Mina

Beste mensen,

Dag twee in Kathmandu. Na een doorwaakte reisnacht met naweeën van mijn struikelpartij was ik toe aan een lange slaap. Ondanks de geluiden van een nooit slapende stad lukte het toch een tijdje weg te dromen en iets meer ontspannen aan de dag te beginnen. In de spiegel kijkt me nog steeds een soort spook aan, maar ik moet nu accepteren dat dit een aantal dagen kan duren en het gelukkig van tijdelijke aard is. Dit kun je van veel andere ellende niet zeggen. De relativering van mijn eigen sores is niet moeilijk als ik hier over straat loop. Toch lachen de mensen hier veel en zijn zo vriendelijk. Zodra ik de zonnebril van mijn neus haal zie ik een schok bij de ander, maar daarna komt meteen vriendelijkheid en goedbedoelde raad. Van allerlei zalfjes tot zakjes met hete rijst. Even heb ik een boerka overwogen, maar vooralsnog is de zonnebril afdoende om al te veel bekijks af te wenden.

In de ochtend ga ik op pad voor wat kleinigheden, waaronder een bestelling voor thuis. In Nederland houd ik niet meer van winkelen, maar hier is het nog steeds een feest met al die kleurenpracht. Het is best rustig, weinig toeristen te bekennen, terwijl ik me van eerder herinner dat januari al aardig wat reizigers aantrok. Ook de daling van de roepiekoers heeft kennelijk niet kunnen voorkomen dat de mensen wegblijven. Vliegschaamte? Ik las recent dat hier nog weinig mensen last van hebben, blijkend uit het aantal geboekte vliegreizen. Geen idee, maar toerisme is hier toch de belangrijkste bron van inkomsten, dus het zal zeker gevolgen hebben. In een berichtje van Umesh, de berggids van de Poonhilltrekking, lees ik dat het Annapurnagebied vorige week getroffen is door een zware lawine met nogal wat dodelijke slachtoffers en vermisten, zowel buitenlanders als Nepalese gidsen. Maar goed, dit risico geldt voor alle berggebieden ter wereld.

Het is fris tot koud, maar de zon schijnt. Ik ga op zoek naar een bepaalde boekhandel, waarover Benti Banach mij vertelde. Benti is journalist bij de Limburger en heeft mij vorige week thuis geinterviewd over mijn roman. Het artikel komt binnenkort in de krant. Maar ook reist Benti vaak naar India en Nepal, heeft een tijdje op een school gewerkt in de Indiase Spitivallei en daarover een boek geschreven, getiteld 'in de schaduw van de Boeddha'. Dit boek heb ik ooit aangeschaft en later doorgegeven aan Sonja in Bardia, die het nu in haar homestay bewaart voor haar gasten. Maar goed, Benti vertelde vorige week dat zijn boek naar het Engels is vertaald en te koop is bij een bepaalde boekhandel in Kathmandu. Ik vind de winkel snel en vraag naar het boek. "Benti, Benti, ofcourse I know him" zegt de ontwapenende eigenaar van de zaak en pakt het boek van een stapeltje. Inderdaad, dit is het. Ik koop twee exemplaren, waaronder een voor de bibliotheek in Bardia. Verder is het een snoepwinkel voor liefhebbers van goede boeken. Geen populaire toeristenzaak, maar kwaliteit. Straks kom ik terug met Mina en gaan we een collectie uitzoeken voor onze bibliotheek.

Rond het middaguur wacht Mina beneden in mijn hotel. Ik neem haar mee naar mijn kamer, waar ze een keuze mag maken uit een van de vier laptops die ik heb uitgestald en opgeladen. Ze kiest voor de kleinste. Ik laat haar zien hoe alles werkt en wijzig de taal naar Engels. Dan lopen we gearmd naar lunchcafé Pumpernickel voor heerlijke cappucino en een kleine lunch. Mina is dol op chocolade, maar ze heeft nog nooit een croissant gezien, laat staan geproefd. Dat wordt dus een chocoladecroissant. Ik neem een stuk spinaziequiche, die ik hier eerder heb geproefd. Tijdens mijn vorige reis vroeg Mina of ze met me mee mocht naar Kathmandu, zo graag wilde ze reizen en steden zien. Nu ze hier studeert en woont verlangt ze vaak terug naar de rust en frisse lucht van Bardia, maar vooral naar haar familie. De offers om verder te komen in het leven en straks hopelijk een baan met behoorlijk inkomen. Ze is een doorzetter en gemotiveerd genoeg om vol te houden.

Dan samen naar de boekhandel, waar nu de zoon ons ontvangt. Een knappe belezen jongeman, die graag adviseert over de meest geschikte boeken voor een schoolbibliotheek. Zowel voor kinderen van 4 jaar oud in de Nepalese taal als Engelstalige boeken voor tieners tot 16 jaar. Te kust en te keur, het houdt niet op, wat een keus. We worden zelfs meegenomen naar het magazijn op de eerste verdieping, waar nog meer jeugdliteratuur op ons staat te wachten. Terwijl alle boeken in dozen worden geborgen voor vervoer en de rekening wordt opgemaakt neem ik Mina mee naar het terras van Gaia voor een drankje, ter overbrugging van de wachttijd. Daar word ik herkend door de obers, zelfs in deze toestand. Terug in de boekhandel staan de dozen klaar, reken ik ruim 400 euro af en nemen we een taxi terug naar mijn hotel. Bishesh biedt aan mij over enkele dagen naar het busstation te brengen om alles mee in te laden voor vervoer naar Bardia.

Een welbestede dag. Mina neemt trots haar laptop mee en gaat terug naar haar eigen plek. We zullen elkaar nog zien voor mijn vertrek naar Bardia en bij terugkeer. Morgen ontmoet ik Bishesh weer, later in de middag en zondag komt Ashish hierheen. Hem ken ik ook van de school in Bardia en hij is, net als Mina, in Kathmandu gaan studeren. Ook met hem onderhoud ik regelmatig contact, maar ben benieuwd naar zijn ervaringen in de grote stad. Je leest het later wel.

Ik breng het niet meer op om weer de deur uit te gaan voor het avondeten, neem wat vers fruit op mijn kamer en val daarna een paar uur in slaap. Buiten galmt de muziek flink door. Ik smeer nog wat zalf op mijn gehavende gezicht, de zalf die ik vanochtend bij een apotheek vond en versnelling van mijn huidherstel belooft. Bij gebrek aan warme rijst in een zakje.

Ik wens jullie allen een mooi weekend. Tot spoedig.

Mieke