Welkom Cornel. - Reisverslag uit Bardiya, Nepal van Mieke Simons - WaarBenJij.nu Welkom Cornel. - Reisverslag uit Bardiya, Nepal van Mieke Simons - WaarBenJij.nu
VIP-Report

Welkom Cornel.

Door: Mieke Simons

Blijf op de hoogte en volg Mieke

26 Januari 2022 | Nepal, Bardiya

Dag lezers,

Afgelopen zaterdag landde Cornel, mijn vriend uit Amsterdam, in Kathmandu. Zijn tweede bezoek aan Nepal, ruim drie jaar geleden was hij hier voor een tiendaagse meditatie om rust te vinden na een traumatische gebeurtenis, het overlijden van zijn levenspartner Carmelo. Tijdens deze meditatie worden mensen zo goed als volledig weggehouden van aardse genoegens. Geen telefoon of internet, geen intermenselijke gesprekken, smakeloos eten zelfs. Hij doorstond deze beproeving, maar ging zich bij terugkeer in Kathmandu even lekker te buiten aan ‘zonden’ als shoppen, lekker eten en drinken, een goed hotel. Nadat hij door ruimhartige sponsoring betrokken raakte bij dit project in Bardia vroeg ik hem of hij ooit zelf wilde zien waar zijn investering heen gaat. Dit nam hij serieus en bij mijn bezoek aan hem afgelopen oktober werd de knoop al bijna doorgehakt. Zijn drukke verantwoordelijke baan bij de persgroep, de zorg voor zijn hondje Joepie, zijn beginnende nieuwe relatie, allemaal redenen om te zien in hoeverre deze reis mogelijk zou zijn in de periode van mijn verblijf hier. Aan enthousiasme geen gebrek en al gaande leek alles te gaan lukken, alleen corona kon nog roet in het eten gooien.

Maandag nam hij het vliegtuig naar Nepalganj, waar Mina en ik hem per luxe auto hebben afgehaald. Een vertraging van twee uur, Nepali time, maar toen kwam Cornel als enige blanke de aankomsthal binnenlopen, waar ik hem in Nepalese stijl kon verwelkomen met een door Mina gemaakte bloemenkrans. Sonja’s verzoek om enkele corona-sneltesten en medische mondmaskers mee te nemen resulteerde in een vol koffer met honderd stuks van beide. Dit materiaal wordt zorgvuldig verdeeld over de medische posten in de nabije omgeving, gecoördineerd door de mensen die hiervoor verantwoordelijk zijn. De twee uur naar Bardia vlogen voorbij, veel bij te praten. Meteen sightseeing van dit junglegebied en de dorpskern van Thakurdwara, daarna ons eindstation Bardia Homestay. Ook hier een welkom door Sonja en Budhi met een koud biertje bij een warm vuur, verse pakora’s erbij. Na wat rust en een opfrisbeurt serveert kok Manmohan een feestelijke maaltijd, kip van de grill, frietjes en aardappelkoekjes. Een koningsmaal in de jungle en onder het genot van een rumpunch komen gesprekken op gang. Cornel gaat het hier wel even uithouden, is mijn indruk die hij later zelf bevestigt. Als hij vraagt waar ik hier zoal elke mee bezig ben kan ik daar geen pasklaar antwoord op geven, wel dat de dagen zich aaneenrijgen met activiteiten en ontmoetingen, in een rustig tempo.

