Een laatste groet van de Ladies Backpacker.

Lieve lezers,

Onze laatste dag in Nepal is aangebroken. Gisteren beloofde niet veel goeds toen we beiden gevloerd waren door buikklachten en lamlendigheid. Je kunt dan wel gaan gissen waar het is misgegaan, verkeerd eten bijvoorbeeld, maar in feite kan alles hier bron van ziekte zijn en is het eerder een wonder dat het zo lang goed ging. Geluk bij een ongeluk: we moeten niets meer, enkel wachten op de terugvlucht en zoveel mogelijk rust houden. Al die weken dat we een druk programma draaiden voelden we ons superfit en daar zijn we dankbaar voor. Is wel eens anders geweest, voor wie zich mijn vorige reis herinnert. De yakdeken heeft zich bewezen tegen de ijzige kou op mijn kamer. Liefst zou ik nog douchen voor vertrek, maar ja, koud koud koud. Godzijdank voelde ik me vanochtend als herboren en was na twee pogingen de douche lauw, zodat ik nu met fris gewassen haren en deels ingepakte bagage een schoner gevoel heb.

Lida en ik zullen nog lang en gelukkig terugkijken op deze enerverende reis, bij het zien van foto’s, het lezen van verhalen, maar ook bij allerlei momenten van associatie. Het is voor mij fijn dit nu te kunnen delen. En we hebben beiden lange tijd niet zo veel en vaak gelachen! Wat heb je aan veel luxe en welvaart als je niet meer kunt lachen? De Nepalezen kunnen er ook wat van, een goedlachs volk. Een kracht die ik in hen bewonder en waarvan ik wil leren. De ellende is immens hier, daarover laat ik geen twijfel bestaan. Hoe dit op te lossen is een grote vraag waarover velen zich reeds gebogen hebben, niet alleen hier maar wereldwijd. Ik denk dat De Oplossing niet bestaat en voor wie dit wel denkt te weten, heel knap. Kom hierheen en los het op, zou ik zeggen.
Enkele jaren geleden werd een Nederlandse jongen, Edward van der Ree, hier opgepakt als verdachte van moord. Zijn Nepalese vriend viel van een balkon en overleed. Ten onrechte heeft Edward zes maanden in een veel te volle gevangenis gezeten. Zijn ouders hebben er alles aan gedaan om hem vrij te krijgen en dit is uiteindelijk gelukt door veel geld te betalen, corruptie dus. Alle wantoestanden die maar denkbaar zijn gebeuren ook in Nepal, het land van de prachtige bergen en vriendelijke bevolking. Het boek ‘Gevangen in Nepal’ beschrijft dit relaas.
Kortom, een land kan er politiek en economisch gezien nog zo slecht aan toe zijn, voor reizigers daarom niet minder interessant. En zeker als je daarmee de bevolking ontmoet, het toerisme stimuleert en misschien nog iets extra’s kunt doen.

Op een van de dakterrassen van ons hotel verschijnen blanke vrouwen, gekleed in sari. Op onze vraag voor welke gelegenheid, antwoorden ze ‘the wedding of our guide’. Deze Australische vrouwen hebben gezamenlijk de Manaslutrek gedaan, zijn drie weken in Nepal geweest en uitgenodigd op de bruiloft van hun gids, ter afsluiting. Voorwaarde was om wél in sari te verschijnen. Als onze Umesh ooit zover is, dan zorgen Lida en ik ook dat we van de partij zijn. Maar vooralsnog heeft Umesh ons gevraagd een leuke vrouw voor hem in Nederland te zoeken. Dus meisjes tussen de 18 en 24, meld je maar aan!

Nu is het ook weer fijn om naar huis te gaan. Het moment van opstijgen en Nepal onder me te zien verdwijnen roept altijd een gevoel van weemoed op. Maar ook rust om alles te mogen laten bezinken en te genieten van de verzorging in het vliegtuig. En als we dan weer voet zetten op Nederlandse bodem blijkt dat ook daar het leven gewoon is doorgegaan en wij er al snel weer onderdeel van zijn. Dan wordt er gewassen, gestreken, boodschappen gedaan, gemantelzorgd en bezoekjes afgelegd. Maar eerst heel lang slapen en me laten verwennen door mijn man.

Tenzij er nog iets opzienbarends gebeurt neem ik hier afscheid van jullie als lezers. Dank voor alle aandacht en fijne reacties!
Mieke.