Mijn reddende engel.

Goedemorgen lezers,
Hier is het inmiddels woensdagochtend, ik lig op bed en werk mijn reisverslag bij voordat ik naar school ga. Gisteravond was ik te gast op een verjaardagsfeestje van Bikrams dochter Utsabi, die veertien jaar werd en mij 's ochtends bij het ontbijt al kwam uitnodigen. Inclusief warme maaltijd. De familie woont in een nieuw huis, dus kreeg ik kans ook dat te bezichtigen. Er werd stevig gedanst, door jong en oud, en vooral deze blanke was weer eens de klos.

Eergisteren was een vrije dag, maar die liep gemakkelijk vol. 's Morgens met Bikram naar de timmerman in het dorp voor twee grote stevige platen als ondergrond voor de Kaplabouwwerken. Verder heb ik een kleine houten poppenkast meegenomen, demontabel, en die wilde ik in vergrote vorm laten namaken. Een hele serie poppen is dankzij gulle gevers ook meegereisd uit Nederland, inclusief twee beesten. Toen ik de tas uitpakte kwamen Subasj en de bediende erbij om alles te bewonderen en speelden er al snel vrolijk op los. De kersverse vrouw van Subasj, Sonny, is lerares sociale vakken op school en ik heb ontdekt dat ze zeer handig is, alles snel doorheeft. Zo kwam ze tijdens een van mijn lessen even binnen, hoorde waar ik mee bezig was en zette later een prachtig Kaplahuis in elkaar. Ze biedt aan mij bij te staan, zodat ik mijn stem kan sparen. Ideaal in deze situatie.

En aldus deed zij gisteren het grootste deel van mijn les, de uitleg over het schrijven en de mogelijke onderwerpen. Ik hoefde alleen maar hier en daar aan te vullen. En eigenlijk is dit vooral beter omdat zij straks met de materialen kan gaan werken, waardoor meer continuïteit ontstaat. Ze vindt het ook leuk en ziet kans de poppenkast in haar sociale lessen te integreren. We gaan vandaag samen gordijntjes uitzoeken voor het poppentheater en dan kan het van start. Zoals het tot nu toe gaat verwacht ik opnieuw enthousiasme. Sonny, mijn reddende engel. Bovendien heeft ze er goed de wind onder bij de leerlingen. Zeer energiebesparend, moet ik zeggen.

Vandaag krijg ik een wensenlijstje van de schoolleiding en reis morgen heen en weer naar Nepalganj, opnieuw samen met Subasj. Maken we er een leuke dag van en hopen natuurlijk met deugdelijk materiaal terug te keren.

Gistermiddag kwam Sonja spontaan langs met haar hond Tommy, samen thee gedronken en bijgepraat. Haar kamers zijn goed bezet, beter dan hier. Vandaag ga ik aan het eind van de middag naar haar huis en eten we samen. Budhi kan me in het donker thuisbrengen op zijn motor.

Ook heb ik de Tharu-masseuse weer thuis aangetroffen en twee dagen achtereen een perfecte massage ondergaan, mede in de hoop dat het iets losmaakt in mijn luchtwegen. Maar alleen al dat moment voor mezelf... Een tanige vrouw van ongeveer mijn leeftijd, masseert met krachtige geoliede handen, klimt desnoods op bed voor het beste effect. Ik ga er nu zoveel mogelijk langs, het kost bijna niks en voelt als luxe.

En zo kan ik na een week in Thakurdwara terugblikken op een gewenst verloop van mijn plannen, die Turkish Airlines of wie dan ook niet heeft kunnen dwarsbomen. Gelukkig maar, ik moet er toch niet aan denken dat dit kleine, maar leuke project nu al in elkaar zou storten. Gewoon doorgaan dus. Met grote dank aan mijn reddende Engel.