Nepal roept weer.

Beste volgers,
Na afwezigheid van ruim een half jaar ben ik er weer, met nieuwe reisplannen. Eerder dan verwacht deed zich een kans voor om iets langer van huis te kunnen, andere reisplannen - samen met Anton - zijn opgeschort en dan begint het bij mij te kriebelen. Zal ik....? Zo snel weer...? Eigenlijk weet ik het dan al, de motor is gestart en draait in de richting van een ticket.

Uiteraard eerst overleg plegen met zus Bernadette, die dan voor extra mantelzorg geplaatst wordt. De toenemende zorg voor mijn vader die we delen met onze broers Anton, Wilfried en Philip. Ruim een maand val ik daartussen weg en dat doe ik niet gemakkelijk. Maar aan de andere kant, drie maanden per jaar ben ik op reis, negen maanden per jaar niet. Ook mijn jaren gaan tellen, ik heb kansen om mooie dingen te doen, mijn leven extra glans te geven én er zijn altijd meer redenen te bedenken om iets níet dan om iets wél te doen. Tot zover mijn afwegingen. Diep van binnen ben ik vooral blij en dat zegt heel veel.

Toen ik nog geen drie jaar geleden voor het eerst drie maanden solo door India en Nepal trok kon ik niet vermoeden dat dit een dergelijk vervolg zou krijgen. Nu sta ik op het punt voor de vierde keer te gaan, van 24 oktober tot 28 november, 5 weken in totaal. De schoolkinderen in Bardia wachten op mij, ik voel me er zeer welkom en eigenlijk zijn we een deeltje van elkaars leven geworden. Ook andere vrienden en bekenden wil ik bezoeken, te beginnen in Delhi, waar ik de afgelopen twee reizen niet geweest ben. Nepal heeft mijn hart gestolen, maar in India wil ik wat research doen voor mijn boek, de roman in wording waaraan ik sinds kort weer druk bezig ben. Ook een van de redenen om me regelmatig te kunnen afzonderen, schrijven. Je kruipt als het ware in je verhaal en moet dan best asociaal kunnen zijn. Thuis vind ik dat lastiger dan op reis. Tussen de andere activiteiten door is dit een van mijn missies. Helemaal in mezelf gekeerd in vliegtuig of bus kan ik urenlang mijmeren en zie ik ineens hoe het verder moet met mijn verhaal.

Als extra bonus in Delhi zie ik onze Drentse vrienden Willeke en Be, die vanuit Bangladesh een driedaagse tussenstop maken in India, op weg naar huis. Zij kennen Delhi als hun broekzak en nemen mij op sleeptouw naar voor mij onbekende hoekjes. Muziekoptredens, streetfood proeven, wie herinnert zich onze fietstocht van drie jaar geleden? Ook in Nederland zien we elkaar regelmatig, maar een weerzien in India is toch van een andere dimensie, het land waar we elkaar ooit ontmoet hebben, in 2009, Jaipur.

Alleen, ik hoop dat tegen die tijd mijn knie genezen is. Drie maanden geleden werd ik pijnlijk verrast, rustig fietsend in Valencia. Pijn en bewegingsbeperking is sindsdien mijn deel. Vele oefeningen en rust later zie ik weinig progressie en is fase twee aangebroken. Foto en echo moeten aantonen waar het probleem zit en dan kunnen hormooninjecties uitkomst bieden. Ik heb nog twee maanden. Mocht ook dit geen soelaas bieden dan ben ik meer aangewezen op riksja's, taxi's en een fiets. Lopen en staan zijn de grote boosdoeners, dus een bergtrekking is sowieso uitgesloten. De Poon Hilltrek van afgelopen januari kan deze slijtageverschijnselen getriggerd hebben. Als je alles van tevoren weet..... Zonder risico's geen bijzondere ervaringen, dus die neem ik erbij. Dat geldt ook voor de andere tegenvallers die reizen met zich meebrengt. Als je denkt alles goed geregeld te hebben, en dat denk ik echt, word je toch weer verrast vanuit onverwachte hoek. Veerkracht is dan het sleutelwoord. Niet lullen maar poetsen.

De school in Bardia is zeker blij met donaties voor nieuwe materialen die ik als tussenpersoon kan aanleveren. Voor wie zich hiertoe geroepen voelt, heel graag. Ook kunnen wederom zelfgeschilderde wenskaarten besteld worden voor 1 euro per stuk. De kinderen vonden het heerlijk om te doen. En ik tref weer voorbereidingen voor nieuwe leerstof.

Mensen die mij willen volgen en de berichten niet automatisch binnen krijgen kunnen dit kenbaar maken. Ik plaats dan je e-mailadres op de mailinglijst. Verspreiden van mijn berichten? Graag!

Tot 24 oktober,
Namaste,
Mieke.