Calm after the storm.

Wat een wereld van verschil. Ik weet even niet wat ik meemaak na het strijdgewoel van de laatste dagen. Na een goede nachtrust een prima ontbijt en dit alles bij elkaar voor 10 dollar per nacht! Zo valt het wel uit te houden, voorlopig een week. De acclimatisering is aangebroken en daar neem ik uitgebreid de tijd voor, jullie regelmatig bestokend met verhalen. Zo kan ik mijn schrijfvaardigheden weer opkrikken als straks het serieuze werk begint.

Verder ben ik geveld door een keelontsteking. Geen kunst om iets dergelijks in India op te lopen. Smog, overal draaiende ventilatoren. Het gebeurt altijd wel een keer in dit soort contreien, dus daar maak ik me geen zorgen om. Wel rustig aan doen en uitzieken. Dat kan hier optimaal. Ik loop zo de deur uit en zit meteen in de heerlijke wijk Thamel vol mooie winkeltjes, reisbureautjes en eettentjes. Bovendien goedkoper dan India. Nu al een land om verliefd op te worden.

Vanmiddag geluncht in een prachtige tuin met knusse loungebanken (zeg ik dit goed?). Een salade nicoise - toch even europees - met daarbij een Sleeping Buddha, een royale cocktail vol vruchten en rum. Goed voor de keel, zullen we maar zeggen.

Gisteren bij het aantrekken van de grote rugzak knapte mijn horlogebandje. Meteen hier om de hoek loop ik tegen een klokkenspecialist aan die mijn horloge repareert voor omgerekend 15 cent! Zelfs mooie supermarktjes hier, met alles te koop wat ik nodig heb. Ben ik dan toch een luxebeestje, diep van binnen? Jazeker, ik wil en kan niet overal zonder. Geest en lichaam moeten ook bevredigd worden.

Het voelde bijna alsof er aan mij iets niet klopte: ik werd niet meer steeds aangeklampt hier op straat. En ik kon rustig rondlopen zonder aanhoudend geclaxonneer of andere herrie. En dit is nog Kathmandu, waarvan men zegt dat het druk is. Het verschil moet natuurlijk niet meteen te groot worden om rustig af te kicken.

Aardbevingsschade heb ik in deze wijk nog niet gezien, wel naar gevraagd. De klokkenman vertelde dat alleen zijn bureaulamp van tafel viel, verder niets. Maar laat onverlet dat in andere delen van Kathmandu en heel Nepal wel degelijk veel slachtoffers en schade te betreuren zijn geweest.

Het is hier bijna 18 uur en de avond is gevallen. Leuk, overal reeksen gekleurde lampjes die de gebouwen decoreren, hier en daar Tibetaanse vlaggetjes. Een sfeer waar ik van hou en ik voel me bevoorrecht hier een tijdje te verblijven. In de voetsporen van Charlotte, in een andere levensfase.

Waar je in India al niet weet waar je alle bankbiljetten moet bewaren is het hier nog een graadje erger. Met zo'n volle portemonnee vol briefjes zou ik in Nederland steenrijk zijn. Opletten welk bedrag er op de biljetten staat, want voor je het weet geef je 1000 in plaats van 100 rupees. Wat dat betreft zijn we in Europa behoorlijk lui geworden met de euro.

Nu nog wat eten........

Namaste.
wordt vervolgd.