De oude en nieuwe wereld in één.
Door: Mieke Simons
Blijf op de hoogte en volg Mieke
18 Januari 2018 | Nepal, Bardiyā
Vergeleken met mijn afgelopen twee reizen zie ik een lichte vooruitgang in Nepal. Waar voorheen de elektriciteit om de haverklap uitviel functioneert deze nu continu. Hier in Thakurdwara zijn wat nieuwe bruggetjes gebouwd, er schijnt zelfs een grote brug over de rivier gepland te zijn én asfaltering van de toegangsweg. Nou ja, wij halen daar misschien onze schouders over op, maar het betreft wel infrastructuur die verbinding met de rest van het land eenvoudiger maakt en economische vooruitgang kan betekenen.
Gisteren hebben Lida en ik een aantal uren lekker wat aangerommeld, beetje opruimen, apparatuur opladen, onszelf verzorgen, onderwijl wachtend op het signaal om per jeep de computers te gaan halen. De jeep had eerst nog even een safari te doen, zodoende. Ik spreek een Engelsman, zojuist gearriveerd, die voornemens was om Nepal van West naar Oost te voet af te leggen. Na tachtig kilometer waren de blaren onverdraaglijk en werd hij opgevangen door lokale mensen, waar hij gratis voedsel en onderdak kreeg. Toen maar verder per bus en zo kwam hij toevallig nabij Bardia uit, ontmoette een jonge Amerikaan en zijn hier gezamenlijk neergestreken. Nigel, zo heet hij, is van mijn leeftijd en heeft nog twee maanden tijd om Calcutta te bereiken om van daaruit zijn vlucht naar Bangkok te nemen en verder te reizen. Je ontmoet wat globetrotters op deze manier.
Rond drie uur in de middag rijdt dan eindelijk de jeep voor en springen wij op de achterbank. Schoolhoofd Bikram en de computerdocent halen we op in het dorp, waar het Maghi-feest langzaam minder wordt. Dan meteen door junglegebied, waar Lida zich ‘Out of Africa’ voelt. Ze durft het woordje ‘primitief’ niet uit te spreken uit vrees dat het verstaan wordt en spelt het dus maar, zoals ouders vaker doen als kinderen erbij zijn. Maar dit is alweer een waar avontuur, zeker als we door de rivier gaan, waar her en der krokodillen zitten. In een kleine negorij wordt nog stevig gefeest, harde muziek met dans, een soort Nepalees Carnaval. Na ruim een half uur bereiken we onze bestemming en parkeren voor de zaak met computers en aanverwante artikelen. Onze bestelling staat grotendeels klaar en wordt getoond. De computerdocent heeft de keuze gemaakt, drie desktops, muizen en toetsenborden, de monitors komen vanavond vanuit Kathmandu en worden morgen gehaald. Lida vindt dat de verkoper met zo’n buit best iets extra’s mag geven en zo krijgen we er nog een koptelefoon bij. Ook Lida’s functie als fotografe gaat gewoon door, de donateurs behoren toch iets te zien van deze grootse aankopen.
De moderne computer in een primitieve wereld. Met dit contrast in onze achterbak rijden we terug over de hobbelige paden, dikke keien en door de rivier. Lida maakt een kleine video van het groepje feestvierders en nadat we ons dorp gepasseerd zijn stappen wij uit voor de deur van Mr. B., de lodge naast de onze. De computers worden tijdelijk in de Jungle Cottage geparkeerd. Mrs. B. is aanwezig, ik ken haar van twee jaar geleden toen ik hier een binnenliep om de groeten van Charlotte over te brengen. Later werd ik uitgenodigd voor een maaltijd en nam Mrs. B. mij mee naar een goede masseuse in een lemen huisje, waar ik nog vele malen ben teruggegaan. We nemen een drankje in de tuin en Mrs. B. vertelt honderduit over haar nieuwe kleinzoon, waarna Lida een Nijntje uit haar tas haalt en cadeau doet. Ook nemen we onze gezamenlijke vriendenkring door. Dan schuift Mrs. B. dichterbij, alsof de muren oren hebben, en onthult een familiegeheim. De gezellige nieuwe kamers worden getoond, de zonnepanelen achter de lodge en dat Mrs. B. groene vingers heeft hadden we al snel gezien.
Onze avond brengen we door rondom het houtvuur, nemen wat aardappelgerechten en rauwe groente, kletsen met de Engelsman en Amerikaan. De twee bedienden voegen zich erbij. Een van hen, Prem genaamd, vraagt waarom ik alleen deze school sponsor terwijl er zoveel armoede heerst in de omgeving. Dat vind ik een terechte maar zo lastige vraag, waar ik eigenlijk geen passend antwoord op heb. Lida helpt mij door te antwoorden dat juist goed onderwijs kan zorgen voor meer vooruitgang in de toekomst, hopelijk betere kansen voor iedereen. Maar verder sta ik met de mond vol tanden, wetend dat alle grote en kleine humanitaire hulp misschien wel druppels op de gloeiende plaat zijn, maar moet je dan met z'n allen gaan afhaken? Waar de politiek het laat afweten zijn er gelukkig altijd nog mensen die er voor elkaar zijn, maar verder? Straks gaan wij weer naar ons comfortabele leventje, zo simpel is het voor ons. Maar moeten we daarom een schuldgevoel meenemen? Die belasting wil ik niet meer en toch houdt het mij bezig. Niets doen is ook een optie, maar dat past niet bij me. Genoeg hierover. We zoeken dan onze rust voor de dag van morgen.
Tot spoedig,
Mieke.
-
18 Januari 2018 - 09:44
Gertie:
Dat reuzerad!!!!!! Never nooit niet. Maar ja....jullie houden van avontuur. -
18 Januari 2018 - 10:30
Henk Donners:
Wat een avonturen en mooie ervaringen.
Geniet er maar van. Over 2 weken worden jullie weer geconfronteerd met de westerse werkelijkheid.
Van egotrippers en totaal sociaal ongevoelige types.
Jullie reis levert alleen positievelingen op, zowel in Nepal als jullie lezers/volgers in Nederland
Succes wens ik jullie vanuit een koud en besneeuwd Kiev -
18 Januari 2018 - 13:36
Jo Cox:
In jullie reis verslagen klinkt enige weoed
naar ons verleden; immers onze ouders en grootouders
leefden ook ( deels ) zoals de Nepalezen
dat nog doen. Materieel arm maar geestelijk rijker
en socialer dan velen van ons tegenwoordig.Dat is ook de
reden dat de decadente westerlingen onderduiken in dit
aardse paradijs maar.....uiteindelijk toch terugkeren naar
hun roots.
Jullie verhalen zijn boeiend omdat ondanks de verschillen mensen
wereldwijd meer geen hebben dan we denken.
Savoir vivre en daarbij nog heel veel plezier gewenst vanuit een stormachtig
Nederland
-
18 Januari 2018 - 18:18
Christa Hyndycz:
Mieke, zet het van je af. Ben trots op wat jullie doen.
Helaas, je kunt de hele wereld niet redden maar beter iets dan niets. Knuf voor jullie. -
18 Januari 2018 - 18:52
Jeannine Van Aalst -Kool. :
Ik hoop dat mijn reactues jullie. Ook bereiken.
Het is gewoon geweldig om jullie
ervaringen en mooie werk steeds weer
te lezen. Ik geniet ervan en vind het bijzonder
wat jullie samen dien. Heel veel succes
nog verder gewenst met veel liefs en
een hartelijke groet.
Jeannine. Xxxx -
18 Januari 2018 - 18:52
Jeannine Van Aalst -Kool. :
Ik hoop dat mijn reactues jullie. Ook bereiken.
Het is gewoon geweldig om jullie
ervaringen en mooie werk steeds weer
te lezen. Ik geniet ervan en vind het bijzonder
wat jullie samen dien. Heel veel succes
nog verder gewenst met veel liefs en
een hartelijke groet.
Jeannine. Xxxx -
18 Januari 2018 - 18:54
Jeannine Van Aalst :
Hoop dat jullie mijn antwoord wel binnen krijgen.
Met een lieve groet.
Jeanninexxxx -
18 Januari 2018 - 19:44
Clasien Blik:
Hallo Lida en Mieke,
Het is toch geweldig wat jullie allemaal meemaken!!!!
Blijf lekker genieten met z’n tweetjes en de andere mensen waarmee jullie nu je leven delen.
Lieve groet, Clasien. -
18 Januari 2018 - 23:36
Jacqueline Schmidt:
Heerlijk weer die avonturen. Maar laat je niet van de wijs brengen v.w.b. je steun aan de mensen. Soms moet je keuzes maken. Die heb je gemaakt, hiermee maak je een groep mensen gelukkig, die daar later hun vruchten van kunnen plukken.
Lieve groetjes Jacqueline -
19 Januari 2018 - 20:50
Hetty Nijsten:
Ja je zou zo graag alle minder bedeelde willen helpen, ieder mens heeft recht op onderwijs, medische verzorging, genoeg voedsel, een basis, maar helaas is de wereld niet zo.
Maar het is toch prachtig als je al een klein groepje kunt helpen met onderwijs en zij het weer verder door kunnen geven.
Alle beetjes helpen.
Het is zo leuk om jullie verslag steeds te lezen en altijd wat humor erbij.
Veel succes verder en weer de groetjes.
Hetty -
20 Januari 2018 - 09:02
Sandra:
Wat een avonturen weer. Je kunt overigens niet iedereen helpen en je doet al heel veel. Geniet van jullie reis en tot het volgende avontuur. Helaas lig ik dit jaar iets achter met lezen. xxxSandra -
20 Januari 2018 - 11:04
Marian Cornelissens:
Lieve beiden,
Willen jullie je aub niet schuldig gaan voelen. Wat jullie doen is zó uniek en bijzonder! Menigeen kan hier een voorbeeld aan nemen!! Het plezier van de kinderen is jullie beloning.
Doe wel en zie niet om is een gezegde. Jullie zijn goed bezig!
Groet en geniet! -
20 Januari 2018 - 15:25
Gemma:
Hi Mieke, het verslag van de brillenkraam is niet aangekomen, cq kan niet worden geopend. X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley