Je bekijkt de reis...
Mijn eerste reis

Je bekijkt de reis...
16 november 2015
|
Door:
Mieke Simons
Aantal keer bekeken
287
Aantal reacties
5
Kathmandu,
Nepal
a
A
16 november 2015 08:59 | Door: Jeanninevanaalst
Weer een mooi maar ook beladen verhaal.
Met liefs voor jou en heel veel succes verder. Neem ook wat rust voor jezelf, ook al zal dat niet makkelijk zijn in deze geheel andere wereld waar je nu in leeft. Ik denk aan jou. Groetjes en fijne dag gewenst.
Dank voor je lieve felicitatie.
Jeannine xxx
16 november 2015 10:31 | Door: Anne Hermans
Weer een indrukkend verhaal Mieke!
Geniet van je reis, en let goed op je zelf vooral in de bergen!
16 november 2015 17:07 | Door: Be en Willeke
Goede reis Mieke, morgen naar Pokhara. Een mooie tijd toegewenst in de Himalaya.
18 november 2015 11:06 | Door: Leo Verhoeven
Mieke, je structuurverhaal is heel herkenbaar. Daar maak je me/ons weer bewust van een westerse vs. oosterse invalshoek. Juist ook daarom is een dialoog met de Oosterse levensinstellingen heel boeiend. Ga zo door "mijn zoon en ge zult Spinoza heten", hoewel "zoon" ligt hier ietwat anders.
En dan ook nog het voor de "ogen" getoverd te krijgen dat je bij een "oudje" achterop de fiets zit door een fietscross terrein, dat is weer een beeld dat je oproept en waar je door herkent, dat je echt in een andere wereld bent (op een andere planeet?).
Leven kan heel diep en intens zijn, als je de inhoud (én het gewicht) van je rugzakken herkent in wat je allemaal met je meezeult, aan ervaringen, aan wat je allemaal vasthoudt, aan stoutmoedigheid (en lef), aan wat er te delen is met al die geliefden die je tegenkomt, deels meeneemt en weer achterlaat.
Wij (be)leven zo ook mee, en dat is een kans om weer wat dieper in je fundamenten af te dalen. Gauguin schilderde zijn meesterwerk "Wie zijn we, waar komen we vandaan en waar gaan we naartoe?" bijna blind van de syfilis op de wand van zijn hut op Haïti. Dank voor al die ervaringen en hou je vast aan je engelbewaarder. Groet, Leo
18 november 2015 13:07 | Door: Sandra
Je verhaal komt mij ook weer zo bekend voor. Structuur en loslaten. Daar heb ik sinds ik op Bonaire woon zo erg mee geworsteld. "wij" Nederlanders met al onze regeltjes en structuur denken dat wij het zo goed doen en dat het zo moet maar is dat wel zo goed. Beetje minder kan net zo goed. Het betekent wel heel veel van je geduld .
Misschien kunnen wij toch ook nog iets leren van de "andere" beschaving.xxx