Het tij keert.
Door: Mieke Simons
Blijf op de hoogte en volg Mieke
05 Maart 2017 | Nepal, Bardiya
Dag trouwe lezers,
Heel fijn dat jullie mij massaal een oppepper hebben bezorgd door zoveel goede wensen. En ik moet zeggen, sinds gisterochtend lijkt het tij te keren. De hoest is los en dat 'hoest' toch anders, niet meer bedreigend. En dan doet de stemming ook meteen mee. Gelukkig maar, want ik was uitgenodigd om als speciale gast de afscheidsceremonie voor schoolverlaters bij te wonen, een officieel gebeuren. Voor die gelegenheid was een feestelijke tent opgetrokken op het schoolplein, zitplaatsen gecreeerd en een katheder geplaatst met microfoon. Zelfs het opperhoofd van de hele regio zou aanwezig zijn. Nou nou, dat beloofde wat.
Het geheel was een combinatie van speeches, voordrachten, zang en dans, zowel door schoolverlaters als door leraren. Complimenten voor de kwaliteit, ondanks dat ik de Nepalese teksten niet kon verstaan. Mij werd zo nu en dan een rol toebedeeld en mijn naam genoemd als 'special guest'. Vooraf informeerde een leraar nog even naar de juiste uitspraak van mijn naam. En voor de derde keer deze week moest ik weer de dansvloer op onder het toeziend oog van vol publiek. Enthousiasme alom. Deze leerlingen gaan nu verder op een andere plek en dat kan - net als bij ons - heel verschillend zijn. Ik herinner me mijn eerste ontmoeting in de klas met deze jonge mensen, mijn vraag aan ieder van hen 'wat wil je later worden?' Dat moment is nu aangebroken en ik hoop dat velen al betere kansen krijgen dan hun ouders. Over ambitie niet te klagen.
Na het officiele gedeelte van maar liefst vier uur werd een maaltijd geserveerd, bereid door een aantal leerlingen. Diverse gerechten, heel mooi opgediend. Maar bij mijn eerste hap van het vleesgerecht werd ik bevangen door een lichte walging: geitenvlees! Brrrr..... vandaag ben ik vegetarier en heb even niet zo'n honger. Het heeft nog uren geduurd voordat ik de penetrante smaak wist weg te spoelen.
De selfie heeft ook hier z'n intrede gedaan en bij voorkeur wil men een foto met een blanke erop. Hard werken dus voor mij.
's Avonds word ik getrakteerd op een uitgebreide, haar- hoofd- en voetmassage door Sonny. Ik laat het me lekker allemaal aanleunen na de recente lijdensweg. Ook neem ik nog een avondmaaltijd: French fries, oftewel frieten. Even geen Aziatisch eten en al helemaal geen vlees voorlopig. De associatie met geit poets ik zomaar niet weg.
Zondag is hier een gewone school- en werkdag, dus pak ik mijn boeltje weer bij mekaar. Voor de tweede keer ga ik naar klas acht en krijg maar liefst zes verhalen terug van leerlingen. Even later komt Sonny vanuit klas zes met nog meer verhalen. Daarmee kan ik voorlopig vooruit en dit betekent veel leeswerk de komende dagen. Sommige kinderen hebben er zelfs al prachtige tekeningen bij gemaakt. Dan mogen ze nog een tijdje met Kapla spelen en ik introduceer het spelletje Memory, eveneens een succes.
Vanmiddag ga ik nog een uurtje terug voor een andere klas en loop daarna door naar Pramesh voor een bezoekje. Zojuist was ik even in het dorp en stuitte op een plek waar mensen uit de hele omgeving gedurende de hele dag gratis hun ogen kunnen laten nakijken en aangepaste hulpmiddelen verkrijgen. Ik mocht binnen een kijkje nemen. Het project wordt jaarlijks uitgevoerd door een Australisch team, financieel ondersteund door de Rotaryclub. Met enkele medewerkers wissel ik leuke ervaringen uit en ik mag zelfs fotograferen. Ik zal deze week een poging doen wat foto's te plaatsen, maar de traagheid van het systeem maakt dat niet gemakkelijk.
Al met al ben ik blij dat alles weer begint te stromen en ik stukje bij beetje de brokstukken aan elkaar kan lijmen.
Heel fijn dat jullie mij massaal een oppepper hebben bezorgd door zoveel goede wensen. En ik moet zeggen, sinds gisterochtend lijkt het tij te keren. De hoest is los en dat 'hoest' toch anders, niet meer bedreigend. En dan doet de stemming ook meteen mee. Gelukkig maar, want ik was uitgenodigd om als speciale gast de afscheidsceremonie voor schoolverlaters bij te wonen, een officieel gebeuren. Voor die gelegenheid was een feestelijke tent opgetrokken op het schoolplein, zitplaatsen gecreeerd en een katheder geplaatst met microfoon. Zelfs het opperhoofd van de hele regio zou aanwezig zijn. Nou nou, dat beloofde wat.
Het geheel was een combinatie van speeches, voordrachten, zang en dans, zowel door schoolverlaters als door leraren. Complimenten voor de kwaliteit, ondanks dat ik de Nepalese teksten niet kon verstaan. Mij werd zo nu en dan een rol toebedeeld en mijn naam genoemd als 'special guest'. Vooraf informeerde een leraar nog even naar de juiste uitspraak van mijn naam. En voor de derde keer deze week moest ik weer de dansvloer op onder het toeziend oog van vol publiek. Enthousiasme alom. Deze leerlingen gaan nu verder op een andere plek en dat kan - net als bij ons - heel verschillend zijn. Ik herinner me mijn eerste ontmoeting in de klas met deze jonge mensen, mijn vraag aan ieder van hen 'wat wil je later worden?' Dat moment is nu aangebroken en ik hoop dat velen al betere kansen krijgen dan hun ouders. Over ambitie niet te klagen.
Na het officiele gedeelte van maar liefst vier uur werd een maaltijd geserveerd, bereid door een aantal leerlingen. Diverse gerechten, heel mooi opgediend. Maar bij mijn eerste hap van het vleesgerecht werd ik bevangen door een lichte walging: geitenvlees! Brrrr..... vandaag ben ik vegetarier en heb even niet zo'n honger. Het heeft nog uren geduurd voordat ik de penetrante smaak wist weg te spoelen.
De selfie heeft ook hier z'n intrede gedaan en bij voorkeur wil men een foto met een blanke erop. Hard werken dus voor mij.
's Avonds word ik getrakteerd op een uitgebreide, haar- hoofd- en voetmassage door Sonny. Ik laat het me lekker allemaal aanleunen na de recente lijdensweg. Ook neem ik nog een avondmaaltijd: French fries, oftewel frieten. Even geen Aziatisch eten en al helemaal geen vlees voorlopig. De associatie met geit poets ik zomaar niet weg.
Zondag is hier een gewone school- en werkdag, dus pak ik mijn boeltje weer bij mekaar. Voor de tweede keer ga ik naar klas acht en krijg maar liefst zes verhalen terug van leerlingen. Even later komt Sonny vanuit klas zes met nog meer verhalen. Daarmee kan ik voorlopig vooruit en dit betekent veel leeswerk de komende dagen. Sommige kinderen hebben er zelfs al prachtige tekeningen bij gemaakt. Dan mogen ze nog een tijdje met Kapla spelen en ik introduceer het spelletje Memory, eveneens een succes.
Vanmiddag ga ik nog een uurtje terug voor een andere klas en loop daarna door naar Pramesh voor een bezoekje. Zojuist was ik even in het dorp en stuitte op een plek waar mensen uit de hele omgeving gedurende de hele dag gratis hun ogen kunnen laten nakijken en aangepaste hulpmiddelen verkrijgen. Ik mocht binnen een kijkje nemen. Het project wordt jaarlijks uitgevoerd door een Australisch team, financieel ondersteund door de Rotaryclub. Met enkele medewerkers wissel ik leuke ervaringen uit en ik mag zelfs fotograferen. Ik zal deze week een poging doen wat foto's te plaatsen, maar de traagheid van het systeem maakt dat niet gemakkelijk.
Al met al ben ik blij dat alles weer begint te stromen en ik stukje bij beetje de brokstukken aan elkaar kan lijmen.
-
05 Maart 2017 - 08:51
Pl Srevens:
Ben blij voor je dat het weer beter gaat, was overdonderd dat je ziek was, maar gelukkig ben je weer opgeknapt. Wat een andere wereld, maar heel fijn om te horen hoe het allemaal gaat.
Ik wens je nog veel beterschap en succes met alles. -
05 Maart 2017 - 10:42
Toos K:
Hallo Mieke, heel fijn om te horen dat het weer de goede kant opgaat met je gezondheid.
Genieten ondanks alles (lees je gezonsheid) toch van je dagelijkse bezigheden.
Nog een geweldige tijd gewenst met iedere dag een stapje vooruit. Dikke knuffel Toos -
05 Maart 2017 - 11:19
Elly Dolmans:
Hoi Mieke, fijn te lezen dat het weer de goede kant uit gaat met je gezondheid.
Wij wensen je nog een hele fijne tijd en geniet er nu maar volop van. Rob en Elly. -
05 Maart 2017 - 12:23
Sandra:
Hi Mieke, fijn dat je weer wat beter bent om al die mooie avonturen weer te kunnen beleven. Heerlijk die friet, daar kan je na een tijdje "ander" eten zo naar verlangen. Ook al is het nog zo lekker (behalve die geit). Geniet ze en ik ben benieuwd naar je volgende verhaal. -
05 Maart 2017 - 16:40
Gemma:
Hallo doorzetter, nooit opgeven. Zo zie je maar weer wat een veerkracht jij hebt, chapeau. Iedere morgen , voor het opstaan, kijk ik even op mijn smart phone hoe het met je gaat en geniet ik in mijn bed van jouw lief en leed. Tot morgen. -
05 Maart 2017 - 20:39
Corry:
Hallo Mieke.
De medicijnen van de hocus pocus dokter hebben gelukkig hun werk goed gedaan.Nu maar hopen dat het iedere dag beter mag gaan met je gezondheid.
Mooi dat je het feest van de schoolverlaters mocht meemaken,heel bijzonder wat je allemaal.
Wij genieten van jou mooie verhalen en wij hopen voor jou dat jij daar net zo van alles geniet.
Sterkte en lieve groeten van ons samen. -
06 Maart 2017 - 07:45
Jeannine:
Hallo Mieke
Door droevige familie omstandigheden kon ik niet eerder jouw reisverslag volgen
Vandaar dat ik nu pas heb gelezen.
Wens jou alle goeds toe en hoop dat je weer goed mag opknappen.
Fijne tijd nog verder toegewenst. Met liefs en groetjes van ons twee.
Harry en Jeannine. Xxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
