Halverwege.
Blijf op de hoogte en volg Mieke
12 December 2015 | Nepal, Bardiya
Lieve lezers,
Vandaag ben ik precies op de helft van mijn reis en ik moet zeggen, als ik nog een keer zoveel ga beleven dan tot nu toe dan loop ik over. Ik denk dat de tweede helft een andere gaat worden - sowieso - met meer diepgang. Maar met verwachting doe je hier niet zoveel, zoals jullie al gemerkt hebben.
Gisterochtend, weer naar school, gewapend met wat meer materiaal, waaronder een grote tekening van mijn eigen stamboom. Met dit gegeven wilde ik de jongens en meisjes laten kennis maken en zo hun eigen 'familytree' laten invullen, voor ieder een eigen vel papier erbij.
Ik mag deze keer zelfs aanschuiven bij de officiele dagopening en voor mijn klas staan, die op bijna militaristische wijze een serie bewegingen en teksten moet afwerken, inclusief het Nepalees volkslied. Dit had ik trouwens al eerder gehoord de vorige dag, toen ze dit mij voor zongen en ik vervolgens - helemaal in mijn eentje - het Wilhelmus ten gehore moest brengen.
Nou, zonder überhaupt in het wildpark te zijn geweest ben ik dus al voor de leeuwen gegooid en heb er vandaag best weer zin in. Eigenlijk bizar dat dit gewoon kan. Ik, zonder relevante opleiding of wat dan ook, zonder verdere aanwijzingen, mag die groep tieners een paar uur bezighouden en dat doe ik het liefst een beetje educatief, met wat ik in huis heb. Ik dacht nog even aan wis- en natuurkunde, haha, maar vrees dat dit te hoog gegrepen is in het Engels. In het Nederlands trouwens ook.
Dan de dropjes. Ik leg uit dat dit HET Nederlandse snoepgoed is, maar vaak niet gewaardeerd door buitenlanders. Wat er dan loskomt, zodra je een zakje snoep open maakt! Alsof ze massaal verhongeren. 'Mem, please, me first, mem, give me one, etcetera. Ze zijn niet te houden. Even later vragen sommigen al of ze even naar buiten mogen. Dat betekent: uitspugen dat dropje, vooral de meisjes. De jongens vinden het wel stoer. Een meisje bewaart zelfs een restant in een papiertje om haar moeder te laten proeven. Ze weten nu hoe drop smaakt en willen weten waar het van gemaakt wordt.
Tussendoor steeds de behoefte aan spelen, even buiten met bal of hoepel. Ik blijk nog aardig te kunnen volleyen, maar ben hier dan ook niet echt klein. Ik toon op mijn laptop een korte fotoserie van mijn reis, inclusief de video van het paragliden. En 4 leerlingen mogen ieder 4 foto's maken in de klas. Ik leg uit dat deze camera gevoelig is en bovendien niet van mij, maar heel ruimhartig uitgeleend door vriendin Lida.
Ik mag terug komen en mogelijk in een andere groep leerlingen, waar ik een deel van mijn repertoire op kan loslaten. Vervolgens even het dorpje in. In een snoepwinkel koop ik een zak snoepgoed en speel daarna een tijdje voor Sinterklaas. Alle kinderen die voorbij komen mogen iets uitzoeken. Ik haal mijn twee wikkelrokken op, die vanuit een berg stof totaal verkreukeld tevoorschijn worden getoverd, maar zeer goed gelukt zijn. Kwestie van even uithangen straks.
Laat in de middag komt de Israelische jongen terug van zijn derde jungle-trek, te voet en is heel enthousiast. Hij heeft een tijger mogen ontmoeten op 3 meter afstand, maar durfde geen foto te maken, probeerde vooral zo snel mogelijk weg te komen samen met zijn gids. Was ik net voornemens ook zo'n dagtocht te voet te gaan maken, blijkt dit toch een scenario waarvan ik niet weet of ik dat wel wil. Nog even tijd om te overdenken.
Vanochtend opnieuw lang gesproken met Neve, de Israelier. Hij vertrekt vandaag terug naar Kathmandu. Vertelt dat hij in Manila - Philippijnen - tot tweemaal toe beroofd is van zijn geld door een taxichauffeur, eenmaal zelfs met een mes bedreigd. Sindsdien durft hij geen taxi meer te nemen en doet heel veel te voet. Is gelukkig goed getraind om te marcheren na vijf jaar Israëlisch leger.
Heel mooi, ik ben door twee lezers benaderd die zich aanbieden als sponsor voor een klein doel in Nepal. En nu weet ik het: ik ga nieuw spelmateriaal kopen voor de school. Want 1 bal en 4 hoepels voor een paar honderd leerlingen is natuurlijk niks. En als ik zie hoeveel plezier ze daarvan kunnen hebben. Dus ik ga op pad om te zien of dit dorp iets daarin te bieden heeft. Jawel, in een winkeltje koop ik 6 grote ballen, 5 kleine, een badmintonset met 3 shuttles, een springtouw, 2 setjes kleurpotloden en 2 setjes viltstiften. Nog net niet de hele winkel opgekocht. Meer hadden ze niet. Zij geholpen, de school geholpen en ik houd de Simons-traditie ook nog in ere.
Op de terugweg word ik geroepen door Chandiya, het brutaalse meisje van de klas. Zij woont hier en nodigt me uit. Ik maak kennis met haar moeder en broertje, laat zien wat ik gekocht heb en ze is wildenthousiast, probeert meteen het springtouw uit. Ik word getrakteerd op een aantal stukken verse papaya van hun eigen boom. Rondkijkend zie ik ook de enorme armoede, maar ze hebben wel veel eigen groente, fruit en een paar geiten.
Lopend naar mijn cottage komt een blanke fietser voorbij, die mij aanspreekt. Een Engelsman, rondreizend met zijn Poolse vriendin en een jaar onderweg op wereldreis. We gaan samen de tuin in van Mr. B. en drinken thee. Daar sluiten nog enkele wereldreizigers aan, twee Australiërs en een Duitser. Veel verhalen over en weer, maar vooral dat het reizen als backpacker veel moois brengt, ondanks de vele ontberingen en hindernissen. De Engelsman is geinteresseerd in een fietstocht door Delhi; ik geef hem de informatie door.
Morgen komt mijn familie bij elkaar, o.a. voor vaders verjaardag. De Pater Familias zelf, kinderen, aanhang en kleinkinderen. We gaan proberen te skypen, zodat ik er een beetje bij kan zijn.
Eens kijken of het lukt. En nu maar hopen dat juist dan de stroom niet uitvalt.
Vandaag ben ik precies op de helft van mijn reis en ik moet zeggen, als ik nog een keer zoveel ga beleven dan tot nu toe dan loop ik over. Ik denk dat de tweede helft een andere gaat worden - sowieso - met meer diepgang. Maar met verwachting doe je hier niet zoveel, zoals jullie al gemerkt hebben.
Gisterochtend, weer naar school, gewapend met wat meer materiaal, waaronder een grote tekening van mijn eigen stamboom. Met dit gegeven wilde ik de jongens en meisjes laten kennis maken en zo hun eigen 'familytree' laten invullen, voor ieder een eigen vel papier erbij.
Ik mag deze keer zelfs aanschuiven bij de officiele dagopening en voor mijn klas staan, die op bijna militaristische wijze een serie bewegingen en teksten moet afwerken, inclusief het Nepalees volkslied. Dit had ik trouwens al eerder gehoord de vorige dag, toen ze dit mij voor zongen en ik vervolgens - helemaal in mijn eentje - het Wilhelmus ten gehore moest brengen.
Nou, zonder überhaupt in het wildpark te zijn geweest ben ik dus al voor de leeuwen gegooid en heb er vandaag best weer zin in. Eigenlijk bizar dat dit gewoon kan. Ik, zonder relevante opleiding of wat dan ook, zonder verdere aanwijzingen, mag die groep tieners een paar uur bezighouden en dat doe ik het liefst een beetje educatief, met wat ik in huis heb. Ik dacht nog even aan wis- en natuurkunde, haha, maar vrees dat dit te hoog gegrepen is in het Engels. In het Nederlands trouwens ook.
Dan de dropjes. Ik leg uit dat dit HET Nederlandse snoepgoed is, maar vaak niet gewaardeerd door buitenlanders. Wat er dan loskomt, zodra je een zakje snoep open maakt! Alsof ze massaal verhongeren. 'Mem, please, me first, mem, give me one, etcetera. Ze zijn niet te houden. Even later vragen sommigen al of ze even naar buiten mogen. Dat betekent: uitspugen dat dropje, vooral de meisjes. De jongens vinden het wel stoer. Een meisje bewaart zelfs een restant in een papiertje om haar moeder te laten proeven. Ze weten nu hoe drop smaakt en willen weten waar het van gemaakt wordt.
Tussendoor steeds de behoefte aan spelen, even buiten met bal of hoepel. Ik blijk nog aardig te kunnen volleyen, maar ben hier dan ook niet echt klein. Ik toon op mijn laptop een korte fotoserie van mijn reis, inclusief de video van het paragliden. En 4 leerlingen mogen ieder 4 foto's maken in de klas. Ik leg uit dat deze camera gevoelig is en bovendien niet van mij, maar heel ruimhartig uitgeleend door vriendin Lida.
Ik mag terug komen en mogelijk in een andere groep leerlingen, waar ik een deel van mijn repertoire op kan loslaten. Vervolgens even het dorpje in. In een snoepwinkel koop ik een zak snoepgoed en speel daarna een tijdje voor Sinterklaas. Alle kinderen die voorbij komen mogen iets uitzoeken. Ik haal mijn twee wikkelrokken op, die vanuit een berg stof totaal verkreukeld tevoorschijn worden getoverd, maar zeer goed gelukt zijn. Kwestie van even uithangen straks.
Laat in de middag komt de Israelische jongen terug van zijn derde jungle-trek, te voet en is heel enthousiast. Hij heeft een tijger mogen ontmoeten op 3 meter afstand, maar durfde geen foto te maken, probeerde vooral zo snel mogelijk weg te komen samen met zijn gids. Was ik net voornemens ook zo'n dagtocht te voet te gaan maken, blijkt dit toch een scenario waarvan ik niet weet of ik dat wel wil. Nog even tijd om te overdenken.
Vanochtend opnieuw lang gesproken met Neve, de Israelier. Hij vertrekt vandaag terug naar Kathmandu. Vertelt dat hij in Manila - Philippijnen - tot tweemaal toe beroofd is van zijn geld door een taxichauffeur, eenmaal zelfs met een mes bedreigd. Sindsdien durft hij geen taxi meer te nemen en doet heel veel te voet. Is gelukkig goed getraind om te marcheren na vijf jaar Israëlisch leger.
Heel mooi, ik ben door twee lezers benaderd die zich aanbieden als sponsor voor een klein doel in Nepal. En nu weet ik het: ik ga nieuw spelmateriaal kopen voor de school. Want 1 bal en 4 hoepels voor een paar honderd leerlingen is natuurlijk niks. En als ik zie hoeveel plezier ze daarvan kunnen hebben. Dus ik ga op pad om te zien of dit dorp iets daarin te bieden heeft. Jawel, in een winkeltje koop ik 6 grote ballen, 5 kleine, een badmintonset met 3 shuttles, een springtouw, 2 setjes kleurpotloden en 2 setjes viltstiften. Nog net niet de hele winkel opgekocht. Meer hadden ze niet. Zij geholpen, de school geholpen en ik houd de Simons-traditie ook nog in ere.
Op de terugweg word ik geroepen door Chandiya, het brutaalse meisje van de klas. Zij woont hier en nodigt me uit. Ik maak kennis met haar moeder en broertje, laat zien wat ik gekocht heb en ze is wildenthousiast, probeert meteen het springtouw uit. Ik word getrakteerd op een aantal stukken verse papaya van hun eigen boom. Rondkijkend zie ik ook de enorme armoede, maar ze hebben wel veel eigen groente, fruit en een paar geiten.
Lopend naar mijn cottage komt een blanke fietser voorbij, die mij aanspreekt. Een Engelsman, rondreizend met zijn Poolse vriendin en een jaar onderweg op wereldreis. We gaan samen de tuin in van Mr. B. en drinken thee. Daar sluiten nog enkele wereldreizigers aan, twee Australiërs en een Duitser. Veel verhalen over en weer, maar vooral dat het reizen als backpacker veel moois brengt, ondanks de vele ontberingen en hindernissen. De Engelsman is geinteresseerd in een fietstocht door Delhi; ik geef hem de informatie door.
Morgen komt mijn familie bij elkaar, o.a. voor vaders verjaardag. De Pater Familias zelf, kinderen, aanhang en kleinkinderen. We gaan proberen te skypen, zodat ik er een beetje bij kan zijn.
Eens kijken of het lukt. En nu maar hopen dat juist dan de stroom niet uitvalt.
-
12 December 2015 - 11:25
Jacqueline De Bruijn:
Hallo Mieke,
Pas halverwege en al zoveel mooie verhalen van je mogen lezen.
Je reis is tot nu toe een geweldig avontuur.
Ik kijk elke dag alweer uit naar je belevenissen.
Heel veel groetjes uit het verre Heerlen
En van harte gefeliciteerd met de verjaardag van je vader Xxx
-
12 December 2015 - 13:10
Edwin:
Hoi Mieke,
Weer geweldig genoten van de avonturen en wat mooi en boeiend geschreven.
Zet mij maar op de lijst van mensen die jouw berichten wil blijven lezen hoor!
En ik hoor wel (of niet -
12 December 2015 - 13:15
Edwin:
Vervolg van hiervoor)
Of dat je een PR hebt gelopen op de10 km als haas van de tijger....... -
12 December 2015 - 15:09
Sandra:
Hi Mieke,
Wat weer indrukwekkend wat je meemaakt en met name gewoon het alledaagse leven van die mensen. Zo mooi gebaar om de speelgoed winkel leeg te kopen en het aan de school te schenken. Wat een goed gevoel zal dat zijn voor jou en ook voor de kinderen. Naast al het moois dat je meemaakt geloof ik graag dat je je familie ook mist. Ik hoop dat je geen stroomuitval krijgt en met je familie kan skypen. Ik hoop dat ik dit verslag ook geplaatst krijg want bij mij valt constant het internet uit. Ik kijk weer uit naar je volgende mooie belevenis. Xxxsandra -
12 December 2015 - 15:19
Lida:
Mieke, ik ben geroerd van alle verhalen maar zeker na het lezen van het laatste verhaal gelezen, en wat kan ik me er zoveel bij voorstellen, jij met je grote sociale hart! De eigen bevolking mag van geluk spreken dat jij juist in hun dorp terecht gekomen bent!! "Fantastisch"
Liefs, Lida -
12 December 2015 - 15:34
T. Olivers:
Lieve Mieke ,
Mooi je ervaringen, vooral het verhaal van de school
waar je "levensles" gaf was ontroerend.
Ik geef bij Anton een envelop met inhoud af, dan kun je
de kids daar wellicht blij mee maken. Nog veel plezier!!
Liefs toos
-
12 December 2015 - 16:13
Jacqueline Schmidt :
Hoi Mieke,
Zoals je schrijft, geeft mij soms het gevoel alsof ik ook in Nepal ben!
Lieve groetjes uit Kirchroa -
12 December 2015 - 18:03
Jeannine Van Aalst.:
Hallo Mieke.
Wat een geweldig verhaal weer en dan ben je nu dus pas op de helft van je reis!!!
Geweldig mooi om te lezen en mijzelf met je mee te verplaatsen bij zoveel hartelijkheid die je kunt delen met mede reizigers, maar vooral ook met de jeugd!!!! Suoer te lezen hoe blij hun worden van voor ons kleine dingen, die voor hun bijzonder mooi zijn!!!
Ik denk dat je veel voldoening hebt, van deze mooie reis weer!! Pas wel goed op jezelf en ga niet onveilig te voet de jungle in!!!!!!!!
Wij wensen je verder weer heel veel Succes op de school maar zeker ook in je eigen privé invulling van deze indrukwekkende weken weer voor jou zelf!!! Wij denken aan je en zeker Zondag, als je familie met jouw Vader zijn verjaardag vieren. Natuurlijk ben jij met jouw Hart ook bij hun Allen!!!cwij denken aan je.
Met liefs en een hartelijke groet. Het gaat je goed!!
Harry en Jeannine. Xxxxxxxx -
14 December 2015 - 11:23
Leo:
Leone (de leeuw) heeft het niet zo met tijgers (katachtigen, dus gevaarlijk), vandaar dat ik moet reageren. Heel goed gedaan meisje wat betreft het assortiment aan spelmogelijkheden. Zie het helemaal voor me. En goed idee om jezelf "uit te delen". Ga proberen dat hier een beetje na te doen. We rennen er hijgend achteraan. Hartelijke groet!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
