Nepal bereikt.
Door: Mieke Simons
Blijf op de hoogte en volg Mieke
09 November 2015 | Nepal, Kathmandu
Beste lezers,
ik laat jullie voorlopig niet met rust, ben zojuist in Kathmandu gearriveerd en lig lekker op mijn bed. Het is weer midden in de nacht en een raar tijdsverschil. In India is het 4,5 uur later dan in Nederland, Nepal doet daar nog een kwartier bij.
Ik heb niets aan het toeval overgelaten en ben daardoor gisteren nogal bezig geweest met regelen. Reizen is sowieso veel regelen: spullen efficient inpakken, zorgen dat de dingen die je direct nodig hebt voor het grijpen liggen. Voor een vliegreis betekent dit ook de vloeistoffen apart houden, laptop in de aanslag en geen scherpe voorwerpen in de handbagage, terwijl je die spullen tussendoor allemaal weer door elkaar gooit. Om 12 uur moest ik mijn hotel uit en vervolgens een aantal uren zien te overbruggen alvorens naar het vliegveld te gaan. Eenmaal buiten besloot ik de eerste de beste motorriksja aan te houden en hem een goed bedrag te bieden. Geen zin om nog te gaan onderhandelen voor een paar rupees met zoveel kilo's op mijn rug.
Daar komt de eerste riksja al aan: laat dit nu uitgerekend de vruchtbare man van 3 dagen geleden zijn! Er rijden in Delhi tienduizenden riksja's, dus laat er een kansberekening op los en je komt uit op nul. Hele handel ingeladen en dan begint hij een beetje boos te vragen waarom ik hem niet gebeld heb. Inmiddels heb ik aardig bijgeleerd en weet hoe ik deze gelovige man van repliek kan dienen. 'God sent you to me, so I didn't need to call you to pick me up'. Van dat argument heeft hij niet terug, is er zelfs helemaal van overtuigd dat het klopt. Als ik in januari terug ben in Delhi moet ik hem toch echt bellen voor een uitgebreide sightseeing. Dit beloof ik, wetend dat ik het niet zal doen. Leugentjes om bestwil, waartoe je gewoon gedwongen wordt om een beetje met rust gelaten te worden. Ik probeer er niet meer mee te zitten. Ze vragen erom.
Ik kan mijn grote bagage de hele middag in hotel Metropolis parkeren en heb daar een taxi naar het vliegveld geregeld tegen een goede prijs. Gisteren heb ik al Nepalese rupees gekocht. Ik loop wat rond, wil naar Connaught Place om een gezellig dakterras te bezoeken op aanraden van Willeke en Be, maar merk al snel dat ik er geen zin meer in heb. Het continue belaagd worden door mensen die iets van je willen, ik ben er klaar mee voor nu, voel me leeggezogen. Op de Main Bazaar zie ik een aangenaam dakterras waar ik urenlang kan zitten met uitzicht op een pleintje waar het hectische leven zich in volle glorie afspeelt. Maar ik hoef er geen deel meer van uit te maken, zit lekker veilig op afstand en kan het wel op beeld vastleggen. Ik drink veel Cola Zero om bacterien te doden, ook de lemon soda is een goede dorstlesser zonder suiker.
Ruim op tijd bereik ik het vliegveld. De extreme controles zijn niet van de lucht, maar uiteindelijk kan ik dit nieuwe paleis nog een tijdje bewonderen. Welke architect heeft dit bedacht?! Ik ben zeer benieuwd naar Nepal, kan me nog niet voorstellen dat ik daar over een paar uur zal zijn. Hoe anders zal het daar zijn? In 2009 vond ik ons bezoek aan Dharamsala - verblijfplaats van de Dalai Lama - al een hele verademing na een aantal weken Indiase hectiek. Een meer ingetogen ras, Boeddhistisch, niet opdringerig, heel fijn. Daar verlang ik naar en vertrouw ik op.
De luchthaven van Kathmandu is een wereld van verschil met Delhi. Primitief en armoedig, maar hierin voel ik me beter thuis. Ook Nepal heeft een visumplicht en dit moet ik ter plekke regelen. Nogmaals 100 dollar. Daar gaat mijn zuurverdiende bijverdienste bij de kilometers zoet banket bij Vandemoortele. Ook weer loslaten.
Gelukkig word ik opgewacht door de taxi van mijn hotel. Ik zie hier hoofdzakelijk minibusjes, een totaal ander beeld dan in Delhi. Onderweg vele gebouwen die blijkbaar niet door de aardbeving getroffen zijn, wel veel gaten in de weg. De chauffeur vertelt dat de meeste auto's niet kunnen rijden door het brandstoftekort in Nepal, een politieke kwestie die moet worden opgelost. Hij haalt zijn brandstof van de zwarte markt.
Mijn goedkope hotelletje 'Mountain Peace Guesthouse' ziet er ook primitief uit, maar ik ben tevreden over mijn kamer, waar alles aanwezig is wat ik deze week nodig heb. Ik sorteer alvast wat kleding, hang deze in de kast en ineens duikt de kast naar voren. Oei, een aardbeving, schiet er door mij heen. Ik plaats de kast terug en hoop dat ik vannacht niet alsnog verrast ga worden. Niet aan denken, lekker slapen en morgen gezond weer op.
Tot slot: ik ben heel blij met de leuke reacties van velen. Vooraf werd ik al getrakteerd op een aantal presentjes die mij tegen onheil moeten beschermen: een guardian angel van Bernadette, een houten geluks-ei van Lida, Charlotte die een boekje heeft gemaakt waarin ik vele hoogte- en dieptepunten kan bijhouden, van Hanneke een groot puzzelboek om mijn hersens actief te houden en gisteren kreeg ik van Willeke en Be een boek met verhalen over typisch Indiase ervaringen.
Deze dingen helpen mij door moeilijke momenten heen en geven mijn onderneming extra glans. Dank!!
ik laat jullie voorlopig niet met rust, ben zojuist in Kathmandu gearriveerd en lig lekker op mijn bed. Het is weer midden in de nacht en een raar tijdsverschil. In India is het 4,5 uur later dan in Nederland, Nepal doet daar nog een kwartier bij.
Ik heb niets aan het toeval overgelaten en ben daardoor gisteren nogal bezig geweest met regelen. Reizen is sowieso veel regelen: spullen efficient inpakken, zorgen dat de dingen die je direct nodig hebt voor het grijpen liggen. Voor een vliegreis betekent dit ook de vloeistoffen apart houden, laptop in de aanslag en geen scherpe voorwerpen in de handbagage, terwijl je die spullen tussendoor allemaal weer door elkaar gooit. Om 12 uur moest ik mijn hotel uit en vervolgens een aantal uren zien te overbruggen alvorens naar het vliegveld te gaan. Eenmaal buiten besloot ik de eerste de beste motorriksja aan te houden en hem een goed bedrag te bieden. Geen zin om nog te gaan onderhandelen voor een paar rupees met zoveel kilo's op mijn rug.
Daar komt de eerste riksja al aan: laat dit nu uitgerekend de vruchtbare man van 3 dagen geleden zijn! Er rijden in Delhi tienduizenden riksja's, dus laat er een kansberekening op los en je komt uit op nul. Hele handel ingeladen en dan begint hij een beetje boos te vragen waarom ik hem niet gebeld heb. Inmiddels heb ik aardig bijgeleerd en weet hoe ik deze gelovige man van repliek kan dienen. 'God sent you to me, so I didn't need to call you to pick me up'. Van dat argument heeft hij niet terug, is er zelfs helemaal van overtuigd dat het klopt. Als ik in januari terug ben in Delhi moet ik hem toch echt bellen voor een uitgebreide sightseeing. Dit beloof ik, wetend dat ik het niet zal doen. Leugentjes om bestwil, waartoe je gewoon gedwongen wordt om een beetje met rust gelaten te worden. Ik probeer er niet meer mee te zitten. Ze vragen erom.
Ik kan mijn grote bagage de hele middag in hotel Metropolis parkeren en heb daar een taxi naar het vliegveld geregeld tegen een goede prijs. Gisteren heb ik al Nepalese rupees gekocht. Ik loop wat rond, wil naar Connaught Place om een gezellig dakterras te bezoeken op aanraden van Willeke en Be, maar merk al snel dat ik er geen zin meer in heb. Het continue belaagd worden door mensen die iets van je willen, ik ben er klaar mee voor nu, voel me leeggezogen. Op de Main Bazaar zie ik een aangenaam dakterras waar ik urenlang kan zitten met uitzicht op een pleintje waar het hectische leven zich in volle glorie afspeelt. Maar ik hoef er geen deel meer van uit te maken, zit lekker veilig op afstand en kan het wel op beeld vastleggen. Ik drink veel Cola Zero om bacterien te doden, ook de lemon soda is een goede dorstlesser zonder suiker.
Ruim op tijd bereik ik het vliegveld. De extreme controles zijn niet van de lucht, maar uiteindelijk kan ik dit nieuwe paleis nog een tijdje bewonderen. Welke architect heeft dit bedacht?! Ik ben zeer benieuwd naar Nepal, kan me nog niet voorstellen dat ik daar over een paar uur zal zijn. Hoe anders zal het daar zijn? In 2009 vond ik ons bezoek aan Dharamsala - verblijfplaats van de Dalai Lama - al een hele verademing na een aantal weken Indiase hectiek. Een meer ingetogen ras, Boeddhistisch, niet opdringerig, heel fijn. Daar verlang ik naar en vertrouw ik op.
De luchthaven van Kathmandu is een wereld van verschil met Delhi. Primitief en armoedig, maar hierin voel ik me beter thuis. Ook Nepal heeft een visumplicht en dit moet ik ter plekke regelen. Nogmaals 100 dollar. Daar gaat mijn zuurverdiende bijverdienste bij de kilometers zoet banket bij Vandemoortele. Ook weer loslaten.
Gelukkig word ik opgewacht door de taxi van mijn hotel. Ik zie hier hoofdzakelijk minibusjes, een totaal ander beeld dan in Delhi. Onderweg vele gebouwen die blijkbaar niet door de aardbeving getroffen zijn, wel veel gaten in de weg. De chauffeur vertelt dat de meeste auto's niet kunnen rijden door het brandstoftekort in Nepal, een politieke kwestie die moet worden opgelost. Hij haalt zijn brandstof van de zwarte markt.
Mijn goedkope hotelletje 'Mountain Peace Guesthouse' ziet er ook primitief uit, maar ik ben tevreden over mijn kamer, waar alles aanwezig is wat ik deze week nodig heb. Ik sorteer alvast wat kleding, hang deze in de kast en ineens duikt de kast naar voren. Oei, een aardbeving, schiet er door mij heen. Ik plaats de kast terug en hoop dat ik vannacht niet alsnog verrast ga worden. Niet aan denken, lekker slapen en morgen gezond weer op.
Tot slot: ik ben heel blij met de leuke reacties van velen. Vooraf werd ik al getrakteerd op een aantal presentjes die mij tegen onheil moeten beschermen: een guardian angel van Bernadette, een houten geluks-ei van Lida, Charlotte die een boekje heeft gemaakt waarin ik vele hoogte- en dieptepunten kan bijhouden, van Hanneke een groot puzzelboek om mijn hersens actief te houden en gisteren kreeg ik van Willeke en Be een boek met verhalen over typisch Indiase ervaringen.
Deze dingen helpen mij door moeilijke momenten heen en geven mijn onderneming extra glans. Dank!!
-
09 November 2015 - 21:23
Charlotte :
Namasté! Doe ze daar de groetjes van me ;)
Zeker als je Ajay (en Suman) ziet!
Geniet ze! -
09 November 2015 - 21:47
Willeke:
Fijn om te lezen dat je goed bent aangekomen in Nepal. Slaap lekker en wij zijn benieuwd naar je komende belevenissen. Het ga je goed!
Be en Willeke -
09 November 2015 - 21:50
Tanjela:
Hoi Mieke..ik hoop dat het je hier beter vergaat..ik wacht wel nog op die foto van die Pelgrim!!En niet aan denken wat het allemaal kost...loslaten en verder gaan..veel plezier en succes..toppie meid...ben trots op je.. -
09 November 2015 - 21:58
Bernadette En Huub:
Al zo snel naar Nepal?
Groet -
09 November 2015 - 23:25
Marianne:
Hi Mieke,
Fijn dat je goed bent aangekomen in Nepal!
Ik geniet van je avonturen en wens je een geweldige tijd.
Lieve groet. -
10 November 2015 - 08:14
Chantal:
Zit net aan het ontbijt en jou verhaal te lezen, wetende dat jij misschien wel aan je lunch zit. Op zoek naar een leuke plek met goed eten . Dit is voor mij een goed begin van de dag , jou avontuur te volgen.
Het lijkt inderdaad net een film maar dan zonder geuren en geluiden. Ben heel benieuwd naar Nepal. En hoe het daar nu is na de aardbeving. En hoe de mensen weer verder leven . Groetjes Chantal
-
10 November 2015 - 10:26
Wilma Hoeijmakers:
Hallo Mieke,
Wat een verrassing zit je me daar op eens in Delhi, petje af hoor wat een lef!Mooi om je verhaal te mogen lezen. Verheug me op het vervolg. Wens je veel reisplezier in Nepal. Een geweldige tijd daar. Toppie!
Liefs Wilma
-
10 November 2015 - 14:42
Bernadettevandijk:
Hallo Mieke, we volgen je verhalen elke dag.
Hopelijk krijg je in Nepal wat meer rust
Sterkte met alles.
Groetjes en liefs
Huub en Bernadette
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
