Mina - Reisverslag uit Bardiya, Nepal van Mieke Simons - WaarBenJij.nu Mina - Reisverslag uit Bardiya, Nepal van Mieke Simons - WaarBenJij.nu

Mina

Door: Mieke Simons

Blijf op de hoogte en volg Mieke

19 Februari 2023 | Nepal, Bardiya

Dag lezers,

Inmiddels is 2023 al ruim 7 weken oud en gebeurt er heel veel in de wereld. Een jaar geleden was ik net teruggekeerd na 6 weken Nepal en had het plan om binnen een jaar weer te gaan. Als het in maart niet zou lukken dan wordt het pas oktober, in de tussentijd is het klimaat daar voor mij ondraaglijk. Voor vele mensen daar ook, maar ik heb gelukkig een keuze. Het wordt dus oktober.

Afgelopen december tot begin januari zijn Anton en ik op bezoek geweest bij zijn zus Clementine en zwager Mike in Louisiana, Verenigde Staten. Ook een hele reis, veel indrukken, een zeer warme ontvangst waarbij we een paar weken een inkijkje kregen in een geheel andere westerse wereld.

Ook ben ik sinds afgelopen zomer weer regelmatig aan het werk, o.a. als surveillant aan de Universiteit Maastricht, maar vooral mijn eigen onderneming als freelance schrijver en copywriter is het resultaat van vele jaren schrijfervaring, o.a. gebundeld in 3 gepubliceerde boeken, blogs en redactiewerk. Mijn vriendin Sandra, professioneel webdesigner, heeft voor mij een prachtige website gecreëerd met behulp van Finaste fotografie. In tussentijd bekwaam ik mij verder in het schrijverschap door een cursus copywriting te volgen en hoop na verloop van tijd als digital nomad te kunnen leven, mits passend binnen mijn leven in Nederland. Ik heb niet alleen een echtgenoot, maar ook vele andere dierbaren van wie ik niet altijd en langdurig gescheiden wil zijn.

Een van mijn meest dierbaren is Mina, de jonge vrouw uit Bardia, waarover jullie vaker konden lezen. Nadat zij twee jaar in Kathmandu had gestudeerd wilde zij bij voorkeur naar het buitenland. Ik ondersteun haar al jaren hierbij, materieel en immaterieel, zocht vaak tevergeefs naar financiering voor internationale studie. Ook Mina zelf zocht ijverig door naar mogelijkheden om zich verder te ontwikkelen. Zij is heel talentvol, maar komt uit een arm gezin van zeven dochters en is vooral afhankelijk van geluk om verder te komen in het leven. Opeens, eind van de zomer, was daar de opleiding tot stewardess, in Kathmandu zelf notabene. Zij had zich zelfstandig aangemeld en was uitverkoren tot de hoogste graad, zeer betaalbaar bovendien. Oké, fijn, dacht ik, een baantje als stewardess bij de kleine Nepalese luchtvaartmaatschappijen. Maar eenmaal de website van Flytech International bekeken veranderde mijn gedachte over haar kansen. Vele grote internationale luchtvaarmaatschappijen zijn aan deze opleiding verbonden en kiezen hun cabin crew van daaruit.

Mina volgde de opleiding van 5 maanden met veel passie en goede resultaten. Nu nog een baan en dan kan het echt beginnen, dacht ik. Maar dan komen de bizarre eisen van met name de luchtvaartmaatschappijen in de Emiraten. Mina moest haar gebit laten reviseren, enkele moedervlekjes laten weghalen uit haar gezicht, een ander kapsel aanmeten en minimaal 5 kilo aan gewicht winnen. Pfff... een leuke mooi slimme jonge vrouw is blijkbaar niet voldoende, het moet perfect zijn. Geen mensen maar poppen moeten de passagiers bedienen.

Anton en ik observeerden de stewardessen van American Airlines en British Airways, waarbij vooral opviel dat deze vrouwen verre van perfect waren. Klein, groot, dik, dun, jong, ouder, alles door elkaar, echte vrouwen dus. Het hangt helemaal af van de organisatie hoezeer men hun personeel wil kneden naar eigen inzicht.

Inmiddels is Mina afgelopen week door de selectie gerold van Salam Air, gevestigd in Muscat, hoofdstad van Oman. Samen met ruim 20 landgenotes wordt zij daar voor 2 jaar gestationeerd, kan de wereld over vliegen en vervolgens met die ervaring solliciteren bij meer vrouwvriendelijke maatschappijen. Zeker als zij in tussentijd nog een extra taal, bv. Spaans, erbij leert stijgen de kansen enorm. Ik hoop erbij te zijn als zij voor het eerst in Europa aankomt. Niet alleen ik wil op meer plaatsen ter wereld werken, maar belangrijker vind ik dat Mina haar droom waarmaakt, een echt salaris gaat verdienen waarmee zij ook haar familie kan ondersteunen. Dit kan er dus gebeuren als je een steentje bijdraagt om iemand net over de drempel te helpen. Je plant een zaadje en er komt een prachtige bloem tevoorschijn die zichzelf vermenigvuldigt.

Als ik ook maar iemand kan inspireren om eenzelfde zaadje te planten dan is dat al de moeite waard. Mina's zusje Chitra onderhoudt al geruime tijd een warm contact met vrienden van ons, die haar steunen voor een mooie toekomst. Chitra's droom om arts te worden kan daarmee net zo hard in vervulling gaan als nu gebeurt bij Mina. Vooral meisjes hebben extra behoefte aan stimulans voor een betere toekomst, waardoor ook hun gemeenschap kan groeien naar een omgeving waar iedereen van profiteert. Zoveel verloren potentieel als een deel van het talent niet tot bloei kan komen.

Velen zijn pessimistisch in de huidige tijd, terecht en begrijpelijk. Maar op kleine schaal zie je de mooiste dingen gebeuren als mensen niet bij de pakken neerzitten, elkaar steunen en hoop houden op betere tijden. Dit is niet alleen deel van de geschiedenis, maar ook nu, juist nu, put ik de meeste kracht uit vele kleine gebaren door lieve mensen, die vaak minder op de voorgrond treden. Niet alleen de wereld is in verandering, zelf vind ik een aantal dingen ook steeds minder belangrijk. Deze vrijheid verwelkom ik graag. Maar eerst Mina verwelkomen, benieuwd waar dat zal zijn.

Een warme groet,

Mieke


  • 19 Februari 2023 - 19:40

    Mieke Simons:


  • 19 Februari 2023 - 19:41

    Mieke Simons:

    Even iets rechtzetten. Deze blog suggereert dat ik nu in Nepal zou zijn, maar dat is niet het geval. Ik ben voorlopig gewoon thuis.


  • 20 Februari 2023 - 00:46

    Sharlene Lucia Isidora :

    Prachtig, allemaal mooie, positieve,uitdagende dromen, die realiteit kunnen worden. Wat fijn om op de hoogte te zijn en blijven van je mooie avonturen.


  • 20 Februari 2023 - 00:46

    Sharlene Lucia Isidora :

    Prachtig, allemaal mooie, positieve,uitdagende dromen, die realiteit kunnen worden. Wat fijn om op de hoogte te zijn en blijven van je mooie avonturen.


  • 20 Februari 2023 - 00:46

    Sharlene Lucia Isidora :

    Prachtig, allemaal mooie, positieve,uitdagende dromen, die realiteit kunnen worden. Wat fijn om op de hoogte te zijn en blijven van je mooie avonturen.


  • 20 Februari 2023 - 00:46

    Sharlene Lucia Isidora :


  • 20 Februari 2023 - 09:38

    Marion Corbey:

    Wat fijn om vooral te lezen dat het goed gaat met jou en Anton en dat jullie genoten hebben van jullie reis naar de zus en zwager van Anton. Fijn wat je weer hebben kunnen bewerkstelligen met je hulp voor Mina maar wel erg dat er in deze maatschappij zo gelet wordt op uiterlijk. Gelukkig is het goed gekomen en hoop ik dat ook de wens

    van haar zus in vervulling gaat!

    hopelijk zien en spreken we elkaar weer snel.

    groetjes Marion


  • 20 Februari 2023 - 10:58

    Ineke Van Hemmen :

    Jouw verhaal met veel interesse gelezen. Het allerbeste gewenst voor de komende tijd. Groeten uit Voerendaal


  • 20 Februari 2023 - 21:00

    Toos Olivers:

    Wat ontzettend fijn voor Mina!

    Hoop dat ze het erg naar haar zin zal hebben.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Nepal, Bardiya

Relativeren.

