Bardia, here I come.
Door: Mieke Simons
Blijf op de hoogte en volg Mieke
21 Februari 2017 | Nepal, Kathmandu
Goedemorgen,
Net een heerlijk ontbijt achter de kiezen in een van mijn favoriete restaurantjes, Gaia. Vooral de citroen-honing-gemberthee is goddelijk, zeker bij een zere keel. Onvermijdelijk bij de smog in deze stad, maar vergeleken bij 2015 wel minder, al lopen nog veel mensen met mondkapjes rond. Toen zat de lucht potdicht, waardoor de smog bleef hangen.
Langzaam kom ik uit de overlevingsmodus, waarin mijn hersenen overuren hebben gedraaid en ik niet kon genieten van de leuke plekjes hier. Ik heb ze wel bezocht, ook dingen geproefd die ooit goed smaakten, maar niets als zodanig ervaren. Alsof de zintuigen weigeren in een dergelijke situatie, behalve voor datgene waar je alert op moet blijven.
Zoals Sandra het zo mooi zegt: reizen is geen vakantie, maar soms hard werken.
Gisteravond met de kippen op stok, vanochtend uitgebreid gedoucht en schone kleren aangetrokken, die natuurlijk weer smerig gaan worden na 16 uur in een gore bus. Maar het voelt als weelde. Vervolgens alle bagage opnieuw ingepakt en klaargezet zodat ik in alle rust nog even kan genieten van o.a. dit ontbijt. Hier vlakbij ligt 'Seeing hands', de massagesalon door blinden, waar ik even ben binnengestapt om mijn masseuse van toen te ontmoeten. Ze heeft vandaag een vrije dag, maar ik heb uitgelegd wie ik ben en beloofd over enkele weken terug te komen.
Gisteren en vandaag ontmoette ik een Amerikaan, zomaar op straat, praatje gemaakt. Over een intro hoef je nooit lang na te denken 'where are you from and where are you going to?' Ik kon het in beide gevallen niet nalaten hen te feliciteren met hun nieuwe president. Aan de reactie kan ik vervolgens zien of ik met een Trump-stemmer te maken heb of niet. Goddank, ik vermoed dat Trump-stemmers zelden kiezen voor Nepal. Over een paar weken wordt duidelijk hoe Nederland kiest. Ik heb half januari al een aanvraag ingediend om op afstand te kunnen stemmen - wil mijn stem absoluut nooit verloren laten gaan - maar na wat correspondentie over en weer met gemeente en ministerie was het formulier op mijn vertrekdag nog niet binnen. Lang leve de bureaucratie in het digitale tijdperk.
Ook nu geldt het bekende toverwoord: ' loslaten' waar je op dit moment niets aan kunt veranderen.
Jullie reacties zijn goud waard en ik ben stomverbaasd dat sommige oersterke vrouwen van zichzelf denken mijn situatie niet aan te kunnen! Clementien, Louise, Gertie, Sandra, kijk eens goed naar jezelf en je ervaringen. En Lida, wees gerust, Jan Klaassen, Katrijn en Piet Agent hebben alle stormen doorstaan.
Tot zover Kathmandu, het was lang genoeg.
Namaste,
Mieke.
Net een heerlijk ontbijt achter de kiezen in een van mijn favoriete restaurantjes, Gaia. Vooral de citroen-honing-gemberthee is goddelijk, zeker bij een zere keel. Onvermijdelijk bij de smog in deze stad, maar vergeleken bij 2015 wel minder, al lopen nog veel mensen met mondkapjes rond. Toen zat de lucht potdicht, waardoor de smog bleef hangen.
Langzaam kom ik uit de overlevingsmodus, waarin mijn hersenen overuren hebben gedraaid en ik niet kon genieten van de leuke plekjes hier. Ik heb ze wel bezocht, ook dingen geproefd die ooit goed smaakten, maar niets als zodanig ervaren. Alsof de zintuigen weigeren in een dergelijke situatie, behalve voor datgene waar je alert op moet blijven.
Zoals Sandra het zo mooi zegt: reizen is geen vakantie, maar soms hard werken.
Gisteravond met de kippen op stok, vanochtend uitgebreid gedoucht en schone kleren aangetrokken, die natuurlijk weer smerig gaan worden na 16 uur in een gore bus. Maar het voelt als weelde. Vervolgens alle bagage opnieuw ingepakt en klaargezet zodat ik in alle rust nog even kan genieten van o.a. dit ontbijt. Hier vlakbij ligt 'Seeing hands', de massagesalon door blinden, waar ik even ben binnengestapt om mijn masseuse van toen te ontmoeten. Ze heeft vandaag een vrije dag, maar ik heb uitgelegd wie ik ben en beloofd over enkele weken terug te komen.
Gisteren en vandaag ontmoette ik een Amerikaan, zomaar op straat, praatje gemaakt. Over een intro hoef je nooit lang na te denken 'where are you from and where are you going to?' Ik kon het in beide gevallen niet nalaten hen te feliciteren met hun nieuwe president. Aan de reactie kan ik vervolgens zien of ik met een Trump-stemmer te maken heb of niet. Goddank, ik vermoed dat Trump-stemmers zelden kiezen voor Nepal. Over een paar weken wordt duidelijk hoe Nederland kiest. Ik heb half januari al een aanvraag ingediend om op afstand te kunnen stemmen - wil mijn stem absoluut nooit verloren laten gaan - maar na wat correspondentie over en weer met gemeente en ministerie was het formulier op mijn vertrekdag nog niet binnen. Lang leve de bureaucratie in het digitale tijdperk.
Ook nu geldt het bekende toverwoord: ' loslaten' waar je op dit moment niets aan kunt veranderen.
Jullie reacties zijn goud waard en ik ben stomverbaasd dat sommige oersterke vrouwen van zichzelf denken mijn situatie niet aan te kunnen! Clementien, Louise, Gertie, Sandra, kijk eens goed naar jezelf en je ervaringen. En Lida, wees gerust, Jan Klaassen, Katrijn en Piet Agent hebben alle stormen doorstaan.
Tot zover Kathmandu, het was lang genoeg.
Namaste,
Mieke.
-
21 Februari 2017 - 11:00
Jacqueline Schmidt:
Hoi Mieke,
Het is weer geweldig om je ervaringen te lezen. Een grote uitdaging, maar wel een, die wel bij jou past.
Ook ik was stomverbaasd over de tijdaanpassing in Turkije, kan mij niet herinneren dat ik dat ergens heb gelezen.
Het meest vervelende lijkt me, als je na een turbulente lange reis op je bagage staat te wachten en er komt niets. Zeker bij de start van je reis.
Hopelijk, heb je als je dit verhaal leest, een voorspoedige reis naar Bardia achter te rug.
Groetjes en nog veel avontuurlijke belevenissen,
Jacqueline
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
