Roman gelanceerd, op naar Nepal.

Beste trouwe lezers,

Na een afwezigheid van enkele maanden meld ik me weer bij jullie. Zoals eerder aangekondigd werd mijn eerste roman gepresenteerd op 9 november. Dat is nu vier dagen geleden. De presentatie heeft al mijn verwachtingen overtroffen, dus ik ben zeer tevreden. Maar nog lang niet helemaal, want nu start de periode van verkoop en ook dat vergt heel wat netwerken en investering. Maar zonder moeite geen prijs, zoals mijn vader altijd zei, dus gewoon doorgaan en met elk stapje kom ik dichter bij een doel, welk dat ook moge zijn.

Een van mijn doelen was om opnieuw naar Nepal af te reizen. Welnu, dat plan wordt werkelijkheid en wel op 23 januari aanstaande, een hele maand lang. Overbodig te zeggen dat ik er naar uit kijk, maar ook goed dat het nog even duurt, want ook hiervoor is voorbereidend werk aan de winkel, zoals jullie weten. Deze keer gloort er een laptopproject aan de horizon, waarvoor ik bezig ben contact te leggen. Raar maar waar, laptops zijn in Nederland goedkoper dan in Nepal, dit in tegenstelling tot desktops. En aangezien wij nog steeds in een wegwerpmaatschappij leven vragen heel wat - nog goede - laptops om een tweede leven. Nepal is een prima plek voor zo'n tweede leven, mijn BBAS-school in Thakurdwara, Bardia in het bijzonder, als specifieke plek om deze afgeschreven exemplaren met open armen te ontvangen.

Verder zal de inmiddels actieve bibliotheek flink worden aangevuld. Met behulp van Mina, die nu in Kathmandu studeert, kan ik een mooie serie nieuwe boeken aanschaffen in het uitgebreide assortiment boekwinkels in de hoofdstad en als extra pakket in de bus meenemen. Ook zie ik mogelijkheden voor een nieuwe creatieve activiteit: werken met vilt. Vooral in Kathmandu en Pokhara zie je prachtige 'handicrafts' van vilt, dus het materiaal moet daar aanwezig zijn. Ik hoop vooraf in mijn eigen omgeving een of twee workshops te volgen om de beginselen van het vilten een beetje onder de knie te krijgen en over te brengen aan kinderen in Bardia.

Mina, het meisje uit het arme gezin van zeven dochters, studeert sinds een half jaar computerkunde in Kathmandu. Enkele maanden daarvoor was ze wanhopig omdat ze zou moeten gaan werken na haar basisschool. Geen geld voor studie in hun gezin. Mina is zo ijverig en talentvol. 'Dat gaat niet gebeuren,' dacht ik bij mezelf en heb twee oude bekenden - die ik ooit daar ontmoette en op de school heb geintroduceerd - gevraagd om Mina's studie samen te sponsoren. De Zwitserse Cyndie en de Deen Simon zeiden 'ja' en zo gebeurde het dat Mina in juni kon starten met haar studie. Vooral de toekomst voor meisjes is essentieel voor de ontwikkeling van Nepal, las ik in een NRC-artikel, dus met meer bijdragen zouden meer meisjes dezelfde weg kunnen gaan als Mina.

Met 50 euro per maand maak je het verschil tussen een betere toekomst voor een leergierig meisje en een traditionele toekomst, waarin hetzelfde meisje veel te jong in een huwelijk terecht komt met bekende gevolgen.
Wie doet er mee?

En heb je een nog goede laptop die werkeloos is geworden? Trek aan mijn bel en hij kan zo instappen in mijn project.

Namaste,
Mieke