Beste mensen,

Dag twee in Kathmandu. Na een doorwaakte reisnacht met naweeën van mijn struikelpartij was ik toe aan een lange slaap. Ondanks de geluiden van een nooit slapende stad lukte het toch een tijdje weg te dromen en iets meer ontspannen aan de dag te beginnen. In de spiegel kijkt me nog steeds een soort spook aan, maar ik moet nu accepteren dat dit een aantal dagen kan duren en het gelukkig van tijdelijke aard is. Dit kun je van veel andere ellende niet zeggen. De relativering van mijn eigen sores is niet moeilijk als ik hier over straat loop. Toch lachen de mensen hier veel en zijn zo vriendelijk. Zodra ik de zonnebril van mijn neus haal zie ik een schok bij de ander, maar daarna komt meteen vriendelijkheid en goedbedoelde raad. Van allerlei zalfjes tot zakjes met hete rijst. Even heb ik een boerka overwogen, maar vooralsnog is de zonnebril afdoende om al te veel bekijks af te wenden.

In de ochtend ga ik op pad voor wat kleinigheden, waaronder een bestelling voor thuis. In Nederland houd ik niet meer van winkelen, maar hier is het nog steeds een feest met al die kleurenpracht. Het is best rustig, weinig toeristen te bekennen, terwijl ik me van eerder herinner dat januari al aardig wat reizigers aantrok. Ook de daling van de roepiekoers heeft kennelijk niet kunnen voorkomen dat de mensen wegblijven. Vliegschaamte? Ik las recent dat hier nog weinig mensen last van hebben, blijkend uit het aantal geboekte vliegreizen. Geen idee, maar toerisme is hier toch de belangrijkste bron van inkomsten, dus het zal zeker gevolgen hebben. In een berichtje van Umesh, de berggids van de Poonhilltrekking, lees ik dat het Annapurnagebied vorige week getroffen is door een zware lawine met nogal wat dodelijke slachtoffers en vermisten, zowel buitenlanders als Nepalese gidsen. Maar goed, dit risico geldt voor alle berggebieden ter wereld.

Het is fris tot koud, maar de zon schijnt. Ik ga op zoek naar een bepaalde boekhandel, waarover Benti Banach mij vertelde. Benti is journalist bij de Limburger en heeft mij vorige week thuis geinterviewd over mijn roman. Het artikel komt binnenkort in de krant. Maar ook reist Benti vaak naar India en Nepal, heeft een tijdje op een school gewerkt in de Indiase Spitivallei en daarover een boek geschreven, getiteld 'in de schaduw van de Boeddha'. Dit boek heb ik ooit aangeschaft en later doorgegeven aan Sonja in Bardia, die het nu in haar homestay bewaart voor haar gasten. Maar goed, Benti vertelde vorige week dat zijn boek naar het Engels is vertaald en te koop is bij een bepaalde boekhandel in Kathmandu. Ik vind de winkel snel en vraag naar het boek. "Benti, Benti, ofcourse I know him" zegt de ontwapenende eigenaar van de zaak en pakt het boek van een stapeltje. Inderdaad, dit is het. Ik koop twee exemplaren, waaronder een voor de bibliotheek in Bardia. Verder is het een snoepwinkel voor liefhebbers van goede boeken. Geen populaire toeristenzaak, maar kwaliteit. Straks kom ik terug met Mina en gaan we een collectie uitzoeken voor onze bibliotheek.

Rond het middaguur wacht Mina beneden in mijn hotel. Ik neem haar mee naar mijn kamer, waar ze een keuze mag maken uit een van de vier laptops die ik heb uitgestald en opgeladen. Ze kiest voor de kleinste. Ik laat haar zien hoe alles werkt en wijzig de taal naar Engels. Dan lopen we gearmd naar lunchcafé Pumpernickel voor heerlijke cappucino en een kleine lunch. Mina is dol op chocolade, maar ze heeft nog nooit een croissant gezien, laat staan geproefd. Dat wordt dus een chocoladecroissant. Ik neem een stuk spinaziequiche, die ik hier eerder heb geproefd. Tijdens mijn vorige reis vroeg Mina of ze met me mee mocht naar Kathmandu, zo graag wilde ze reizen en steden zien. Nu ze hier studeert en woont verlangt ze vaak terug naar de rust en frisse lucht van Bardia, maar vooral naar haar familie. De offers om verder te komen in het leven en straks hopelijk een baan met behoorlijk inkomen. Ze is een doorzetter en gemotiveerd genoeg om vol te houden.

