Verzoek om smartphones

Lieve lezers,

Mijn vertrek staat gepland voor 30 oktober, nog vier weken te gaan dus. Inmiddels is de bagageselectie al in volle gang. Hoe kan het nog efficiënter en lichter? Vijf laptops, een serie rekenmachines van hoge kwaliteit en een GoPro camera vormen de basis, die ik zoveel mogelijk verdeel over koffer en rugzak. Geen gesleep meer over stations of erger. Voor het ingezamelde geld zijn ook plannen gemaakt en verder bekijk en bespreek ik altijd ter plekke waar de grootste behoefte ligt. Daarover kunnen jullie volgende maand meer lezen.

Afgelopen week kreeg ik van een studente het verzoek om een gebruikte mobiele telefoon. Ik kan daar op dit moment niet in voorzien, ben wel gaan kijken naar refurbished iPhones en Smartphones. Best betaalbaar tegenwoordig en van goede kwaliteit, maar daarvoor is het beschikbare budget niet echt bedoeld. Toen dacht ik opeens… mogelijk heeft iemand er een of twee over en wacht jouw oude telefoon op een nieuwe eigenaar? In dat geval roep ik iedereen op om mij te benaderen zodat ik alsnog kan voorzien in deze vraag. Qua gewicht gaat dat ook wel lukken.

Eerder gaf ik aan dat potentiële reisgenoten om diverse redenen zijn afgevallen. Andere prioriteiten, toch te zwaar etcetera. Ik vind dit prima en kan hierdoor mijn reis zoveel mogelijk zelf inrichten. Ook belangrijk, na zoveel jaar heb ik in Nepal vele contacten gelegd en onderhouden. Vorige keer werd ik bij aankomst al omringd met slingers en bloemen, waardoor ik meteen in de Nepalese wereld werd opgenomen. Natuurlijk heb ik tussendoor behoefte aan privacy, maar verder trek ik mijn eigen plan. Mogelijk dat Cornel zich nog meldt. Hij heeft er zeker zin in maar is beperkt door huidige werkomstandigheden. Groot voordeel dat hij een zelfstandig reiziger is en niet op sleeptouw moet worden genomen.

Wat deze keer heel bijzonder is, ik ga de Australische Jacqui voor het eerst echt ontmoeten. Om die reden heb ik mijn vertrek enkele dagen vervroegd. Zij en de Nederlands-Australische Anjo verblijven van half oktober tot 2 november in Nepal, waardoor we elkaar op 1 november nog net kunnen ontmoeten in Kathmandu. We slapen dan in hetzelfde hotel en kunnen hopelijk heel wat uurtjes met elkaar doorbrengen. Zij keren terug vanuit Bardia en hebben mogelijk weer tips of instructies die ik kan oppakken als ik een week later afreis in die richting. Anjo heb ik vorig jaar zomer al ontmoet in Den Bosch tijdens haar bezoek aan Nederland.

In Kathmandu heb ik nog een aantal dagen voor andere activiteiten. De laptops moeten gerefurbisht worden en uitgedeeld aan oudere studenten, ik wil dingen uitzoeken voor een nieuw schrijfproject en boeken inslaan voor de schoolbibliotheek. Om bij te komen van alle vermoeienissen bezoek ik tussendoor de blinde Bhima voor een verkwikkende massage.

Ook in Bardia staat de tijd niet stil. Er is een mooi doel bereikt, een aanzienlijke groei van de tijgerpopulatie. Maar dit heeft tot gevolg dat er steeds meer panters ’s nachts een kijkje gaan nemen buiten de jungle en de huizen bereiken. Tot dusver beperkt hun bezoek zich tot het erf, waardoor steeds meer mensen hun hondje kwijtraken. Ik vertrouw er op dat de huizen stevig genoeg zijn om rustig te kunnen slapen en hopelijk nog regelmatig mooie avonden rond het kampvuur te kunnen doorbrengen. Want dat is wel heel aantrekkelijk, onder het genot van geroosterde kip en rumpunch. Sonja en Budhi hebben hun plekje nóg aantrekkelijker gemaakt, dus daar verheug ik me enorm op. In dit hoogseizoen zijn zij vaak volgeboekt en in dat soort gevallen kan ik terecht bij de familie Mahatara, van de zeven zussen.

Als ik begin december terugkeer naar Kathmandu hoop ik halverwege eindelijk een paar dagen pauze te nemen in het mooie Tansen. Deze plek stond al lang op mijn verlanglijstje. Door de ligging iets buiten de doorgaande route was het altijd iets te zwaar om met al mijn bagage extra over te stappen.

Terug in Kathmandu is het plan om vriendin Marian uit Amsterdam daar te ontmoeten. Zij heeft dan een zesweekse Himalayatrektocht achter de rug, samen met een goede vriend. Als ruim zeventigjarige vertrekt zij half oktober voor deze expeditie die de afsluiting wordt van de hele Himalayatrail. Prachtig voorbeeld van de Nepalese mentaliteit: ‘kan niet bestaat niet’.

Binnenkort lezen jullie hoe de werkelijkheid er uit gaat zien, want je weet: ‘Adventure starts where plans end’.

Tot spoedig.

Liefs, Mieke