Optiek Bardiya.

Toen ik vanochtend mijn spullen weer aan het pakken was stuitte ik ineens op een serie brillen, gedoneerd door een tweetal mensen, brillen in diverse sterktes en modellen. Ik vroeg Sonja of zij dacht dat hiervoor belangstelling zou zijn. Zij vroeg dit vervolgens aan Budhi en die raakte al snel enthousiast. De oudere mens hier toont doorgaans geen belangstelling voor een leesbril, waarschijnlijk omdat men eenvoudigweg onbekend is met dit stukje zichtverbetering. Ineens dacht Budhi aan zijn oom, die jarenlang als Boeddhistische monnik in Haridwar, India, heeft geleefd en sinds een jaar terug is in Nepal, woonachtig in de naastgelegen woning. Oom monnik wordt erbij gehaald, een prachtig persoon in oranje gewaad, een begint de brillen te testen op de krant van vandaag. Al gauw ontdekt hij de verbetering van een leesbril. Misschien kan het nog beter, dus hij test alle exemplaren. Uiteindelijk valt zijn keuze op twee brillen, waarmee hij kan afwisselen. Iedereen geniet mee van deze eenvoudige transfer van brillen.

Niet veel later verschijnt weer een oudere man uit het niets. Ook hij test bril na bril en ervaart verbetering, vertrekt met een exemplaar. Al met al een succesvolle start van optische verbetering binnen Thakurdwara, met mogelijke kansen voor opticiens in de nabije toekomst?

En zo zie je maar hoe je oude brillen en mobieltjes een nieuw leven kunt inblazen! Er zijn foto's gemaakt van deze happening, ik moet ze nog goed leren plaatsen bij deze verhalen.

Pramesh komt nog even langs voor een gezellig praatje, er lopen aanhoudend kinderen af en aan. Ik vraag me af of ik zo zou kunnen leven. Voor dit moment is het heerlijk, ongecompliceerd, maar op de lange termijn zou ik dingen missen, denk ik. Neemt niet weg dat je een middenweg kunt vinden in leven op het platteland en voldoende toegang tot cultuur en moderne middelen. Leuk ook om met Sonja over van gedachte te wisselen, zij heeft tenslotte de ervaring.

's Middags wacht ik op Subasj, die mij zou afhalen op weg naar de Bardia Jungle Cottage. De tijd verstrijkt, geen Subasj. Ik bel op, hij komt er zo aan. Niet dus. Sonja en Budhi bieden aan naar het dorp mee te rijden op hun motor om een deel van mijn bagage te vervoeren. Als Subasj uiteindelijk verschijnt nemen we ieder een deel van mijn bagage op de rug en klimmen achterop de motor. Herinneringen aan 2015, toen ik door dezelfde jongen op dezelfde motor werd afgehaald van de bus en met mijn drie rugzakken nog een kleine twintig kilometer moest afleggen, achterop, door zand, rivierbeddingen en steenmassa's. Ook Subasj haalt deze herinnering naar boven.

De Khadka-familie is druk met de bouw van hun nieuwe kamers, maar maken graag even tijd om mij te verwelkomen. Deze keer krijg ik de 'Leopard' toegewezen, de kamer aangrenzend aan de 'Tiger' van vorige keer. Een nog zeldzamer roofdier, maar zeker zo gevaarlijk.

Als ik daarna het dorp in loop kun je bijna voorspellen dat ik bekenden ontmoet. En ja hoor, de meeste mensen zitten buiten voor hun huis of winkeltje. Chandani en haar moeder, die me uitnodigen voor een kopje thee. Chandani was toen een van de brutaalste leerlingen en heeft vaak geprobeerd mij tussentijds te bellen. Ik heb daar weinig aan toegegeven, wilde haar geen voorkeurspositie toedichten. Ik zie dat ook zij bezig zijn met een aanbouw. Vader werkt al een aantal jaren in Qatar en aldus is er geld om ruimer te gaan wonen. Eerder maakte ik al melding van de slavenarbeid die daarvoor nodig is, nog afgezien van het offer om je gezin slechts een maand per twee jaar te mogen zien.

Later ontmoet ik nog enkele leerlingen en bezoek het naaiatelier om enkele kopieen van een blousje te laten maken. Ik zoek twee mooie stoffen uit, geef mijn eigen blousje af en vraag om dit exact na te maken van de gekozen stoffen. Dit kan hier voor ongeveer drie euro per stuk, dus daaraan kun je je geen buil vallen.

Het skypen met broer Anton en papa wil maar niet lukken. Na vele frustrerende pogingen geven we het op. Ik mag kiezen uit een serie maaltijden en neem de 'vegetable fried rice' die mij voorheen hier goed smaakte. Ik heb weinig behoefte aan vlees, maar voor voedzame groente ben ik altijd te porren. Het smaakt uitstekend. Subasj komt nog even langs en stelt zijn vrouw Sonny voor. Een leuk, mooi meisje. Zij geeft les op de school waar ik morgen weer als vrijwilliger aan de slag ga. Ik verzamel mijn materialen voor morgen, zet mijn wekker en zorg om op tijd te zijn voor het openingsritueel.