Dan samen naar de boekhandel, waar nu de zoon ons ontvangt. Een knappe belezen jongeman, die graag adviseert over de meest geschikte boeken voor een schoolbibliotheek. Zowel voor kinderen van 4 jaar oud in de Nepalese taal als Engelstalige boeken voor tieners tot 16 jaar. Te kust en te keur, het houdt niet op, wat een keus. We worden zelfs meegenomen naar het magazijn op de eerste verdieping, waar nog meer jeugdliteratuur op ons staat te wachten. Terwijl alle boeken in dozen worden geborgen voor vervoer en de rekening wordt opgemaakt neem ik Mina mee naar het terras van Gaia voor een drankje, ter overbrugging van de wachttijd. Daar word ik herkend door de obers, zelfs in deze toestand. Terug in de boekhandel staan de dozen klaar, reken ik ruim 400 euro af en nemen we een taxi terug naar mijn hotel. Bishesh biedt aan mij over enkele dagen naar het busstation te brengen om alles mee in te laden voor vervoer naar Bardia.

Een welbestede dag. Mina neemt trots haar laptop mee en gaat terug naar haar eigen plek. We zullen elkaar nog zien voor mijn vertrek naar Bardia en bij terugkeer. Morgen ontmoet ik Bishesh weer, later in de middag en zondag komt Ashish hierheen. Hem ken ik ook van de school in Bardia en hij is, net als Mina, in Kathmandu gaan studeren. Ook met hem onderhoud ik regelmatig contact, maar ben benieuwd naar zijn ervaringen in de grote stad. Je leest het later wel.

Ik breng het niet meer op om weer de deur uit te gaan voor het avondeten, neem wat vers fruit op mijn kamer en val daarna een paar uur in slaap. Buiten galmt de muziek flink door. Ik smeer nog wat zalf op mijn gehavende gezicht, de zalf die ik vanochtend bij een apotheek vond en versnelling van mijn huidherstel belooft. Bij gebrek aan warme rijst in een zakje.

Ik wens jullie allen een mooi weekend. Tot spoedig.

Mieke

Recente Reisverslagen:

08 Augustus 2023

Jacobusmarkt Roosteren

19 Februari 2023

Mina

23 Oktober 2022

Het boek is te koop.

19 Oktober 2022

Het boek is te koop.

06 Oktober 2022

Een virtuele wereldreis
Mieke

Van november 2015 t/m januari 2016 reisde ik solo door India en Nepal, heb vele avonturen beleefd, maar vooral veel mensen ontmoet. Ik ben opgelicht in Delhi, heb in diezelfde stad een fietstocht gemaakt door een onovertroffen verkeersdrukte, vergezeld door hartsvrienden en verstokte wereldreizigers Willeke en Be. Vervolgens in Nepal een korte Himalayatrekking met 3 Nederlandse vrouwen en een gids, fijne contacten met een Italiaanse fotograaf en andere ruige Himalayaklimmers. Na 4 weken belandde ik in Bardia, nabij het daar gelegen wildpark en werd uitgenodigd op de plaatselijke school. Daar heb ik uiteindelijk 3 weken vrijwilligerswerk gedaan en via donaties uit Nederland de school van vele materialen kunnen voorzien. Hier ben ik mee doorgegaan vanuit Nederland, heb de contacten warm gehouden en ben heel blij dat ik aanstaande februari voor 4 weken terug kan gaan. Opnieuw met educatieve materialen vanuit o.a. donaties. Mijn vorige reis eindigde in India, nadat ik de grens Mahendranagar-Banbassa met paard en wagen ben overgestoken, op weg naar Rishikesh, spiritueel centrum van de wereld. Op die plek luidde ik 2016 in en kreeg spoedig enkele malen apenvisite op mijn hotelkamer. Uiteindelijk ben ik via een kort verblijf in Delhi teruggevlogen naar huis, als een rijker persoon, maar moeizaam wennend aan mijn oude wereld. Ik hoop op deze site mijn avontuur schrijvend te kunnen vervolgen. Tijdens mijn verblijf in Bardia liet deze site het afweten en heb ik mijn lezers bediend via e-mail. Mocht je interesse hebben in het vervolg, laat dit dan even weten middels een bericht op deze site. Namaste, Mieke.

Actief sinds 06 Nov. 2015
Verslag gelezen: 544
Totaal aantal bezoekers 80576

Voorgaande reizen:

22 Januari 2020 - 21 Februari 2020

Relativeren.

16 Februari 2017 - 17 Maart 2017

Terug naar Nepal.

02 November 2015 - 31 December 2015

Mijn eerste reis

02 November 2015 - 31 December 2015

Mijn eerste reis

06 November 2015 - 31 December 2015

Mijn eerste reis

Landen bezocht: