Klaar voor de volgende etappe
Door: Mieke Simons
Blijf op de hoogte en volg Mieke
05 Januari 2022 | Nepal, Kathmandu
Goedemorgen allen,
Zojuist ontwaakt en extra goed wakker van weer een koude douche - daar knapt mijn haar altijd van op, maar thuis vergeet ik dat graag meteen - kijk ik om me heen op mijn kamer en zie een enorme berg goederen die vanavond met beleid moet worden ingepakt. Voordeel is dat de meeste laptops in Kathmandu blijven, vele kilo's lichter dus, maar daar zijn stapels boeken bijgekomen om het tekort aan bagage te compenseren. Zo blij met Mina, die mij veel uit handen neemt, dienstbaar en zorgzaam is, een tweede uitleg is nooit nodig. Liefst zou ik haar mee naar huis nemen, maar dat is nog niet zo eenvoudig. Alleen al de papieren rompslomp, ook buiten coronatijd, is iets waar je niet zomaar voor kiest. Er zijn vele kosten aan verbonden, die zowel zij als ik niet even opbrengen. Ik ben samen met Anton en dat betekent overleg met compromissen. Kortom, dit gaat voorlopig niet gebeuren, tenzij er een internationale uitwisseling kan plaatsvinden en daarvoor ben ik in contact getreden met de Pabo Sittard, die serieuze interesse tonen. Nepal zat tot dusver nog niet in hun programma, dus het zou zomaar kunnen. Uitsluiting van mogelijkheden op voorhand is niet waar mensen mooie doelen mee bereiken. Dat gaat hand in hand met hoop en vertrouwen.
Een van die voorbeelden deed zich gisteren voor. Via sociale media had ik een oproepje geplaatst voor financiële ondersteuning van Bhima, de blinde masseuse en moeder van een zoon van zeven. Nog diezelfde dag kwam er een positieve reactie vanuit Australië om deze steun te willen bieden. Gisterochtend ben ik naar Bhima gegaan om haar dit blijde nieuws te vertellen, waarna zij via gesproken Whatsapp alle benodigde gegevens doorgaf en ik op mijn beurt de connectie tussen de twee vrouwen kon maken, waarna alles begint te stromen, als het goed is. Het maakte mijn dag zo glansrijk. Alleen al om te zien dat er steeds weer mensen opstaan die geloven in vooruitgang, in kleine stapjes die uiteindelijk een grote kunnen maken.
Begin van de middag arriveerde Mina hier met haar bagage. Ik heb voor haar twee nachten een kamer gehuurd zodat we samen de laatste voorbereidingen kunnen treffen en tussendoor voldoende rust kunnen nemen. Eerst naar een prachtige nieuwe boekhandel voor de aanschaf van meer boeken. Zij kiest de echte kinderboeken, ik de Engelstalige wereldliteratuur voor aanvulling van de bibliotheek. Daarnaast tien prachtige gelamineerde posters met relevante informatie om aan de muren van de klaslokalen te bevestigen. Blij verrast dat er een poster bijzit over 'bullying', een van de onderwerpen die ik wil behandelen op school. Blijkbaar is pesten toch al een thema waarmee iets wordt gedaan in dit land.
Later komt Dawa langs met alle laptops, helemaal op orde gemaakt. De meeste Thinkpads zijn geleverd door schoonzus Clementine vanuit haar school in Monroe, Louisiana USA. Afgelopen zomer heeft zij deze meegenomen naar Nederland, inclusief 25 wiskundige rekenmachines, die ik helaas nog niet kon meenemen vanwege overgewicht. Mogelijk lukt dit nog door een van mijn vrienden en anders bij mijn volgende bezoek. Ook de mobiele telefoons zijn nagekeken en krijgen een bestemming. Mina komt erbij en bekijkt hoe alles werkt zodat zij dit hier goed kan blijven volgen. Ook hiermee zoveel handiger dan ik. Wat hebben jonge mensen toch een veerkracht, zeker hier, is mijn bevinding.
Tijdens onze cappucinopauze in een leuk café houden we een korte videocall met schoondochter Susan, die blij verrast is ons te zien en horen. Helaas kan ik haar niet horen, maar het is extra leuk als kleinzoon Daan van vijf erbij komt en toevallig het Nijntje t-shirt draagt dat ik drie jaar geleden voor hem meenam. Nijntje in Nepal.
Later eten we een warme hap op dezelfde plek, kopen een zak vers fruit voor de broodnodige vitaminen en trekken ons terug op onze kamers. Deze ochtend ontmoet ik Ashish, die vroeg om een gesprek met mij alleen. Hij reist voorlopig niet naar Bardia, dus hierna is er weinig kans elkaar te zien. Mina heeft afgesproken met een vriendin, helemaal goed elkaar vrij te laten. Vanmiddag brengen we drie laptops naar Chitra, Asmita en Sabina, de studentes uit Bardia. Een welkome aanvulling voor hun studieproces. Zij zijn zeer ijverig, talentvol én trouw, zoeken regelmatig contact met mij. De andere twee laptops gaan naar Mina en Ashish. Het laatste exemplaar, gedoneerd door een vriendin in Kerkrade, is bestemd voor de veiligheidsmanager op de school in Bardia. Dit op verzoek van Jacqui in Australië.
Morgenmiddag vertrekken we voor de twintig-urige busrit naar Bardia, dus een lange nachtrust vooraf is geboden. Ik ben altijd blij als de hele handel weer is ingepakt en opgelucht kan ademhalen dat het weer gelukt is. Opnieuw is mijn bewondering voor emigranten gestegen. De vrouwen in mijn nieuwe boek verdienen dat hun onderneming en avontuur gehoord en gelezen wordt. Ik weet niet hoe dit voelt, maar probeer me er steeds een voorstelling van te maken, zeker als ik concreet in een totaal andere culturele omgeving verblijf.
Jullie horen weer van mij als ik uitgeput en vuil in Bardia gearriveerd ben, waar mij hopelijk een warme douche wacht. Sonja's watermanagement werkte tot dusver altijd prima.
Tot binnenkort,
liefs, Mieke
Doneren kan via IBAN nummer
NL57 TRIO 0320 3366 62 t.n.v. M. Simons o.v.v. project Bardia
Zojuist ontwaakt en extra goed wakker van weer een koude douche - daar knapt mijn haar altijd van op, maar thuis vergeet ik dat graag meteen - kijk ik om me heen op mijn kamer en zie een enorme berg goederen die vanavond met beleid moet worden ingepakt. Voordeel is dat de meeste laptops in Kathmandu blijven, vele kilo's lichter dus, maar daar zijn stapels boeken bijgekomen om het tekort aan bagage te compenseren. Zo blij met Mina, die mij veel uit handen neemt, dienstbaar en zorgzaam is, een tweede uitleg is nooit nodig. Liefst zou ik haar mee naar huis nemen, maar dat is nog niet zo eenvoudig. Alleen al de papieren rompslomp, ook buiten coronatijd, is iets waar je niet zomaar voor kiest. Er zijn vele kosten aan verbonden, die zowel zij als ik niet even opbrengen. Ik ben samen met Anton en dat betekent overleg met compromissen. Kortom, dit gaat voorlopig niet gebeuren, tenzij er een internationale uitwisseling kan plaatsvinden en daarvoor ben ik in contact getreden met de Pabo Sittard, die serieuze interesse tonen. Nepal zat tot dusver nog niet in hun programma, dus het zou zomaar kunnen. Uitsluiting van mogelijkheden op voorhand is niet waar mensen mooie doelen mee bereiken. Dat gaat hand in hand met hoop en vertrouwen.
Een van die voorbeelden deed zich gisteren voor. Via sociale media had ik een oproepje geplaatst voor financiële ondersteuning van Bhima, de blinde masseuse en moeder van een zoon van zeven. Nog diezelfde dag kwam er een positieve reactie vanuit Australië om deze steun te willen bieden. Gisterochtend ben ik naar Bhima gegaan om haar dit blijde nieuws te vertellen, waarna zij via gesproken Whatsapp alle benodigde gegevens doorgaf en ik op mijn beurt de connectie tussen de twee vrouwen kon maken, waarna alles begint te stromen, als het goed is. Het maakte mijn dag zo glansrijk. Alleen al om te zien dat er steeds weer mensen opstaan die geloven in vooruitgang, in kleine stapjes die uiteindelijk een grote kunnen maken.
Begin van de middag arriveerde Mina hier met haar bagage. Ik heb voor haar twee nachten een kamer gehuurd zodat we samen de laatste voorbereidingen kunnen treffen en tussendoor voldoende rust kunnen nemen. Eerst naar een prachtige nieuwe boekhandel voor de aanschaf van meer boeken. Zij kiest de echte kinderboeken, ik de Engelstalige wereldliteratuur voor aanvulling van de bibliotheek. Daarnaast tien prachtige gelamineerde posters met relevante informatie om aan de muren van de klaslokalen te bevestigen. Blij verrast dat er een poster bijzit over 'bullying', een van de onderwerpen die ik wil behandelen op school. Blijkbaar is pesten toch al een thema waarmee iets wordt gedaan in dit land.
Later komt Dawa langs met alle laptops, helemaal op orde gemaakt. De meeste Thinkpads zijn geleverd door schoonzus Clementine vanuit haar school in Monroe, Louisiana USA. Afgelopen zomer heeft zij deze meegenomen naar Nederland, inclusief 25 wiskundige rekenmachines, die ik helaas nog niet kon meenemen vanwege overgewicht. Mogelijk lukt dit nog door een van mijn vrienden en anders bij mijn volgende bezoek. Ook de mobiele telefoons zijn nagekeken en krijgen een bestemming. Mina komt erbij en bekijkt hoe alles werkt zodat zij dit hier goed kan blijven volgen. Ook hiermee zoveel handiger dan ik. Wat hebben jonge mensen toch een veerkracht, zeker hier, is mijn bevinding.
Tijdens onze cappucinopauze in een leuk café houden we een korte videocall met schoondochter Susan, die blij verrast is ons te zien en horen. Helaas kan ik haar niet horen, maar het is extra leuk als kleinzoon Daan van vijf erbij komt en toevallig het Nijntje t-shirt draagt dat ik drie jaar geleden voor hem meenam. Nijntje in Nepal.
Later eten we een warme hap op dezelfde plek, kopen een zak vers fruit voor de broodnodige vitaminen en trekken ons terug op onze kamers. Deze ochtend ontmoet ik Ashish, die vroeg om een gesprek met mij alleen. Hij reist voorlopig niet naar Bardia, dus hierna is er weinig kans elkaar te zien. Mina heeft afgesproken met een vriendin, helemaal goed elkaar vrij te laten. Vanmiddag brengen we drie laptops naar Chitra, Asmita en Sabina, de studentes uit Bardia. Een welkome aanvulling voor hun studieproces. Zij zijn zeer ijverig, talentvol én trouw, zoeken regelmatig contact met mij. De andere twee laptops gaan naar Mina en Ashish. Het laatste exemplaar, gedoneerd door een vriendin in Kerkrade, is bestemd voor de veiligheidsmanager op de school in Bardia. Dit op verzoek van Jacqui in Australië.
Morgenmiddag vertrekken we voor de twintig-urige busrit naar Bardia, dus een lange nachtrust vooraf is geboden. Ik ben altijd blij als de hele handel weer is ingepakt en opgelucht kan ademhalen dat het weer gelukt is. Opnieuw is mijn bewondering voor emigranten gestegen. De vrouwen in mijn nieuwe boek verdienen dat hun onderneming en avontuur gehoord en gelezen wordt. Ik weet niet hoe dit voelt, maar probeer me er steeds een voorstelling van te maken, zeker als ik concreet in een totaal andere culturele omgeving verblijf.
Jullie horen weer van mij als ik uitgeput en vuil in Bardia gearriveerd ben, waar mij hopelijk een warme douche wacht. Sonja's watermanagement werkte tot dusver altijd prima.
Tot binnenkort,
liefs, Mieke
Doneren kan via IBAN nummer
NL57 TRIO 0320 3366 62 t.n.v. M. Simons o.v.v. project Bardia
-
05 Januari 2022 - 10:22
Jacqueline :
Mieke en Mina,
Een voorspoedige reis naar Bardia.
Groetjes,
Jacqueline -
05 Januari 2022 - 11:04
Corry:
Hallo Mieke.
Wat heb je weer veel werk aan voorbereidingen gehad voor het vervolg van de reis. Gelukkig heb je hulp van Mina.
Wij wensen jullie samen een hele goede reis naar Bardia.
Lieve groeten CorenHar -
05 Januari 2022 - 21:36
Monny :
Ik heb het gevoel alsof ook meereis. Je schrijft zo leuk! Goed vervolg van de reis -
05 Januari 2022 - 21:53
Noraly:
20 uur… sterkte!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
