanden door Azie reizend. Al zijn deze mensen jong, toch vind ik het best pittig om zo lang vanuit je rugzak te leven en ondanks alle mooie en moeilijke ervaringen zal een 'normaal' leven een flinke omschakeling betekenen, voor zover men dit nog ambieert.
Vanmiddag ontmoet ik hier in Kathmandu opnieuw Cindie en Alex, de Zwitserse fysiotherapeuten uit Geneve en op wereldreis. Ze zijn enkele dagen voor mij uit Bardia vertrokken naar Lumbini - geboorteplaats van Buddha - en wachten nu op hun visum voor Tibet. Cindie's vader woont al een tijdje op een Thais eiland en de ouders van Alex leven al jaren op een boot nabij Guadeloupe. Zo'n stel heeft het dus niet van een vreemde. Bij mij ligt dat iets anders.
Tijdens de barbecue bij Sonja en Budhi waren we ook in internationaal gezelschap, hun eigen gasten. Een gepensioneerd Engels koppel en een jong stel uit San Francisco, een jaar onderweg. De Engelsen reizen tegenwoordig iets luxer, doen veel meer per binnenlandse vlucht, eenvoudigweg omdat de busreizen te zwaar zijn voor hun leeftijd. De Amerikanen lukt dit nog wel, maar ze hebben dan ook alle tijd. Heerlijke gesprekken, uiteraard ook over de politiek in beide landen. Bij ons eerste biertje proost de Engelsman op 'the impeachment of Trump and the end of Brexit'. En morgen hebben wij nationale verkiezingen.
Met Sonja en Budhi heb ik een diepe vriendschap opgebouwd. Ik weet nog, na ons etentje vorige jaar januari in Rishikesh, dat we tegen elkaar zeiden: we weten niet waar of wanneer we elkaar weer zien, maar dat we elkaar terugzien, dat is zeker. Inmiddels heeft Sonja mij thuis bezocht en ben ik bij hen te gast geweest.
Ik bewonder de westerlingen die zich hier vestigen, het zijn en blijven zware leefomstandigheden. Zeker in een ver afgelegen gebied als Bardia. Maar ik ben wel trots deze mensen te kennen die dit klaarspelen. Tijdens mijn busreis heb ik zoveel droge rivierbeddingen gezien, er werden zelfs kampementen opgeslagen. Straks, tijdens de monsoon, regent het twee maanden onafgebroken. Dan komt het grondwater weer op peil, maar om al dat water te verwerken in die kleine lemen huisjes, ik moet er echt niet aan denken.
Tegen die tijd zit ik weer comfortabel thuis of, iets minder comfortabel, in de camper. Ook dat is niet meer ver weg, onze jaarlijkse trektocht door Europa in mei en juni. Vrijwillig genieten van het goede leven en soms een beetje afzien, eveneens vrijwillig.
Wederom dank voor jullie aandacht en fijne reacties. Zonder verder bericht ben ik over enkele dagen weer veilig terug in Nederland.
-
14 Maart 2017 - 11:42
Chantal:
Heerlijk weer om je verhaal te lezen. Wat je meemaakt maar ook hoe het je verrijkt . En dat heel boeiend en goed geschreven. Een van je talenten! Goede reis terug, groetjes Chantal -
14 Maart 2017 - 11:49
Toos:
Mieke, dank voor je mooie spannende verhalen. Hoop dat je een goede thuisreis hebt en dadelijk weer lekker bijkomen thuis op de vertrouwde bank !
liefs Toos -
14 Maart 2017 - 12:06
Gertie:
Mieke....we wensen je een voorspoedige terugreis. Dankjewel voor de heerlijke reisverslagen. Tot gauw. Gertie en Victor -
14 Maart 2017 - 13:12
Truus En Jo Houben:
Beste Mieke,
Bedankt voor je geweldige reisverslagen .We hebben ze met bewondering en veel genoegen gelezen!
Goede reis naar huis !
-
14 Maart 2017 - 14:44
Lida:
Mieke het wordt afgezaagd maar ook van mij en Henk (vanuit Kiev) een behouden vaart!
Gelukkig hoef je niet via de Turken te vliegen, pfff
ik wacht op je telefoontje!
Liefs,
Lida
-
14 Maart 2017 - 15:50
Gemma:
Er is een tijd van komen en van gaan........ Je verhalen waren heerlijk om te lezen en zal ze zeker gaan missen. Een voorspoedige reis, hopelijk gaat de terugreis beter. Let goed op jezelf. Tot gauw. -
14 Maart 2017 - 23:37
Marianne I.:
Goede terugreis toegewenst Mieke!
Hartelijk dank voor het delen van je prachtige verhalen.
Liefs,
Marianne
-
15 Maart 2017 - 13:28
Marian:
Mieke, goede reis terug en bedankt voor de geweldige verslagen.
Groetjes, Marian
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley