Aan een zijden draadje Nepal bereikt.
Door: Mieke Simons
Blijf op de hoogte en volg Mieke
03 Januari 2018 | Nepal, Kathmandu
Gaar en stoffig arriveerden we hedenmiddag in ons hotelletje in Kathmandu. De luchthaven, Tribhuvan International Airport, was bij het afdalen van de ouderwetse maar o zo leuke vliegtuigtrap voor mij opnieuw meteen ruiken en voelen aan Nepal, voor Lida als nieuweling liefde op het eerste gezicht. Het primitieve gebouw, de direct merkbare dienstbaarheid van de Nepalezen, vervolgens de geordende chaos aan de bagagebanden. De laatste controle van handbagage alvorens het land te betreden, je raakt meteen ontwapend. Een Jules Deelder-achtig personage dat zogenaamd streng toekijkt vanachter een zonnebril, je wordt er hier niet echt bang van. Alles ademt een soort van rust en vrede, chaos of niet.
Hoe anders was het op Zaventem, waar Lida en ik na een gezamenlijke kop koffie afscheid namen van onze mannen Henk en Anton. De trolleys vol beladen met rugzakken was het enkel nog wachten op het moment van inchecken en zien of er moest worden bijbetaald voor extra gewicht.
'Het voelt alsof ik voor een examen sta waarvoor ik kan slagen of zakken', zei Lida, bang voor overgewicht. Nou, dit probleem bleek een peulenschil bij de werkelijkheid die even later volgde. Omdat wij via een transfer in Delhi naar Kathmandu zouden vliegen bleek er een probleem omtrent het Indiase visum. De grondstewardess deed haar uiterste best voor ons, maar kon niet verhinderen dat wij uiteindelijk niet via India konden vliegen. Wat nu? Lang verhaal kort: we hebben de reis kunnen omboeken naar een vlucht via Istanbul rechtstreeks naar Kathmandu, dezelfde dag nog. Opluchting alom en Lida heeft meteen de vuurdoop gehad, die ze glansrijk heeft doorstaan. 'Hoofd koel houden en niet opgeven' is het motto van de reiziger die als vanzelfsprekend regelmatig tegen een berg aan loopt.
En zo sleten wij wat gezellige uurtjes op de Belgische luchthaven, waarna het vervolg probleemloos verliep. Op de vlucht naar Istanbul raakten we in gesprek met onze buurvrouw, een jonge Tibetaanse, gevlucht voor het Chinese regime in Tibet. Helemaal alleen heeft zij alle dierbaren achter gelaten en is vijf jaar geleden in België neergestreken, waar ze momenteel sushi's maakt voor Delhaize in Antwerpen. Ze is gehuwd met een Tibetaanse man, woonachtig in Nepal, die zij nu een maand lang gaat bezoeken. Na vele pogingen lukt het haar niet haar echtgenoot legaal naar België te halen, hoe bizar dit ook klinkt. Ik kan niets anders bedenken dan 'waarom schrijf je geen brief aan de Koning of de premier?' Tegelijkertijd vragen we ons in stilte af waarom zij niet met haar man in Nepal kan wonen. Haar familie in Tibet wordt veel geïntimideerd door de Chinese autoriteiten en contact met hen wordt ten strengste afgeraden. Een levendige jonge vrouw, gehuwd maar toch alleen, zonder enig contact met verdere familie. In Istanbul lopen we samen naar de gate, vergezeld door een Tibetaanse monnik die zich bij ons aansluit.
De gate in Istanbul roept herinneringen op aan bijna een jaar geleden. Deze keer zijn er vele wachtenden en posteren wij ons tussen andere backpackers op de grond, raken in een geanimeerd gesprek met een Australische wereldreiziger die net een vlucht vanuit Buenos Aires achter de rug heeft. In no-time maak je contact met mensen uit alle delen van de wereld en van alle leeftijden, dat maakt backpacken zo boeiend en de ontberingen acceptabel. Ook Lida heeft de smaak al te pakken, zo leuk.
De vlucht naar Kathmandu verloopt deels slapend, deels etend of kijkend naar een film. Twee uur voor aankomst doemt links van ons de Himalaya op, vele taartpunten bedekt met slagroom, wijzend naar de hemel. Later het lager gelegen terrassenlandschap rondom Kathmandu met vervolgens de vele gekleurde Nepalese huisjes die de laatste meters neerwaarts naar Kathmandu inluiden.
De rit van vliegveld naar ons hotelletje biedt voor Lida kans tot een eerste kennismaking met Nepal. Door eerdere reiservaringen schrikt zij niet zo gauw ergens van, maar ervaart ook dat dit anders is. De gezellige toeristenbuurt Thamel voelt meteen goed, Tibetaanse vlaggetjes die de straten opsieren. In ons hotel worden we welkom geheten met een kop stevige koffie, de kamers zijn luxe en schoon voor Nepalese begrippen. Lida snapt niets van de indeling van de badkamer, waar de douche onbeschermd toilet en wastafel nat sproeit bij gebrek aan een gordijn. 'Dit is nu een Nepalese badkamer', probeer ik te verduidelijken. Op een of andere manier ga ik hiermee om en de Nepalezen zelf zien kennelijk ook nog steeds geen probleem in deze constructie.
Na een noodzakelijke opfrisbeurt lopen we meteen Thamel in en strijken neer op de plek waar ik twee jaar geleden goed kon bijkomen van zware ervaringen in India. We bestellen een 'Kathmandu', cocktail op basis van whiskey, met daarbij vegetarische pakora's, de zogenaamde Nepalese bitterbal gemaakt van groente. Lida is enthousiast, ook ik opnieuw, maar onze ogen smeken om een goede nachtrust. Na wisseling van geld en de aanschaf van een Nepalese SIM-card sluiten we de dag samen af op het dakterras van ons hotel, met uitzicht op een bergkam én andere dakterrassen die versierd met Tibetaanse vlaggetjes de sfeer compleet maken.
Morgen een beetje slenteren door Kathmandu, want de volgende dag wacht al de busreis naar Pokhara, vanaf 7 uur in de ochtend.
Avontuur kan niet zonder offers, maar als uiteindelijk de dingen goed komen is dit het alleszins waard.
Tot gauw,
Namaste en welterusten,
Mieke.
-
03 Januari 2018 - 18:08
Gertie:
Yeh........het eerste verslag van jullie reis. En alweer een avontuur......al meteen bij het b egin van de reis!!! Je moet er maar tegen kunnen. Maar ach....Mieke...jij bent onderhand een oude rot in het backpacken geworden.....dus ik heb er alle vertrouwen in dat dit weer een super reis gaat zijn.
Verheug me op volgende verslag. Geniet met volle teugen van alles wat goed gaat en vergeet zo snel mogelijk de mindere dingen.
Gr.
Gertie -
03 Januari 2018 - 20:07
Edwin:
Hoi Mieke, ik lees mee met jullie avonturen in het prachtige lieve en vriendelijke Nepal. -
03 Januari 2018 - 20:21
Jeannine Van Aalst:
Hallo Mieke en Lida.
Wat super om jullie spannende verhalenvweer te lezen.
Op de 1 e plaats de beste wensen voor
Jullie in 2018. Hopelijk een beetje uitgerust na een
Vermoeiende en spannende vlucht.
Wij wensen jullie een fijne tijd en veel
Succes. Met Liefs en Groetjes ook van Harry.
Jeanninexxx -
03 Januari 2018 - 21:14
Wilma Winteraeken:
dag meisjes,
en toch moest ik weer even oefenen met door ademen, na jullie verhaal over de reis.
Door ademen nadat ik toch weer, met ingehouden adem, jullie heenreisverslag gelezen had...
Ga zo door, maar doe eerst maar eens een "gewone"dag, heilzamer voor de thuisblijvers...
Veel liefs, van Wilma. -
03 Januari 2018 - 21:30
Jo Cox:
Wij ( Jo en Johanna ) wensen jullie na deze voortreffelijke start een boeiende reis en verblijf in Nepal. Dat is echt “ er even tussen uit “. Hopelijk pok de komende tijd overegend goede berichten. -
03 Januari 2018 - 21:48
Sandra:
Jeeh, de reis is goed en wel begonnen en jullie maken al zo veel mee. Gelukkig kon de reis omgeboekt worden. Ben benieuwd naar alles wat komen gaat. Geniet van jullie avonturen....xxxSandra -
03 Januari 2018 - 22:38
Louise:
Alles gebeurt voor een reden -
03 Januari 2018 - 22:41
Louise:
Ik deed blijkbaar iets verkeerd, want alleen de 1e regel van mijn zojuist getypte bericht werd geplaatst -
04 Januari 2018 - 07:55
Bernadette:
Gelukkig goed aan gekomen. Toch weer over Istanbul.
We wensen jullie een hele fijne tijd in Nepal.
Groetjes en liefs
Huub en Bernadette -
04 Januari 2018 - 10:55
Marian Janssen:
Hallo Mieke,
Het eerste begin is alweer direct een avontuur!
Genoten van je verslag. Ben ook wel een beetje jaloers want het lijkt me geweldig zo'n reis.
Fijne reis jullie beide!!
Groetjes, Marian
-
06 Februari 2018 - 00:10
Carla Kuijpers:
Ik leeft met jou mee, Mieke, alhoewel wat laat. Je zult nu toch wel weer terug zijn.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley