Doe ik het goed?

Lezers,
Deze vraag hoeven jullie niet massaal met 'ja' of 'nee 'te beantwoorden. Het is eerder een vraag aan mezelf, een moment van reflectie.

Ondanks alle speciale en zeer veel voldoening gevende ervaringen wil ik soms gewoon even terug naar huis. Mijn dagelijkse leventje, niet de weldoener 'uithangen' of als blanke over straat waar ik aanhoudend begroet word en terug moet groeten. Namaste, met het bijpassende gebaar van binnenkant van de handen op elkaar voor de borst.

Ik trek me dan ook regelmatig terug op mijn kamer en in de tuin. Maar daar komen graag de oude heer des huizes of kleinzoon Subash een praatje maken. En echt waar, deze familie voelt als een warm bad.
Mijn speciale bewondering gaat dan ook uit naar de mensen die hier als Westerling blijvend kunnen wonen. Dat is voor mij echt een brug te ver, zou ik niet (aan)kunnen. Helemaal afstand doen van mijn geciviliseerde wereld. Maar het is goed en fijn om korte tijd aan deze wereld te proeven, te zien hoe ik mijn dagen invul en proberen daar genoegen mee te nemen.

Eergisteren kreeg ik een uitnodiging van de Britse jongen, die samen met zijn Poolse vriendin de wereld rondreist. Het verzoek was om samen te eten, waarbij ook de Duitser Daniel aanschoof. En hij is vorig jaar wat keren met Charlotte opgetrokken. Mrs. B. bereidde dhal baat voor ons en de gesprekken gingen over onze reis, onze levens en hoe balans te vinden tussen de Westerse hectiek en de Oosterse, rustige en meer primitieve manier van leven. We willen het beide en iedereen is daarin zoekende. De jonge mensen meer dan ik. Zij moeten hun leven nog meer vorm- en richting geven tenslotte.

Gisteren veel bezig geweest op mijn computer, o.a. om Skype te installeren voor het contact met mijn familie, die samen kwam bij Huub en Bernadette, later naar mama's graf en afsluitend met een etentje in Aken. Na enkele pogingen kreeg ik contact en zag Huub, Eva, Maarten, Tara, Rick en Bernadette zitten. De digitale techniek staat voor niets.

Veel dingen duren hier twee keer zo lang dan thuis, dus ook het plaatsen van foto's op deze site. Ben je zo een uur of meer verder.

In de ochtend zit een groep jonge dames aan het ontbijt, die samen een jeeptocht door het wildpark gaan maken. Hun gids benadert mij en vraagt of ik wil aansluiten. Het is een mooie manier om goedkoop mee te gaan per jeep, de jungle in. Maar om dit binnen 5 minuten te regelen vind ik te veel, dus nu even niet. Later deze week en dan zien we wel. De oude heer lacht en zegt dat het beter is zo, want met zo'n gezelschap gillende keukenmeiden krijg je geen wild beest te zien. Later besluit ik op dinsdag (morgen) dus toch maar die jungle in te gaan met de gids des huizes. Iedereen garandeert me dat het veilig is.

Laat in de middag zie ik dan een deel van mijn familie op beeld en vind het wel leuk zo. Een deel van mijn Nepalese familie is aangeschoven en zo zien we elkaar over en weer, voeren wat gesprekjes. Zeker onze Pater Familias is steeds weer verbijsterd over wat er allemaal mogelijk is tegenwoordig.

Vandaag opnieuw naar school. Ik krijg twee andere klassen toegewezen, ieder een lesuur. Ik draai hetzelfde programma af als bij mijn eerste klas en ook dat slaat goed aan. Aan het eind mogen ze altijd 10 minuten buiten spelen met het nieuwe spelmateriaal. En daarna ben ik leeg. De kinderen zo wildenthousiast, de een probeert steeds de ander te overschreeuwen en Help!! Hoe moet ik orde houden? Broer Anton weet het misschien, als leraar oude talen? Ik zeg tegen het hoofd der school: 'I know how to start them, but not how to stop them, so I need your help.' Hij lacht er hard om en zegt dat het puur enthousiasme is. Dat hoop ik dan maar.

Het weer verandert. Minder zon, meer vocht in de lucht en dat merk ik ook op mijn kamer. Gelukkig is de schoonmaakploeg vanochtend door mijn kamer gegaan en voelt het allemaal weer 'campingfris'. Dit is een gradatie van frisheid die wij hanteren tijdens het kamperen. Eenmaal thuis vinden we alles vies en vuil, snap je soms niet hoe je dit allemaal kon verdragen. Maar toch blijft het kriebelen om regelmatig het veilige huis te verlaten in ruil voor minder luxe.

En dat te mogen en kunnen doen is op zichzelf toch een luxe!