De volgende dag krijgt hij daarvan een concrete indruk als we samen naar het dorp gaan om een heel lijstje af te werken. Een simcard voor zijn telefoon, het printen van een aantal documenten voor school, tussendoor een cappucino, de aankoop van materialen voor de schilderworkshop, een samosa als lunch, ontmoeting van bekenden die op de markt ronddwalen, naar de stoffenzaak voor twee lappen om zakjes te laten maken voor de leraren waarin zij borstel en whiteboardstiften kunnen bewaren ter voorkoming van het steeds opnieuw zoekraken van deze spullen. We willen geen water naar de zee blijven dragen en zo kwam Jacqui met het idee om elke leraar een eigen setje aan te bieden met eigen verantwoordelijkheid. Ook Sonja en zoon Sandesh komen voorbij, nemen onze boodschappen mee in hun jeep en als wij zijn uitgewinkeld nemen we een touctouc. Cornel heeft inmiddels goed door hoe het hier werkt en dat je overal terecht kunt voor vragen of hulp. Terug op ons honk ga ik nog even langs bij Sabina met een verjaardagscadeautje, Cornel zoekt de tuintoren op voor een uurtje rust en samen lopen we daarna naar de junglebar, tussendoor Mina en Susila meenemend voor een drankje. Twee vliegen in een klap, want junglegids Susila geeft meteen uitgebreid uitleg bij de olifantenstal. Met name het olifantengeheugen brengt bijzondere anekdotes met zich mee, denk aan onze vroegere Rolo-reclame. Mina heeft konijn Bunny bij zich en neemt het beestje later zelfs mee in de touctouc als wij een poging doen onze khurta af te halen bij de kleermaker in het dorp. Tevergeefs, onze klederdracht is nog niet af, morgen een nieuwe kans.

De regen van de afgelopen dagen lijkt ten einde, waardoor we ons avondmaal bij het buitenvuur kunnen nuttigen. Budhi is een aantal dagen bezig voor de Deense radio, waarvoor een team uit Denemarken naar hier is gekomen en in samenwerking met de Nepalese vertegenwoordigers van hun NGO opnames maakt van dit project. Een hele week lang wordt er live uitgezonden en beantwoordt Budhi in zijn rol als jungle-ervaringsdeskundige de nodige vragen. Mooie nieuwe ervaringen, die weer kunnen resulteren in publiciteit voor dit gebied met uiteindelijk toeristische belangstelling. De drie Nepalese NGO-representanten zijn bij ons aangeschoven voor een drankje en wat hapjes, vertrekken daarna naar het luxe Babairesort.

Vandaag eindelijk de grote regenboog schilderworkshop, waarvoor ruim twintig scholieren zijn uitgenodigd. Enkele leraren zullen aanwezig zijn, Mina mag opnames maken voor de website van Jacqui, enkele zussen willen erbij zijn en natuurlijk de eerste kennismaking van Cornel met het schoolproject. De zon laat zich voorzichtig zien, het belooft een mooie dag te worden. Zon en regenboog.

Tot snel,

Liefs, Mieke

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Nepal, Bardiya

Relativeren.

Beste mensen,

Dag twee in Kathmandu. Na een doorwaakte reisnacht met naweeën van mijn struikelpartij was ik toe aan een lange slaap. Ondanks de geluiden van een nooit slapende stad lukte het toch een tijdje weg te dromen en iets meer ontspannen aan de dag te beginnen. In de spiegel kijkt me nog steeds een soort spook aan, maar ik moet nu accepteren dat dit een aantal dagen kan duren en het gelukkig van tijdelijke aard is. Dit kun je van veel andere ellende niet zeggen. De relativering van mijn eigen sores is niet moeilijk als ik hier over straat loop. Toch lachen de mensen hier veel en zijn zo vriendelijk. Zodra ik de zonnebril van mijn neus haal zie ik een schok bij de ander, maar daarna komt meteen vriendelijkheid en goedbedoelde raad. Van allerlei zalfjes tot zakjes met hete rijst. Even heb ik een boerka overwogen, maar vooralsnog is de zonnebril afdoende om al te veel bekijks af te wenden.

In de ochtend ga ik op pad voor wat kleinigheden, waaronder een bestelling voor thuis. In Nederland houd ik niet meer van winkelen, maar hier is het nog steeds een feest met al die kleurenpracht. Het is best rustig, weinig toeristen te bekennen, terwijl ik me van eerder herinner dat januari al aardig wat reizigers aantrok. Ook de daling van de roepiekoers heeft kennelijk niet kunnen voorkomen dat de mensen wegblijven. Vliegschaamte? Ik las recent dat hier nog weinig mensen last van hebben, blijkend uit het aantal geboekte vliegreizen. Geen idee, maar toerisme is hier toch de belangrijkste bron van inkomsten, dus het zal zeker gevolgen hebben. In een berichtje van Umesh, de berggids van de Poonhilltrekking, lees ik dat het Annapurnagebied vorige week getroffen is door een zware lawine met nogal wat dodelijke slachtoffers en vermisten, zowel buitenlanders als Nepalese gidsen. Maar goed, dit risico geldt voor alle berggebieden ter wereld.

Het is fris tot koud, maar de zon schijnt. Ik ga op zoek naar een bepaalde boekhandel, waarover Benti Banach mij vertelde. Benti is journalist bij de Limburger en heeft mij vorige week thuis geinterviewd over mijn roman. Het artikel komt binnenkort in de krant. Maar ook reist Benti vaak naar India en Nepal, heeft een tijdje op een school gewerkt in de Indiase Spitivallei en daarover een boek geschreven, getiteld 'in de schaduw van de Boeddha'. Dit boek heb ik ooit aangeschaft en later doorgegeven aan Sonja in Bardia, die het nu in haar homestay bewaart voor haar gasten. Maar goed, Benti vertelde vorige week dat zijn boek naar het Engels is vertaald en te koop is bij een bepaalde boekhandel in Kathmandu. Ik vind de winkel snel en vraag naar het boek. "Benti, Benti, ofcourse I know him" zegt de ontwapenende eigenaar van de zaak en pakt het boek van een stapeltje. Inderdaad, dit is het. Ik koop twee exemplaren, waaronder een voor de bibliotheek in Bardia. Verder is het een snoepwinkel voor liefhebbers van goede boeken. Geen populaire toeristenzaak, maar kwaliteit. Straks kom ik terug met Mina en gaan we een collectie uitzoeken voor onze bibliotheek.

Rond het middaguur wacht Mina beneden in mijn hotel. Ik neem haar mee naar mijn kamer, waar ze een keuze mag maken uit een van de vier laptops die ik heb uitgestald en opgeladen. Ze kiest voor de kleinste. Ik laat haar zien hoe alles werkt en wijzig de taal naar Engels. Dan lopen we gearmd naar lunchcafé Pumpernickel voor heerlijke cappucino en een kleine lunch. Mina is dol op chocolade, maar ze heeft nog nooit een croissant gezien, laat staan geproefd. Dat wordt dus een chocoladecroissant. Ik neem een stuk spinaziequiche, die ik hier eerder heb geproefd. Tijdens mijn vorige reis vroeg Mina of ze met me mee mocht naar Kathmandu, zo graag wilde ze reizen en steden zien. Nu ze hier studeert en woont verlangt ze vaak terug naar de rust en frisse lucht van Bardia, maar vooral naar haar familie. De offers om verder te komen in het leven en straks hopelijk een baan met behoorlijk inkomen. Ze is een doorzetter en gemotiveerd genoeg om vol te houden.

Dan samen naar de boekhandel, waar nu de zoon ons ontvangt. Een knappe belezen jongeman, die graag adviseert over de meest geschikte boeken voor een schoolbibliotheek. Zowel voor kinderen van 4 jaar oud in de Nepalese taal als Engelstalige boeken voor tieners tot 16 jaar. Te kust en te keur, het houdt niet op, wat een keus. We worden zelfs meegenomen naar het magazijn op de eerste verdieping, waar nog meer jeugdliteratuur op ons staat te wachten. Terwijl alle boeken in dozen worden geborgen voor vervoer en de rekening wordt opgemaakt neem ik Mina mee naar het terras van Gaia voor een drankje, ter overbrugging van de wachttijd. Daar word ik herkend door de obers, zelfs in deze toestand. Terug in de boekhandel staan de dozen klaar, reken ik ruim 400 euro af en nemen we een taxi terug naar mijn hotel. Bishesh biedt aan mij over enkele dagen naar het busstation te brengen om alles mee in te laden voor vervoer naar Bardia.

Een welbestede dag. Mina neemt trots haar laptop mee en gaat terug naar haar eigen plek. We zullen elkaar nog zien voor mijn vertrek naar Bardia en bij terugkeer. Morgen ontmoet ik Bishesh weer, later in de middag en zondag komt Ashish hierheen. Hem ken ik ook van de school in Bardia en hij is, net als Mina, in Kathmandu gaan studeren. Ook met hem onderhoud ik regelmatig contact, maar ben benieuwd naar zijn ervaringen in de grote stad. Je leest het later wel.

Ik breng het niet meer op om weer de deur uit te gaan voor het avondeten, neem wat vers fruit op mijn kamer en val daarna een paar uur in slaap. Buiten galmt de muziek flink door. Ik smeer nog wat zalf op mijn gehavende gezicht, de zalf die ik vanochtend bij een apotheek vond en versnelling van mijn huidherstel belooft. Bij gebrek aan warme rijst in een zakje.

Ik wens jullie allen een mooi weekend. Tot spoedig.

Mieke

Recente Reisverslagen:

12 Februari 2025

Boeddha in Nepal

08 Augustus 2023

Jacobusmarkt Roosteren

19 Februari 2023

Mina

23 Oktober 2022

Het boek is te koop.

19 Oktober 2022

Het boek is te koop.
VIP-member
Mieke

Van november 2015 t/m januari 2016 reisde ik solo door India en Nepal, heb vele avonturen beleefd, maar vooral veel mensen ontmoet. Ik ben opgelicht in Delhi, heb in diezelfde stad een fietstocht gemaakt door een onovertroffen verkeersdrukte, vergezeld door hartsvrienden en verstokte wereldreizigers Willeke en Be. Vervolgens in Nepal een korte Himalayatrekking met 3 Nederlandse vrouwen en een gids, fijne contacten met een Italiaanse fotograaf en andere ruige Himalayaklimmers. Na 4 weken belandde ik in Bardia, nabij het daar gelegen wildpark en werd uitgenodigd op de plaatselijke school. Daar heb ik uiteindelijk 3 weken vrijwilligerswerk gedaan en via donaties uit Nederland de school van vele materialen kunnen voorzien. Hier ben ik mee doorgegaan vanuit Nederland, heb de contacten warm gehouden en ben heel blij dat ik aanstaande februari voor 4 weken terug kan gaan. Opnieuw met educatieve materialen vanuit o.a. donaties. Mijn vorige reis eindigde in India, nadat ik de grens Mahendranagar-Banbassa met paard en wagen ben overgestoken, op weg naar Rishikesh, spiritueel centrum van de wereld. Op die plek luidde ik 2016 in en kreeg spoedig enkele malen apenvisite op mijn hotelkamer. Uiteindelijk ben ik via een kort verblijf in Delhi teruggevlogen naar huis, als een rijker persoon, maar moeizaam wennend aan mijn oude wereld. Ik hoop op deze site mijn avontuur schrijvend te kunnen vervolgen. Tijdens mijn verblijf in Bardia liet deze site het afweten en heb ik mijn lezers bediend via e-mail. Mocht je interesse hebben in het vervolg, laat dit dan even weten middels een bericht op deze site. Namaste, Mieke.

Actief sinds 06 Nov. 2015
Verslag gelezen: 444
Totaal aantal bezoekers 108231

Voorgaande reizen:

22 Januari 2020 - 21 Februari 2020

Relativeren.

16 Februari 2017 - 17 Maart 2017

Terug naar Nepal.

02 November 2015 - 31 December 2015

Mijn eerste reis

02 November 2015 - 31 December 2015

Mijn eerste reis

06 November 2015 - 31 December 2015

Mijn eerste reis

Landen bezocht: