Veilig in Nepal.

Aanvankelijk vond ik het niet gepast om vandaag een reisblog te plaatsen. De ramp die Parijs heeft getroffen, de westerse wereld opnieuw, is te ernstig en bedreigend om überhaupt bezig te zijn met kleinmenselijke dingen. Charlie Hebdo was daarin slechts een voorproefje, achteraf beschouwd.

Toch dacht ik later: waarschijnlijk volgen jullie allen het nieuws daaromtrent, maar kijk je later ook weer naar je favoriete Tv-programma's om een beetje verlichting te vinden. Want zo gaat het vaak. Op individueel niveau zoeken mensen meestal naar ontspanning en dat zegt niets over hun interesse in serieuze wereldproblemen.

Welnu, hier ben ik dan weer even vanuit Nepal, waar ik mijn dag heb gevuld met notabene zeer triviale zaken: mijn uiterlijk.

Nadat ik in de sfeervolle tuin van restaurant Gaia had ontbeten heb ik - Charlotte volgend - de Garden of Dreams bezocht. Prachtig aangelegde tuinen omringd met zeer decoratieve gebouwen. In die rustige sfeer ben ik op een bankje neergestreken en heb de eerste ansichtkaarten geschreven.

Vervolgens naar het postkantoor: gesloten. Morgen nieuwe poging. Omdat ik redelijk hersteld ben wilde ik dit benadrukken middels een verkwikkende massage. In dit soort situaties - en al helemaal na zo'n circa honderd muggenbeten in Delhi - word je er niet mooier op. Nu is een mens niet in Nepal om er mooier op te worden, maar een beetje aandacht voor het uiterlijk vind ik wel op z'n plaats.

Dus.... ik ga een beautysalon binnen, Beauty Parlour zoals dat hier heet. Aanvankelijk voor een massage, maar al onderhandelend vind ik dat mijn haar ook wel een oppepper kan gebruiken. Geen idee hoe of wat, maar er mag iets gebeuren. Mijn eeuwige haarspeld en rode lipstick (Antons voorkeuren, jaaahaaa, daar trek ik me iets van aan) hoeven niet direct in de prullenbak, maar ik spring even in het diepe.

De zaak blijkt te bestaan uit drie gezusters. De een wast mijn haar, de ander knipt, een derde kijkt toe. Ze genieten overduidelijk van deze kans, een vrouw met blank haar en gezicht eens goed onder handen te nemen. Hun Engels is erbarmelijk, dus dat wordt handen- en voetenwerk. Ik vraag om mijn wenkbrauwen en wimpers te verven. Ook dat lijkt te gebeuren. Maar wanneer ik na de wimperbehandeling in de spiegel mag kijken schrik ik...... het scheelt niet veel of mijn ogen lijken op die van Inez Wesky!! De gezusters zijn zeer enthousiast en ik doe gewoon met hen mee. Ik kan het er immers weer afspoelen. Terwijl ik mijn gezichtsbehandeling nog onderga voel ik ineens iets aan mijn voeten. Zuster nummer 3 is daar aan een massage begonnen. Niet slecht. Opzet of niet, ik neem er nog maar een pedicurebehandeling bij.

De valkuil dat ik begin te rekenen dient zich aan. Ik zeg dan wel zo makkelijk 'doe maar, prima', toch weet ik dat daarmee de rekening gestaag zal oplopen. En na de incidenten in India moet ik voorzichtig blijven. Dit staat zo haaks op mij volledig overgeven aan een ontspannende behandeling. Ik laat me lekker gaan en zie het later wel weer.

De gezusters hebben de grootste lol om van mij weer iets moois te maken. Het lukt hen ook nog aardig. Na afloop valt de prijs reuze mee en gaan we samen op de foto. Mocht ik volgende week een goede klim maken in het Annapurna-gebied, dan is dit mede dankzij hun intensieve behandeling van mijn voetjes, deel ik hen mede.

Na afloop bel ik met Anton, van wie ik weet dat hij zijn wekelijkse zaterdagrondje gemaakt heeft en nu aan de koffie zit. Klopt nog steeds. Bij gebrek aan zijn directe aandacht moet ik het even doen met andere dingen die mij blij maken. En ook dat lukt vandaag, omdat ik me goed voel.

Een dag van contrasten. Op wereldniveau een absoluut dieptepunt, voor mij een goed gevoel en zin om over enkele dagen verder te reizen.
That's life!