Geen reisgids

Geen reisgids

Mijn vaste lezers weten dat je van mij nooit iets te lezen krijgt over bezienswaardigheden, voor mij niet interessant om over te schrijven. Daarvoor verwijs ik mensen altijd naar een reisgids of website. Juist mijn manier van reizen, alleen en deels tussen de lokale bevolking, maakt dat ik een inkijkje kan geven in het leven van mensen. Het blijft natuurlijk beperkt tot een tijdelijke perceptie, maar tijdens elke periode in Nepal ontdek ik nieuwe dingen waarover ik de buitenwereld kan informeren.

Mijn avonturen worden meestal gevuld met vele onalledaagse indrukken en ervaringen. Weliswaar nog steeds als reiziger, niet als medebewoner. Eigenlijk heb ik nog weinig van Nepal gezien wat als toeristische attractie wordt beschouwd, de vele tempels en de Himalaya. Destijds zelfs de hoofdreden van mijn komst naar dit land. Als kind droomde ik al van een bezoek aan de hoogste toppen ter wereld, maar het heeft tot na mijn vijftigste geduurd voordat dit werkelijkheid werd. Mensen komen naar Nepal voor de bergen, maar komen terug voor de mensen. Dat is een algemeen bekend verschijnsel. Zo is het ook mij vergaan. Ik kom zelfs vaak niet eens meer in de buurt van de Himalaya, want Bardia ligt in de vlakke Terai in het Zuiden. Hier in Kathmandu ben ik nog aardig omringd door bergtoppen, ook Pokhara heb ik diverse keren bezocht, maar Bardia is steeds mijn hoofdbestemming. Het weerzien met een groeiend aantal bekenden, vrijwilligerswerk op school, donaties uit Nederland omzetten in materialen voor studenten en intussen doen zich allerlei onverwachte zaken voor. Verrassingen zijn in Nepal nooit ver weg, ook dat vormt een aantrekkingskracht voor wie daarvan houdt. Ik weet dat menigeen er niet aan moet denken vanaf de veilige bank thuis.

Het zijn kleine stapjes, maar ik heb met mijn verhalen toch al heel wat mensen kunnen inspireren, zowel tot een reis naar Nepal of tot sponsoring van een student. En hier rondlopend zie ik dat bijna iedereen wel wat hulp kan gebruiken, maar dat geldt voor de hele wereld. Toevallig kwam dit op mijn weg en heb ik dit opgepakt. Dit past bij mij als persoon. Liefde voor vreemde culturen, talen, reizen en sociaal engagement vormen mijn basis voor deze activiteiten. Graag had ik dit op jongere leeftijd al ontdekt en aangedurfd, maar het leven loopt ook zoals het loopt. Wellicht was die tijd nodig om te rijpen tot waar ik nu sta.

Toen ik gisteren een uitgebreid videogesprek met Mina in Oman voerde voelde dit voor ons beiden zo vertrouwd, vaak meer dan met mijn eigen bloedverwanten. Ik leerde haar kennen als schoolmeisje in de jungle, vervolgens als studente in Kathmandu en nu vliegt zij over de wereld als mooie jonge vrouw in uniform. Zij kan nu deels haar familie onderhouden, haar ouders hebben voor het eerst televisie. Maar ook zij betaalt een prijs. Het klimaat in Oman, waar zij een appartement deelt met twee collega’s, is onverdraaglijk. Daardoor komt zij nauwelijks buiten. Ook haar werk speelt zich in kleine ruimtes af, ook al zijn het grote vliegtuigen. Een gebrek aan gezonde buitenlucht en vitamine D ligt op de loer. Ik heb dit met haar besproken en hoop dat zij na haar contract van twee jaar bij een Europese luchtvaartmaatschappij terecht kan. En mogelijk nog een studie volgen, want dit meisje heeft meer in haar mars. Maar eerst een bezoekje aan mij, komende februari of maart. Dan kan ik haar rondleiden door Nederland. Ik mis haar hier heel erg, maar weet dat een nieuwe ontmoeting nabij is.

Twee dagen geleden heb ik nog een uurtje thee gedronken met Gagan, onze eerste ontmoeting. Hij is een vriend van Jacqui en slaat altijd haar bagage voor bergtochten op bij haar afwezigheid. Die tas stond nog bij mij, zodoende raakte ook ik in contact met deze vriendelijke reisagent. Blijkbaar hadden we al veel over elkaar gehoord, dat werd wel duidelijk tijdens ons gesprek. Gagan leidt een familiebedrijf dat Himalayatochten organiseert in combinatie met culturele ervaringen. Regelmatig komen er schoolklassen, vooral uit Australië, waarbij een soort uitwisseling plaatsvindt met de bergbewoners. Hij liet wat opnames zien. Samen eten, muziek maken, vriendschappen sluiten. En natuurlijk een flinke berg bedwingen. Echt kwijlen. Ik geef zijn website Nepal Trekking: Nepal Holiday Package, Rasuwa Treks and Expeditions door aan mijn broers, die nog een keer samen een beklimming willen maken. Evenals Dawa is ook Gagan bereid tot hulp aan mij, daar mag ik op vertrouwen. En zo breidt niet alleen mijn bagage, maar ook mijn netwerk zich uit.

Hoofd koel houden, KegarNe.

Liefs,

Mieke