Expeditie LiMie.
Door: Mieke Simons
Blijf op de hoogte en volg Mieke
06 Januari 2018 | Nepal, Kathmandu
Mensenlief,
waar zal ik beginnen? We zijn sinds gistermiddag 5 uur in Pokhara, aan de voet van het Annapurnamassief, na een busreis van 8 uur. In alle vroegte brachten onze dragers de bagage richting taxi en even later werden alle kilo's in de touringcar geladen. Letterlijk een verademing om de smog van Kathmandu achter ons te laten en ruraal gebied in te rijden. Ik zag vooruitgang op dit traject sinds twee jaar geleden, waar toen de aardbeving nogal heeft huisgehouden. Geen kamikaze chauffeur deze keer, maar nog steeds onverantwoord veel inhaalmanoeuvres op smalle wegen met een diepe goot aan de zijkant. Ik ga er altijd maar van uit dat ook de chauffeur graag heelhuids de overkant wil bereiken. De pauzeplaatsen bieden goede maaltijden en zelfs nagenoeg schone toiletten!
En al rijdend worden tussen Lida en mij heel wat verhalen uitgewisseld en evenzoveel gelachen. Onze training is deze keer op de lachspieren gericht, we raken steeds meer ontspannen. De andere spieren laten we nog even met rust in onze aanloop naar de Poon Hilltrekking.
Hotel The North Face Inn biedt ruime kamers voor weinig geld, we krijgen ieder een kamer met balkon. Een bediende draagt alle bagage omhoog, wij worden geacht ons 'de vot te laten nadragen', niets doen dus. En zo strijken we even later languit neer op het balkon, in het zonnetje, bier en zoutjes erbij. Wie doet ons wat? In de verte de bekende pagode, rondom veel hoogteverschillen met hier en daar een besneeuwde achtduizender die er voorzichtig bovenuit piept. Het Preuvenemint van Pokhara is begonnen. Later verkennen we het gebied rond het Fewameer met de vele gezellige winkeltjes en eettentjes, in mijn favorieten restaurant brandt een houtvuur, waar we tijdens Happy Hour aanschuiven voor opnieuw een dampende sizzler. Twee drankjes voor de prijs van één, we zijn tenslotte Nederlander. Mooie herinneringen aan november 2015 komen bovendrijven. Ik verbleef hier twaalf dagen, maakte een tweedaagse trekking met drie Nederlandse dames, waaronder twee zussen van acteur Porgy Franssen. Van één van hen woont de dochter al twaalf jaar hier in Pokhara, ze is gehuwd met een Nepalees. Een deel van de familie komt regelmatig over en was zelfs onderweg naar het Mount Everest Basecamp tijdens de aardbeving van april 2015. Ook ben ik in die dagen gaan paragliden in een tandemsprong, ontmoette een charmant alleenreizende Italiaan, een Nederlands kampioene triathlon samen met haar vriend en nog zoveel meer.
Er lijkt geen ontkomen aan, deze manier van reizen zet aanhoudend al je zintuigen op scherp, alsof er iets openbreekt. Lida ervaart het precies zo, dus je begrijpt dat dit een intensieve reis wordt.
Al snel werd duidelijk dat onze Poon Hill trekking morgenochtend van start kan gaan. We konden alles regelen via Raju, onze hotelbaas. En zo hebben we vandaag een 'rustdag' ingelast, van het ene terras naar het andere, lekker proeven, van Koreaans tot Indiaas. En overal gebeurt er iets, raken we in gesprek of roept het eten weer een - meestal grappige - herinnering op. Als dit nog weken zo doorgaat krijgen we de lach nooit meer van ons gezicht. Er zijn ergere dingen.
Bij thuiskomst maakten we kennis met onze privégids voor de komende dagen: Umis. Hij zou zomaar in mijn rugzak kunnen passen. Raju geeft uitgebreid uitleg over alle ins en outs van de trekking, Umis is een ervaren gids en zal zich aan onze wensen en tempo moeten aanpassen. Morgenochtend om 8 uur worden we naar het startpunt gebracht, vijftig kilometer verderop, waarna we zo'n zes uur gaan lopen tot een hoogte van 2000 meter. Maar liefst 3300 trappen moeten beklommen worden, dus daar gaan we oogsten na al die trainingen op de trappen in Landgraaf. We nemen zo min mogelijk bagage mee, vooral veel tegen zware kou en pijntjes, en dragen onze eigen rugzak. Een extra drager hadden we kunnen inhuren, maar is voor een paar kilo niet lonend. Spannend, maar vooral opwindend.
'Nog even een hapje eten op een rustige plek naast het hotel en dan naar bed', was de bedoeling. In de gezellige restauranttuin brandt een open vuur, we bestellen een biertje en eenvoudig rijstgerecht. Halverwege onze maaltijd schuift een iel mannetje aan, die in eerste instantie 'u bietje sumpel' lijkt, aldus Lida. Niets blijkt minder waar als hij smeuiig begint te verhalen over zijn bergexpedities. Hij is iemand van het echte werk, boven de 6000 meter. Sneeuw, ijs, stijgijzers, touwen, karabiners, dat soort werk. En de onmisbare rol van de sherpa's, die veel rijke Westerlingen omhoog hijsen, maar nauwelijks waardering oogsten. Narayan, zo heet hij, draagt 35 kilo op zijn rug, urenlang omhoog! Zelf weegt hij nauwelijks méér.
De kokkin en serveerster voegen zich nog even bij ons, het wordt steeds gezelliger. Ook de Nepalezen hebben humor waar we niet meer van bijkomen. Uiteindelijk worden Lida en ik stevig gekust door Narayan en gaan op de foto. Bij een volgende expeditie wordt hij onze gids. We zijn er klaar voor. Nu rustig slapen en morgenavond weer, maar dan 1300 meter hoger.
Jullie krijgen even rust, want de laptop blijft beneden, dus het vervolg komt op z'n vroegst over vier dagen. Maar dan trakteer ik jullie op een extra verhaal, uitgebreid geillustreerd door Lida's foto's.
Tot gauw,
groet,
Mieke.
waar zal ik beginnen? We zijn sinds gistermiddag 5 uur in Pokhara, aan de voet van het Annapurnamassief, na een busreis van 8 uur. In alle vroegte brachten onze dragers de bagage richting taxi en even later werden alle kilo's in de touringcar geladen. Letterlijk een verademing om de smog van Kathmandu achter ons te laten en ruraal gebied in te rijden. Ik zag vooruitgang op dit traject sinds twee jaar geleden, waar toen de aardbeving nogal heeft huisgehouden. Geen kamikaze chauffeur deze keer, maar nog steeds onverantwoord veel inhaalmanoeuvres op smalle wegen met een diepe goot aan de zijkant. Ik ga er altijd maar van uit dat ook de chauffeur graag heelhuids de overkant wil bereiken. De pauzeplaatsen bieden goede maaltijden en zelfs nagenoeg schone toiletten!
En al rijdend worden tussen Lida en mij heel wat verhalen uitgewisseld en evenzoveel gelachen. Onze training is deze keer op de lachspieren gericht, we raken steeds meer ontspannen. De andere spieren laten we nog even met rust in onze aanloop naar de Poon Hilltrekking.
Hotel The North Face Inn biedt ruime kamers voor weinig geld, we krijgen ieder een kamer met balkon. Een bediende draagt alle bagage omhoog, wij worden geacht ons 'de vot te laten nadragen', niets doen dus. En zo strijken we even later languit neer op het balkon, in het zonnetje, bier en zoutjes erbij. Wie doet ons wat? In de verte de bekende pagode, rondom veel hoogteverschillen met hier en daar een besneeuwde achtduizender die er voorzichtig bovenuit piept. Het Preuvenemint van Pokhara is begonnen. Later verkennen we het gebied rond het Fewameer met de vele gezellige winkeltjes en eettentjes, in mijn favorieten restaurant brandt een houtvuur, waar we tijdens Happy Hour aanschuiven voor opnieuw een dampende sizzler. Twee drankjes voor de prijs van één, we zijn tenslotte Nederlander. Mooie herinneringen aan november 2015 komen bovendrijven. Ik verbleef hier twaalf dagen, maakte een tweedaagse trekking met drie Nederlandse dames, waaronder twee zussen van acteur Porgy Franssen. Van één van hen woont de dochter al twaalf jaar hier in Pokhara, ze is gehuwd met een Nepalees. Een deel van de familie komt regelmatig over en was zelfs onderweg naar het Mount Everest Basecamp tijdens de aardbeving van april 2015. Ook ben ik in die dagen gaan paragliden in een tandemsprong, ontmoette een charmant alleenreizende Italiaan, een Nederlands kampioene triathlon samen met haar vriend en nog zoveel meer.
Er lijkt geen ontkomen aan, deze manier van reizen zet aanhoudend al je zintuigen op scherp, alsof er iets openbreekt. Lida ervaart het precies zo, dus je begrijpt dat dit een intensieve reis wordt.
Al snel werd duidelijk dat onze Poon Hill trekking morgenochtend van start kan gaan. We konden alles regelen via Raju, onze hotelbaas. En zo hebben we vandaag een 'rustdag' ingelast, van het ene terras naar het andere, lekker proeven, van Koreaans tot Indiaas. En overal gebeurt er iets, raken we in gesprek of roept het eten weer een - meestal grappige - herinnering op. Als dit nog weken zo doorgaat krijgen we de lach nooit meer van ons gezicht. Er zijn ergere dingen.
Bij thuiskomst maakten we kennis met onze privégids voor de komende dagen: Umis. Hij zou zomaar in mijn rugzak kunnen passen. Raju geeft uitgebreid uitleg over alle ins en outs van de trekking, Umis is een ervaren gids en zal zich aan onze wensen en tempo moeten aanpassen. Morgenochtend om 8 uur worden we naar het startpunt gebracht, vijftig kilometer verderop, waarna we zo'n zes uur gaan lopen tot een hoogte van 2000 meter. Maar liefst 3300 trappen moeten beklommen worden, dus daar gaan we oogsten na al die trainingen op de trappen in Landgraaf. We nemen zo min mogelijk bagage mee, vooral veel tegen zware kou en pijntjes, en dragen onze eigen rugzak. Een extra drager hadden we kunnen inhuren, maar is voor een paar kilo niet lonend. Spannend, maar vooral opwindend.
'Nog even een hapje eten op een rustige plek naast het hotel en dan naar bed', was de bedoeling. In de gezellige restauranttuin brandt een open vuur, we bestellen een biertje en eenvoudig rijstgerecht. Halverwege onze maaltijd schuift een iel mannetje aan, die in eerste instantie 'u bietje sumpel' lijkt, aldus Lida. Niets blijkt minder waar als hij smeuiig begint te verhalen over zijn bergexpedities. Hij is iemand van het echte werk, boven de 6000 meter. Sneeuw, ijs, stijgijzers, touwen, karabiners, dat soort werk. En de onmisbare rol van de sherpa's, die veel rijke Westerlingen omhoog hijsen, maar nauwelijks waardering oogsten. Narayan, zo heet hij, draagt 35 kilo op zijn rug, urenlang omhoog! Zelf weegt hij nauwelijks méér.
De kokkin en serveerster voegen zich nog even bij ons, het wordt steeds gezelliger. Ook de Nepalezen hebben humor waar we niet meer van bijkomen. Uiteindelijk worden Lida en ik stevig gekust door Narayan en gaan op de foto. Bij een volgende expeditie wordt hij onze gids. We zijn er klaar voor. Nu rustig slapen en morgenavond weer, maar dan 1300 meter hoger.
Jullie krijgen even rust, want de laptop blijft beneden, dus het vervolg komt op z'n vroegst over vier dagen. Maar dan trakteer ik jullie op een extra verhaal, uitgebreid geillustreerd door Lida's foto's.
Tot gauw,
groet,
Mieke.
-
06 Januari 2018 - 17:35
Edwin:
Hotel The North Face Inn was toevallig ons onderkomen in 2015.
Stoer hoor Mieke om Poon Hill te doen. Kan geen trap in Nederland tegenop!
Geniet van het afzien -
06 Januari 2018 - 17:37
Monny:
Lieve Mieke, dank voor je bericht. Je schrijft heel leuk , een plezier om te lezen en net alsof ik er zelf ben. Helaas ben ik er nooit geweest omdat het te hoog ligt ivm mijn hart. Ik blijf je volgen en een mooi trip de komende dagen, liefs vanuit get Sauerland -
06 Januari 2018 - 17:58
Christa:
Hallo Mieke, wat leuk geschreven zeg.
Ik kan het bijna voelen. En die gesprekken met Lida zijn altijd heel fijn.
Haar ervaringen die ze deelt boeien me altijd.
Ze is altijd opgewekt en positief. Heerlijk mens.
Heel veel kracht gewenst voor de klim. En geniet.
Liefs en groetjes en knuf voor Lida natuurlijk. Christa.
.
-
06 Januari 2018 - 18:03
Jo Cox:
Leuk te horen dat jullie je er opperbest vermaken.
Pas wel op het kussen ivm het nog frequente voorkomen van tbc in Nepal.
Nu het echte werk gaat beginnen moeten jullie wel in topconditie zijn en blijven -
06 Januari 2018 - 18:04
Clementien:
Hoi Mieke en Lida , ik geniet van jullie verhalen en foto's. Ik ben nu wel te laat om jullie een goede klim te wensen maar jullie blijven in mijn gedachten. Veel sterkte en veel plezier samen. Liefs, Clementien -
06 Januari 2018 - 19:13
Hub:
Mieke en Lida we wensen jullie een heel fijne trekking geniet ervan en bedenk het gaat niet om te winnen maar om te genieten. IK weet zelf hoe fijn het is om te ervaren hoe indrukwekkend dit stuk van Nepal is. Laat het een onuitwisbare herinnering blijven. Groeten en blijf gezond Tiny en Hub -
06 Januari 2018 - 22:01
Jeannine Van Aalst:
Lieve twee
Wat geweldig te lezen wat jullie allemaal beleven en vooral dat jullie samen zoo genieten. Veel succes met het beklimmen van al diectrappen. Het zal jullie zeker gaan lukken. Wij denken aan jullie. Sterkte en veel plezier.
Groetjes. Jeannine en Harry. Xxxx -
07 Januari 2018 - 01:02
Henk Donners:
Hi girls.
Doe je best en geniet ervan. Thuis vernemen we wel wat jullie allemaal hebben meegemaakt. Het zal meer zijn dan jullie nu opschrijven. De mooiste herinneringen komen later.
Ben voorzichtig en Good luck
Henk -
07 Januari 2018 - 11:19
Marja:
Hallo Lida en Mieke,
Leuk om het reisverslag te lezen. Geniet en blijf gezond.
Groet van Mathieu en Marja -
07 Januari 2018 - 11:52
Peter Van Tilburg:
Beste Mieke en Lida
Ik lees met heel veel plezier jullie reisverslag.
Wat een leuke schrijfstijl komt er uit de pen van Mieke , chapeau!!!
Het zijn tot nu toe leuke en boeiende verhalen van hetgeen jullie samen hebben beleefd en het plezier dat jullie samen hebben.
Hopelijk hebben jullie,nu inmiddels het zware werk begonnen is, de eerste fysieke strijd goed doorstaan.
Heel veel succes de komende tijd om jullie doelstelling te bereiken! -
07 Januari 2018 - 13:35
Marian Cornelissens:
Hallo meiden,
Mieke wat een heerlijke schrijfstijl heb je. Alsof we erbij zijn! En Lida als "lach maatje", ik hoor haar hier schateren!
Een zéér ontspannen voorbereiding lees ik. Maar nu gaat het échte werk beginnen en zal blijken of jullie genoeg trappen in Landgraaf hebben gelopen.
Ik heb er alle vertrouwen in dat jullie deze reus gaan temmen met "bloed, zweet en tranen", misschien letterlijk, maar de overwinning zal zoet zijn.!!
Groet van Marian en Wim Tiel -
08 Januari 2018 - 10:56
Marlou:
Beste Mieke en Lida,
Mieke, wat heerlijk om jouw reisverslagen te lezen, echt SUPER. En dan dit samen te beleven en te delen met Lida ! Wat geweldig voor jullie allebei. Geniet van jullie tocht en kom weer veilig terug.
Ik verheug me op het volgende verslag.
Liefs, Marlou
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
